سروده شاعران در محکومیت اهانت به قرآن کریم؛ تا ابد بر هر که حرمت بشکند «لَعناً وَبیل»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ اهانت به ساحت مقدس قرآن کریم در سوئد موجی از خشم دولت‌ها و مردمان مسلمان را در سراسر دنیا به همراه داشته است. هنرمندان و شاعران ایرانی نیز در روزهای اخیر به این اقدام موهن واکنش نشان‌داده‌اند‌، برخی از سروده‌های شاعران در محکومیت این اقدام به شرح ذیل است:‌

یک زمان «سلمان رشدی» ، یک زمان اصحاب فیل
تا ابد بر هر که حرمت بشکند «لَعناً وَبیل»

برهه‌ای «سَلوان مومیکا» ، دوره‌ای هم «بو لهب»
دیده چشم روزگاران بی‌شمار از این قبیل

مدعی در چنته‌اش حرف حساب‌ی بود اگر
عشق را آتش نمی‌زد ، «نحن أبناء الدلیل»

خواه دوشادوش شیطان ، خواه در آغوش حق
انتخابش با خودش ، «إنا هدیناه السبیل»

آنچه که آتش کشیدند آفتاب است آفتاب
کی؟ کجا؟ تاثیر دارد هُرم آتش بر خلیل؟

ما شنیدیم و حواریون ز بالا دیده‌اند
شخص عیسی(ع) هم به این آیات می‌بندد دخیل

باز هم بر اهل جهل و غفلت و بغض و حسد
آرزو دارم ‌بتابد نور اسلام اصیل

سیدجعفر حیدری

****

کفر اهانت می‌کند هرچه به ایمان بیشتر
مومنان همدل شوند و او پشیمان بیشتر

گرچه سوزاندند احمق‌ها کلام الله را
مسلمین هر روز می‌خوانند قرآن بیشتر

هر چه از اسلام ترساندند دنیا را ولی
باز حتی در اروپا شد مسلمان بیشتر

منع کردند از تجمع‌های دینی خلق را
آمدند اما خلائق در خیابان بیشتر

می‌درخشد نام ملت‌های مومن در جهان
نام جمهوری اسلامی ایران بیشتر

از جوانان مسلمان ترس دارد صهیونیست
از جوانان فلسطینی و لبنان بیشتر

کور هستند و نمی‌بینند در فصل عزا
چشم مردم اشک می‌بارد ز باران بیشتر

جانشان را می‌دهند این قوم در راه حسین
چون که مردم دوستش دارند از جان بیشتر

به شهادت هر قَدَر نزدیک‌تر می‌شد حسین
روی ماهش لاجرم می‌شد درخشان بیشتر

اهل بیتش گریه می‌کردند هنگام وداع
عمه سادات اما بود گریان بیشتر

آه از آن لحظه‌ای که شمر در گودال رفت
روضه جانسوز شد اینگونه سوزان بیشتر

آرش براری

نور است قرآن سوره سوره نور و زیبایی 
نور است قرآن  آیه آیه شور و شیدایی

طاسین و یاسین حا و میم و صاد و قاف و نون
سرّیست با ربّ و نبی سرّی سُویدایی 

از "قُل هوَ اللّهُ اَحَد" یک جلوه اش این است:
انوار توحید و تجلّیگاه یکتایی

"نورِه کَمِشکاتِِ" که این "نورُ علی نور" است 
"وَالفجرِ "او زیبا و "وَالشّمسش" تماشایی

"نحنُ نَقُصُّ..." قصّه هایش اَحسنُ القصّه
با یوسف و کهف و نسا کرده چه غوغایی 

از قصّه ی  قرآنی مریم به وجد آید 
روح مسیحاییّ و ناقوس کلیسایی 
  
آیات وحی است و دَمِ روحُ القُدُس گرم است 
ما زنده ایم از هُرم انفاس مسیحایی 

قرآن سراپا جان و جان قرآن سراپا نور 
دارد کتاب ما چه اسم بامُسمّآیی 

قرآن ما جان است و جانی تا ابد باقی 
آتش گلستان می کند این جان رویایی

گُل نغمه های "وَالصبِروا..." در او طنین انداز
می خواهد از ما ذکر الرّحمان شکیبایی 

سیمای قرآنی علیّ ابنِ ابی طالب 
"مَن یَشری نَفسُه..." را بخوان به به چه سیمایی

ذکرِ"ثیابُُ سّندُسِِ خُضرُُ وَاِستَبرَقِ..."
سبز آن حریر نازکش به به چه دیبایی

"عَذبُُ فُراتش" طاهر و "مِلحُُ اُجاجش" ناب
شور است و شیرین که شبیهش نیست دریایی 

هردم دل قند آب شد از ذکر شیرینش
شهره در آفاق است شهدش با شکرخایی

ماه فلک سر بر در این ذکر می ساید 
از چشم او افتاده است آری فلک سایی
 
پروانه سان پَر وا نموده گرد این شمعیم
از کافران و منکرانش نیست پروایی 

کافر چه فکری کرده؟ رشک نخله طور است!
بر طایر قُدس آشیان این شاخ طوبایی

این توطئه از نقشه های شوم صهیون است 
مانده به پیشانیّ نحسش داغ رسوایی 

این خانه بیتُ العنکبوت است اوهنََ البیت است
یک فوت ویرانش کند از بُن به تنهایی 

ناصر دوستی

انتهای پیام/