"عزیزم حسین" را خدا عزیز کرد و به قلب بچه‌ها نشست

خبرگزاری تسنیم - جای خالی ساخت سرودهایِ مذهبی برای کودکان به شدت خالی بود. اکنون اما چند سالی است که این مهم در کشورمان رونق گرفته است. شاید بتوان گفت که موسسه ماوا در این عرصه پیشگام بود. آنها تلاش کردند تا با زبان کودکان برایشان شعر بگویند و با همان زبان با بزرگان دین به سخن گفتن بپردازند. سرودهایی در این سال‌ها ساخته شد که توانست در دل و جانِ کودکان و نوجوانان بنشیند و ارتباط مناسبی بانسل‌های جدید برقرار کند.

یکی از سرودهایی که سال گذشته ساخته و منتشر شد و توانست توجه بسیاری از کودکان و نوجوانان را به خود جلب کند، سرود «عزیزم حسین» بود. برای آشنایی بیشتر با روند ساخت این سرود و البته مشکلاتِ این حوزه با عوامل ساخت این سرود هم‌کلام شدیم. محمد اسدالهی شاعر و خواننده «عزیزم حسین» و محمدجواد توسلی تهیه کننده این اثر مهمان ما در خبرگزاری تسنیم بودند. حاصل گفت‌وگو با آنها را در ادامه می‌خوانید:

از سرود عزیزم حسین برایمان بگویید و چگونگی شکل گرفتن این اثر و البته بازخوردهایی که داشته است.

قبل از اینکه ماه شعبان بیاید و قبل از اینکه درباره شعرش تصمیم بگیریم؛ از سال قبلش با آقا محمدجواد توسلی درباره‌اش صحبت کردیم. محصولات مختلفی را خصوصا «دفتر نقاشی» را با هم بررسی کردیم و در مورد نقاط ضعف و قوت کارها صحبت کردیم.

من از سال 1393 و پس از درگذشت پدرم ناخودآگاه به این سمت رفته بودم که با زبان کودک و در قالب نوحه با امام حسین علیه‌السلام صحبت کنم. همان سال‌ها شعرِ «زنجیری که بابام واسم خریده بود» را آقای مقدم خواند و مورد توجه قرار گرفت. آن زمان خیلی نماهنگ ساخته نمی‌شد و بیشتر کارها در قالب نوحه بود.

«عزیزم حسین» را خدا عزیز کرد و به قلب بچه‌ها نشست؛ من تصمیم گرفتم که با یک ضرب‌المثلی که پیام داشته باشد و با زبان کودک با امام حسین علیه‌السلام ارتباط بگیرم. دنبال ایده خوبی بودم اما نه هر ایده‌ای! پیام برایم بسیار مهم بود. در شعرِ «عزیزم حسین» ماجرا در مدرسه رخ می‌دهد که همه جور بچه‌ای از اقشار مختلف آنجا هست. از زبان بچه‌ای که دلش پاک است روایت می‌کند که دوستی دارد که می‌خواهد با امام حسین علیه‌السلام دوست شود. این پاکیِ بچه‌ها است.

چرا زبان کودک؟ فراموش نکنیم که این کار به شدت مورد نیاز جامعه امروز ماست ولی متاسفانه برای سالیان درازی در کشورمان مغفول مانده بود.

زبان کودک همیشه شیرین‌تر و دلنشین‌تر است. در گذشته آهنگِ «باز هم مرغ سحر» از تلویزیون پخش می‌شد که به شدت مورد توجه بود و برای ما بسیار خاطره‌انگیزی است. ملودی و شعرِ آن قطعه بسیار اثرگذار بود.

برای مدت زیادی جای تولید محتواهایی برای کودکان و نوجوانان با محوریت موضوعات مذهبی خالی بود. درباره این جای خالی برایمان بگویید.

صحبت و ارتباط ما با اهل بیت بیشتر از زبان بزرگسالان بوده است. اگر هم می‌خواستم از زبان اهل بیت صحبت کنیم، خطاب‌مان بیشتر به بزرگسالان بود. چون پیش‌فرض ما این بود که آدمی برای صحبت با اهل بیت ابتدا باید به سن بلوغ برسد.

