نویسنده مطرح انگلیسی: ذره‌ای از نفرت عرب‌ها نسبت به اسرائیل کم نشده است/ توهم صلح اعراب و اسرائیل
یک نویسنده برجسته انگلیسی در گزارشی با اشاره به فریبکاری‌های رژیم اشغالگر در معاهدات سازش با کشورهای عربی طی دهه‌های گذشته تاکید کرد که صلح بین اعراب و اسرائیل یک توهم بوده و حملات تل‌آویو ضد عرب‌ها هرگز متوقف نمی‌شود.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، «دیوید هرست» روزنامه‌نگار و نویسنده سرشناس انگلیسی در مقاله‌ای که در وبسایت میدل ایست آی منتشر شد، به بررسی تاریخچه روابط رژیم‌های عربی با رژیم صهیونیستی پرداخته و صلح میان اعراب و اسرائیل را یک «توهم» دانست.
دست و پا زدن‌های آمریکا برای انجام توافق میان عربستان و اسرائیل
این نویسنده انگلیسی در ابتدای مقاله خود نوشت، اندکی قبل از اینکه «جو بایدن» رئیس جمهوری ایالات متحده برای انجام سخنرانی هفته گذشته خود به سالن مجمع عمومی سازمان ملل برود، یکی از مقامات ارشد دولت آمریکا در گفتگو با روزنامه واشنگتن پست اعلام کرد: اگر بخواهیم به طور کلی صحبت کنیم باید بگوییم که اکنون منطقه در وضعیت ثبات قرار داشته و هیچ فرقی با سال‌ها قبل که شاهد ثبات بود، ندارد.
هرست ادامه داد، درحالی که پنچ کشور منطقه در وضعیت ویرانی کامل قرار دارند و ویرانی 4 کشور از این 5 کشور در نتیجه مداخله آمریکا بوده و همچنین 3 کشور دیگر که حاکمانشان تحت حمایت واشنگتن بوده‌اند، در آستانه ورشکستگی قرار دارند، این مقام آمریکایی بدون هیچ اشاره‌ای به شرایط کشورهای مذکور گفت: به نظر من ثبات کنونی منطقه تنها محصول یک دیپلماسی هوشمندانه آمریکایی است!
در ادامه این مقاله آمده است، اکنون شاهد تلاش‌های بایدن برای به رسمیت شناختن اسرائیل توسط عربستان هستیم تا آمریکا از خلال آن بتواند این «افتخار» را در صدر خزانه غنایم دیپلماتیک خود قرار دهد. با وجود اینکه «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا قبلا زمانی که «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری سابق ایالات متحده و دامادش «جرد کوشنر» در تلاش برای عادی‌سازی روابط میان عربستان و اسرائیل بودند، تردید زیادی درباره به نتیجه رسیدن این تلاش‌ها داشت، امروز با شوق درباره آن صحبت می‌کند؛ انگار از یک دین به دین دیگری گرویده است.
بن سلمان ائتلاف با چین و روسیه را قربانی عادی‌سازی با تل‌آویو نمی‌کند
این نویسنده مطرح انگلیسی اظهار داشت، آخرین قطعه از این پازل که روز به روز پیچیده تر می‌شود، موافقت عربستان با نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر فعالیت‌های هسته‌ای این کشور است؛ چرا که یکی از شروط عربستان برای عادی‌سازی با اسرائیل، کمک واشنگتن به ریاض در روند غنی سازی اورانیوم می‌باشد. پیش از آن نیز صحبت‌هایی درباره درخواست عربستان از آمریکا برای امضای معاهده امنیتی-دفاعی مطرح شده بود. اما با این وجود می‌بینیم که «محمد بن سلمان» ولیعهد سعودی در عین حال که آماده امضای این معاهدات با آمریکاست، حاضر نیست روابط خود با چین را قربانی کند.
وی ادامه داد، محمد بن سلمان اخیرا در مصاحبه با شبکه فاکس نیوز آمریکا تعلیق مذاکرات عادی‌سازی با اسرائیل به دلیل اقدامات افراطی کابینه راست آن را رد و اعلام کرد که «ما بیشتر از هر زمانی نزدیک به امضای توافق ریاض و تل‌آویو هستیم و برای اولین بار با یک معامله واقعی مواجهیم». اما او در عین حال حاضر نشد که حمایت خود از روسیه را در ائتلاف اوپک پلاس متوقف کند و درباره سیاست‌های نفتی عربستان گفت «همه چیز مربوط به عرضه و تقاضا است». بن سلمان همچنین حاضر به عقب‌نشینی از همکاری و حمایت از چین نشده و تلاش‌های «شی جین پینگ» رئیس جمهور این کشور در مسیر توسعه و پیشرفت را ستود.
تکاپوی واشنگتن برای جبران شکست‌های خود در منطقه
بر اساس این مقاله، شکی نیست که عادی سازی اعراب با اسرائیل برای طرف های مختلف معنای کاملاً متفاوتی داشته است. برای آمریکا که بعد از دو دهه مداخله شدید در منطقه، شکست خورده و در استراتژی خروج از منطقه با مشکلات زیادی مواجه است، دستاوردهای حاصل از چنین توافقاتی دارای ابعاد ژئواستراتژیک تلقی می‌شود. دولت‌های آمریکا طی یک دهه گذشته، دیگر از جستجوی راهکار برای حل درگیری فلسطینی-اسرائیلی دست کشیده‌اند و طرح‌های همه این دولت‌ها شکست خورده است.
در ادامه این یادداشت آمده است، کشورهای ثروتمند حوزه خلیج فارس نیز در هرگونه معامله عادی‌سازی با اسرائیل به دنبال گرفتن امتیازات و تضمین‌های بیشتر هستند. عربستان سعودی و امارات متحده عربی و قطر کشورهایی هستند که مشکلات مشابهی را پشت سر گذاشته‌اند؛ زیرا آنها زمانی کشورهایی بودند که از نظر مدیریت منابع مالی و نیز حمایت نظامی کاملا وابسته به غرب تلقی می‌شدند. این کشورها که زمانی معتقد بودند غرب مانند موتوری برای رشد و توسعه آنهاست، اکنون عمیقا احساس سرخوردگی می‌کنند و مصمم هستند که آینده خود را از طریق اتحادهایی که خودشان ایجاد می‌کنند، شکل دهند.
دیوید هرست تاکید کرد، هرکسی که تصور می‌کند عربستان در نتیجه به رسمیت شناختن اسرائیل، تبدیل به بخشی از اردوگاه غربی خواهد شد، در توهم کامل به سر می‌برد. همه کاری که اکنون ریاض انجام می‌دهد این است که شرط‌بندی‌های خود را گسترش دهد و همه تخم مرغ‌هایش را در یک سبد نگذارد که در شرایط کنونی این استراتژی منطقی به نظر می‌رسد. روشن است که در سطح سیاسی و حتی شخصی، محمد بن سلمان که حاکم واقعی عربستان محسوب می‌شود، به «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه بسیار نزدیکتر از سایر رهبران عرصه بین‌المللی است.
اسرائیل هرگز به دنبال سازش با اعراب نیست
وی افزود، کشورهای غربی که بعد از قتل «جمال خاشقجی» روزنامه نگار منتقد سعودی اقدام به منزوی کردن محمد بن سلمان و تحریم وی کرده بودند، اکنون بعد از 5 سال به داووس صحرا برگشته‌اند و آب دهانشان برای سرمایه‌گذاری در آن به راه افتاده است. اما درباره اسرائیل، عادی‌سازی با کشورهای منطقه به معنای تحکیم موقعیت آن است و هرگز نباید حتی به ذهنمان خطور کند که اسرائیل از خلال عادی‌سازی به دنبال سازش و مشارکت برابر با همسایگان عرب است؛ بلکه اسرائیل جدا از اینکه با چه تعداد از کشورهای عربی عادی‌سازی کند، مصمم به تضمین برتری نظامی خود در منطقه-چه در سطح تسلیحات متعارف و -چه سلاح هسته‌ای است.
این نویسنده انگلیسی تصریح کرد، اکنون یک کابینه افراطی راست‌گرا در اسرائیل وجود دارد که هرگز به دنبال پایان دادن به درگیری با اعراب و فلسطینی‌ها نیست؛ چه برسد به صلح. بنابراین برای اسرائیلی‌ها عادی‌سازی با عربستان به معنای پیروزی پروژه صهیونیستی است و این موضوع در صحبت‌های بنیامین نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل کاملا مشهود بود؛ جایی که گفت «فلسطینی‌ها هیچ حق وتویی روی توافق‌های سازش کشورهای عربی و اسرائیل ندارند». نتانیاهو در ادامه یکی دیگر از نقشه‌های گمراه‌کننده خود را به نمایش گذاشت که به طور کامل سرزمین‌های فلسطینی را محو و اساسا کل فلسطین را حذف کرده بود.
فریبکاری بزرگ صهیونیست‌ها در معاهدات سازش با رژیم‌های عربی
هرست در ادامه به تاریخچه سازش رژیم‌های عربی با رژیم اشغالگر و اینکه هیچ یک از توافق‌های سازش تضمینی برای توقف تجاوزات صهیونیست‌ها نبوده اشاره و اعلام کرد، زمانی که « انور سادات» رئیس جمهور وقت مصر توافقنامه سازش را با «مناحیم بیگن» نخست‌وزیر اسبق اسرائیل در سال 1977 امضا کرد، بیگن متعهد شد که «دیگر نه جنگی میان اسرائیل و اعراب خواهد بود و نه خونی ریخته و نه حمله‌ای انجام می‌شود». اما یک سال بعد اسرائیل به جنوب لبنان حمله کرد تا به رودخانه لیتانی برسد و سپس در سال 1982 برای اخراج سازمان آزادی بخش فلسطین از لبنان جنگ بزرگی علیه این کشور به راه انداخت.