احساس می‌کنم که اراده‌ای در این نسل جدید بود که بیاید و ارتباط درستی با اهل بیت بگیرد. تازه فهمیدیم که بچه‌ها چقدر بیشتر از ما حرف اهل بیت را خریدارند.
جایی برنامه داشتیم برای اجرای «عزیزم حسین» و خانواده‌ای آمد و گفت این بچه‌ها ما را به این مجلس آورده‌اند. بچه‌ها پیگیر برنامه شده‌اند و پدر و مادرشان را به برنامه آورده بودند. در گذشته پدر و مادرها دست بچه‌ها را می‌گرفتند و به هیات می‌آوردند؛ الان بچه‌ها خانواده‌ها را مجاب می‌کنند که مثلا به پویشِ «عزیزم حسین» بیایند.

این اتفاقی است که در دل بچه‌ها و از سوی اهل بیت رخ داده است. این بچه‌ها لشگر امام زمان(عج) و لشگر اهل بیت شده‌اند.

همکاری شما با مرکز ماوا در همان «عزیزم حسین» خلاصه شد یا ادامه داشت.

آقای محمدجواد توسلی تهیه کننده اثر «عزیزم حسین» است و چند سالی است که با هم درخصوص تولیدات مختلف در ارتباطیم. پیش از عزیزم حسین هم در چند پروژه همکاری داشتیم. ما با ماوا چند نوحه و شعر مختلف در قالب پروژه شب های دلتنگی داشتیم. درمورد کار کودک نیز باید بگویم که کار کردن برای کودکان چیزی نبود که از جایی برداشته باشیم. نوحه گفتن از زبان کودک برای اهل بیت، از سال 1393 در ذهنم بود و کار کرده بودم تا وقتی که زمان شکل‌گیریِ اثر، «عزیزم حسین» فرا رسید.

در کشور ما در دو دهه اخیر برای کودکان و نوجوانان، تولید محتوای مناسبی انجام نشده است. برعکس از آن سوی مرزها، تمرکز روی این نسل‌ها بود و آثار زیادی برای آنها تهیه و پخش شد. اکنون در داخل کشور هم متولیان به فکرِ تولید محتوا در این زمینه افتاده‌اند. آیا آنچه در حال حاضر در حال انجام شدن است، کافی است یا کیفیت لازم را دارد؟ یا اینکه حجم این تولیدات پاسخگوی نیازِ جامعه هست؟

در آن سوی مرزها برای تاثیرگذاری روی قشر نوجوان ما برنامه دارند و کارهای زیادی هم در این زمینه انجام داده‌اند. در یکی دو سال اخیر در داخل کشور هم اتفاقاتی مانند «سلام فرمانده»، «عزیزم حسین» و «بیعت» رخ داد. الان این پویش‌ها شهر به شهر در حال برگزاری است. در پویشِ «عزیزم حسین» همه به این نتیجه رسیدند که می‌توان برای کودکان و نوجوانان تولیداتی داشت که مورد استقبال این قشر قرار بگیرد و با شور و اشتیاق بیایند و آن اثر را بشنوند و همخوانی کنند.

کاری که ملودی خوب داشته باشد، حرف خوب بزند و در قلب بچه‌ها اثر کند، حتما شنیده می‌شود و مورد استقبال قرار می‌گیرد. دوستان خوبم در مجموعه ماوا، همیشه ایده های جذاب و تبلیغات خوبی برای کارهایشان دارند، اما فراموش نکنیم که هر کاری برای موفقیت و همه‌گیر شدن باید ویژگی‌های خاصی در دل خود داشته باشد.

برای اجرای اثر «عزیزم حسین» ما مجبور بودیم که یک شب در میان به یکی از نقاط کشور برویم. همین الان هم تقریبا هر هفته به یکی از استان‌های کشور می‌رویم و این اثر را اجرا می‌کنیم. چندی پیش بود که از ترکیه هم برایمان درخواست اجرا آمد که مشتاق اجرای این اثر در این کشور بودند.