بر اساس این یادداشت، همان وعده‌های دروغین درباره پایان حملات اسرائیل به اعراب در سال 1993 در توافق‌های «اسلو» تکرار شد. در آن زمان سردبیر روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: « اسلو در نهایت به فلسطینی‌ها اجازه می‌دهد تا امور خود را مدیریت کنند و نیروهای اسرائیلی به عنوان اولین گام ظرف چند ماه از نوار غزه و اریحا خارج می‌شوند». اما دیدیم که هیچ یک از این اتفاقات نیفتاد. بعد از معاهده سازش میان مصر و اسرائیل، دیدارهای محرمانه‌ای بین حاکمان عرب و مقامات تل‌آویو برگزار شد که آخرین مورد آن جلسه محرمانه نتانیاهو و محمد بن سلمان بود.
نفرت ملت‌های عربی از اسرائیل ذره‌ای کم نشده است
نویسنده مذکور انگلیسی ادامه داد، اما هیچ یک از این توافق‌ها و دیدارها موفق به تغییر مسیر تاریخ نشد؛ بلکه آنچه درواقع اتفاق افتاد این بود که اسرائیل اقدامات خود را برای ادامه اشغال زمین‌های فلسطینی و حمله به کشورهای عربی افزایش داد و در این مسیر جدی‌تر شد. یکی از سوالات ما این است که آیا در نتیجه انعقاد این معاهدات، افکار عمومی ملت‌های عربی همچون مصر نسبت به اسرائیل تغییر کرده است؟ مسلما نه. امروز ذره‌ای از نفرت اعراب نسبت به اسرائیل کم نشده و آنچه که بیش از همه ملت‌های عربی را نگران می‌کند نحوه رفتار اسرائیلی‌ها با مردم فلسطین است.
دیوید هرست تصریح کرد، 3 دهه بعد از امضای معاهده سازش اسرائیل با اردن، «یوآو گالانت» (وزیر جنگ رژیم صهیونیستی) اعلام کرده که اسرائیل یک مانع جدید در امتداد 300 کیلومتری مرز اردن ایجاد خواهد کرد. تل‌آویو همچنین اغلب از صدور روادید برای جوانان اردنی که مایل به ورود به اسرائیل (فلسطین اشغالی) هستند امتناع می‌ورزد و نتیجه این است که اساسا صلحی بین اردن و اسرائیل وجود ندارد. این همان چیزی است که «ولادیمیر ژابوتینسکی» رهبر یهودیان راست‌گرای اوکراینی به آن اشاره کرده و گفت: این بسیار کودکانه است که قبول کنیم فلسطینی‌ها در ازای برخی امتیازات مادی، داوطلبانه راضی به اجرای پروژه صهیونیستی می‌شوند؛ زیرا این امر برابر با این است که اعراب حاضر به تحقیر خود می‌شوند و مثلا راضی می‌شوند در ازای دستیابی به یک شبکه راه‌آهن یا امتیازاتی از این قبیل، سرزمین آبا و اجدادی خود را رها کنند.
طبق این مقاله، رهبران و حاکمان عرب از دهه‌های گذشته روابط گرمی با همتایان اسرائیلی خود برقرار کرده‌اند و در این مدت اسرائیل توانست جاسوسان خود را در معتبرترین و تاثیرگذارترین نهادها و مناصب در کشورهای عربی نفوذ دهد. در این میان مشکل اصلی اسرائیل با فلسطینی‌هایی است که در داخل فلسطین تاریخی یا در اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند. آنها اسرائیل را یک رژیم استعماری مبتنی بر آپارتاید می‌دانند و هیچ معاهده سازشی نمی‌تواند این دیدگاه را تغییر دهد.
دیوید هرست در پایان مقاله خود تاکید کرد، هرگز هیچ صلحی میان هیچ کشور عربی با اسرائیل حاصل نخواهد شد؛ تا زمانی که مناقشه اسرائیلی-فلسطینی از طریق موافقت اسرائیل برای احقاق حق حاکمیتی فلسطینیان بر سرزمینشان پایان یابد. اگر یک بار دیگر یک مقام اسرائیل مدعی شد که «صلح میان کشورهای عربی و اسرائیل در زمان ما اتفاق می‌افتد»، من به همه اعرابی که در مجاورت جنگنده‌ها و پهپادهای اسرائیلی هستند توصیه می‌کنم که پناه بگیرند. (تجاوزات اسرائیل علیه اعراب هرگز متوقف نخواهد شد).
انتهای پیام/