«عزیزم حسین» حرف دل کودکان با امام حسین علیه‌السلام است و قرار است که این حرف‌ها تا سالیان سال این اثر در ذهنِ این کودکان بماند و بعدها حضور در پویش‌های «عزیزم حسین» برایش به خاطراتی خوش تبدیل شود.

مسئولان ما در گذشته برای مراسم‌هایی که به صورت مناسبتی برگزار می‌شد، گاهی مجبور بودند که افرادی را به صورت اتوبوسی به آن مراسمات بیاورند. اما اکنون با تولیدات خوب به جایی رسیده‌ایم که 100 هزار نفر به طور خودجوش به ورزشگاه آزادی می‌‌‌آیند. یا برای یکی از پویش‌های دیگر، ورزشگاه شیرودی پر می‌شود. یا در جشن غدیر تخمینِ حضور 3 میلیون نفر زده شد. چه مسیری را طی کرده‌ایم که به چنین جایی رسیده‌ایم؟

محمدجواد توسلی:  قطعا مسیر سخت و دشواری طی شده است که حالا به این نقطه رسیدیم. وقتی به طور خاص به سرودهای دینی و مذهبی پرداختیم و شخصیت های معروف و محبوب را به ترکیب سرود اضافه کردیم و محوریت کارها را برای کودکان و نوجوانان قرار دادیم؛ خیلی‌ها انتقاد می‌کردند و می‌گفتند که در شانِ ما نیست که وارد این حوزه شویم. بعضی ها می گفتند ما حوصله کار برای کودک را نداریم و از این دست حرف ها را زیاد شنیدیم. روزهای اول خیلی سخت بود ما بعداز انتشار نماهنگ «عزیزم حسین1» زیاد فحش خوردیم. خیلی دوستان مطرح و پیشکسوت در عرصه مداحی آن روزها به ما تاختند. حسابی هم از خجالت مان درآمدند. حتی یکی از مادحین راه افتاده بود و علیه این جریان سرود مداحی از دیگر مداحان شاخص امضا جمع می کرد تا بتواند جلوی این مسیر را بگیرد. نشست های مختلفی برگزار شد و حتی چند برنامه زنده تلویزیونی آن ایام جریان سرود مداحی را مورد نقد شدید قرار دادند. روزهای سختی سپری شد تا به این نقطه رسیدیم و حالا کار به جایی رسیده که اکنون همان نهادها و ارگان‌هایی که در روزهای اول به ما حمله می کردند حالا خودشان وارد عرصه تولید محتوا در همین زمینه برای کودکان و نوجوانان شده‌اند و شاهد تولیداتِ بسیار زیادی در این زمینه هستیم. البته که نباید فراموش کنیم که این حجمِ زیاد تولیدات، کیفیت آثار را به شدت کاهش داده است و همین مسئله می‌تواند پاشنه آشیلی برای این جریان پویش ها و سرودها باشد.
ببینید ما برای تولید محتوای «عزیزم حسین2» حدود 6 ماه وقت گذاشتیم. شعر، ملودی و تنظیم را چندین بار تغییر دادیم و خیلی با وسواس مسیر تولید را پیش بردیم. شاید به خاطر همین وسواس زیادمان بود که حالا اینقدر خوب به دل بچه ها نشسته است.

گاهی برای تهیه یک آهنگ یک سال زمان صرف می‌شود. همین مسئله باعث می‌شود که آن اثر به شدت فراگیر شود؛ چون به تمام جوانب اثر توجه شده است.

محمدجواد توسلی: بله. قطعا همینطور است. ما در چند سال اخیری که گذشت و به لطف اهل بیت توانستیم پویش های متعدد و موفقی را در عرصه کودک عملیاتی کنیم نه تنها روی تولیدات حساسیت زیادی را نشان دادیم بلکه پیش از انتشار نماهنگ،یک برنامه‌ریزی دقیق برای کمپین شدن و فراگیری حداکثری کار را انجام دادیم. شما در پویش های «عزیزم حسین1»، «عزیزم حسین2»، «بیعت»، «سلام فاطمه»و حتی پویش «هدیه اسباب بازی» که در جشن بزرگ غدیر داشتیم و در روز غدیر حدود 20 هزار اسباب بازی از مردم جمع کردیم و به کمک گروه های جهادی به نقاط محروم کشور بردیم می توانید آن را ببینید.یک نکته دیگر هم در حاشیه عرض کنم که  زمانی که ما تولید محتوا برای کودکان و نوجوانان را شروع کردیم، حمایت معنوی از سوی برخی افراد موثر در هیات نداشتیم، اما اکنون کار به جایی رسیده که همان مخالفان ما به دنبال تولید سرود برای کودکان و نوجوانان هستند البته با محوریت خودشان! البته ما همه این اتفاقات را به فال نیک میگیریم و خداروشاکریم که کودک و نوجوان امروز مورد توجه جدی هیات ها و مجموعه های فرهنگی هستند. فقط امیدوارم که عطش تولید سرود توسط ارگان های مختلف و نهادها جامعه را از شنیدن سرود زده نکند.

در سال‌های اخیر همگان بر لزوم تولید سرود تاکید کرده‌اند و به حق هم که کاری شایسته است. اما از نظر شما لزوم پرداختن به سرود به چه دلایلی است؟

محمد اسداللهی: سرود نشانی از اجتماع است. مثلا اجرای ما با حضور هزار تن از کودکان و نوجوانان، اُبهت بسیار زیادی به کار می‌دهد. وقتی اثری تکخوان دارد، ناخودآگاه این حس به مخاطب منتقل می‌شود که او فقط باید بشنود و حالا یا حس خوبی می‌گیرد یا حس خوبی نمی‌گیرد. سرود اما ناخودآگاه همه را فرامی‌خواند و همه را با خود همراه می‌کند. به طور حتم اثرگذاری سرود بیشتر از اثری است که تنها یک خواننده داشته باشد.

مثلا در سرود «عزیزم حسین» بخش مهمی از پروسه معرفیِ این سرود، توسط خودِ مردم انجام شد؛ یعنی مردم علاوه بر همراهی با این سرود، خودشان در معرفی آن به دیگران بیشترین نقش را داشتند.

ماوا برنامه مشخصی برای فعالیت در عرصه کودک و نوجوان دارد و در طول سال میزان تولید مشخصی برای خود در نظر گرفته است؟

محمدجواد توسلی: در این زمینه خلاء زیادی داریم و در عرصه کودک و نوجوان طی این 20 سال اخیر خیلی بی توجهی و کم کاری شده است و معتقدیم هر چقدر کار کنیم شاید جبران کم کاری این سال ها نشود اما ما در ماوا، تمام تلاش مان این است که اثری را منتشر ‌کنیم که حتما کیفیت و استاندارد لازم را داشته باشد.

ما تمام هدف مان این است که محتوای خوب و مفید را به گونه‌ای تولید کنیم که به دل خانه‌ها و خانواده‌ها برود. یعنی محصول باید این توانایی را داشته باشد که حتی بچه‌هایی که مسجد و هیات نمی‌روند ولی در قلب شان محبت اهل بیت وجود دارد را درگیر کند و ما این را در اجتماعات و جشن های مختلفی که این روزها در کشور داریم زیاد دیدیم. بچه هایی که شاید سال به سال مسجد نروند ولی عاشقانه سرود «عزیزم حسین» را زمزمه میکنند و اشک میریزند.

محمد اسدالهی:  در مداحی اخلاقم این بود که زیاد جایی نروم؛ مگر در موارد خاص. ولی الان «عزیزم حسین» را در بیشتر شهرهای کشور در میان بچه‌ها اجرا کرده‌ایم. علتش هم این است که این کار در حال حاضر برای ما یک رسالت است. وقتی ما از خارج مرزها با تهدید فرهنگی و هنری جدی مواجهیم، انجام این کارها را برای خودم وظیفه می‌دانم و امیدواریم توانسته باشیم این وظیفه را به نحو احسن انجام داده باشیم.

انتهای پیام/