بررسی یک واقعه تاریخی: نظامیان ترکیه چرا به فلسطین اعزام شدند؟
برخی از فعالان سیاسی ترکیه، از اردوغان خواسته‌اند مانند اربکان، نیروی نظامی به فلسطین اعزام کند. این در حالی است که مأموریت نظامیان اعزام شده به فلسطین، جنگ و دفاع از فلسطینیان نبوده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، این روزها در فضای سیاسی ـ رسانه‌ای ترکیه، مواضع ضد و نقیض و متناقضی در مورد تحولات غزه و فلسطین، به نمایش گذاشته می‌شود.
اغلب رسانه‌های متعلق به جریانات کمالیست، لاییست و سوسیال دموکرات، از موضع‌گیری تند و قاطعانه در برابر اسرائیل طفره می‌روند. اما اسلامگرایان و ملی‌گرایان، شب و روز درباره این موضوع صحبت می‌کنند.
برخی از سیاستمداران ترکیه بر این باورند که اردوغان باید سفیر رژیم صهیونیستی را اخراج می‌کرد و گروهی دیگر نیز معتقدند که گزینه اعزام نیروی نظامی به غزه، بهترین اقدام ممکن است.
سخنان «دولت باغچلی» رهبر حزب راست افراطی حرکت ملی و شریک اردوغان در ائتلاف جمهور، یک بار دیگر توجه رسانه‌ها را به سوی رویکردهای ترکیه درباره مسأله فلسطین جلب کرد. باغچلی گفته بود که حمایت از فلسطین و غزه، مأموریت آبا و اجدادی ترکیه است و اگر بمباران متوقف نشود، ترکیه باید هر اقدامی که لازم است، انجام دهد.
«احمد داود اوغلو» رهبر حزب آینده نیز از این پیشنهاد باغچلی حمایت کرده بود. بعضی از تحلیلگران ترکیه پس از انتشار این سخنان دولت باغچلی، اعلام کردند که احتمالاً او با اردوغان در حال تدوین یک لایحه است تا آن را به پارلمان بفرستد و نمایندگان، به رئیس جمهور اجازه دهند که نیروی نظامی به فلسطین اعزام کند.
درخواست پسر اربکان از دولت اردوغان
«فاتح اربکان» پسر مرحوم «نجم‌الدین اربکان» نخست‌وزیر فقید اسلامگرای ترکیه، در حال حاضر رهبر حزبی به نام «دوباره رفاه» است.
او که در انتخابات پیشین ریاست جمهوری ترکیه از اردوغان حمایت کرده بود، خواهان آن شده که میراث پدرش در مبارزه با اسرائیل نادیده گرفته نشود.
فاتح اربکان اعلام کرده که پدر او نجم‌الدین اربکان در دوران حیات سیاسی خود، به طور قاطعانه در برابر اسرائیل مبارزه کرده و همواره بر این باور بوده که اسرائیل بزرگترین دشمن جهان اسلام است.
فاتح اربکان از رئیس جمهور ترکیه خواسته همچنان که در دروان اربکان، گروهانی از ترکیه به فلسطین اعزام شده، این بار نیز چنین اقدامی صورت بگیرد.
به دنبال اظهارات فاتح اربکان، برخی از رسانه‌ها و روزنامه‌های ترکیه، سراغ پیگیری مسائل تاریخی اعزام نیروهای ترکیه به فلسطین شده و در این مورد مطالب فراوانی منتشر کردند. برخی از آنها به این اشاره کردند که ارتش ترکیه در فلسطین شهید داده و یکی از افسران بلندپایه گروه اعزامی بر اثر شلیک مستقیم گلوله، جان خود را از دست داده است.
حقیقت اعزام ارتش ترکیه به فلسطین چیست؟
بررسی آرشیوهای پارلمان ترکیه نشان می‌دهد که مرحوم نجم‌الدین اربکان نخست‌وزیر وقت ترکیه، در سال 1997 میلادی و تنها 7 روز پیش از آن که با کودتای مدرن ارتشیان از قدرت کنار نهاده شود، لایحه‌ای به مجلس فرستاده و از آنان خواسته اجازه دهند تا سربازان ترکیه برای ایفای مأموریت 3 ماهه به فلسطین اعزام شوند.
هر 5 حزب مجلس نیز با این درخواست اربکان موافقت کرده و نیروها به الخلیل اعزام شده‌اند. اما اصل ماجرا چیست؟ آیا نظامیان ترکیه به دستور مستقیم آنکارا و بدون اذن و رخصت دیگران وارد فلسطین شدند؟ در پاسخ باید گفت: اعزام ارتش ترکیه به فلسطین، در واقع در راستای اجرای بخشی از مفاد «قرارداد الخلیل» بوده و نظامیان ترک، به عنوان ناظر صلح و با هماهنگی سازمان ملل به منطقه اعزام شده‌اند.
اگر چه قرار بود نظامیان ترکیه تنها 3 ماه در الخلیل بمانند اما این مأموریت سال‌های طولانی یعنی به مدت 22 سال ادامه پیدا کرد و تا زمانی که قرارداد الخلیل در سال 2019 میلادی، به شکل یک‌جانبه و از سوی رژیم صهیونیستی رد شد، در آنجا ماندند.
در سال 2002 میلادی یک افسر بلندپایه ارتش ترکیه به نام «چنگیز تونگوچ» در الخلیل با شلیک مستقیم گلوله کشته شد. اسرائیلی‌ها اول اعلام کردند که این رویداد به خاطر شلیک گلوله از سوی جهاد اسلامی بوده است، اما در همان زمان، بررسی‌ها نشان داد گلوله‌ای که جان افسر ترک را گرفته، از یک تفنگ متعلق به ارتش اسرائیل شلیک شده است.
اعزام نظامیان ترکیه به الخلیل، بر اساس توافق سال 1997 اسلو بوده و علاوه بر یگان‌های ترک، ارتشیانی از نروژ، ایتالیا، دانمارک، سوئد و سوئیس به عنوان ناظر حضور تأسیس شد. بنابراین چنین موضوعی نمی‌تواند به عنوان سندی از مبارزه میدانی ترکیه با رژیم صهیونیستی تلقی شود!
تحلیلگر نزدیک به اردوغان چه می‌گوید؟
«احمد خاقان» سردبیر روزنامه حرّیت از روزنامه‌نگاران نزدیک به رئیس جمهور ترکیه، در چند روز اخیر، به طور مداوم ستون تحلیل خود را به بررسی موضوع جنایات اسرائیل در غزه اختصاص داده است.
او می‌گوید: «اسرائیل در غزه با 3 بن‌بست بزرگ روبرو است و نمی‌تواند به راحتی وارد عملیات زمینی شود. چرا؟ به این دلایل: 1. اسرائیل از آن می‌ترسد که در باتلاق و دام‌های کار نهاده شده از سوی حماس بیفتد و تلفات سنگینی بدهد. 2. اسرائیل برای آزاد کردن گروگان‌های خود، هیچ کاری نمی‌تواند انجام دهد. 3. اسرائیل از این هراس دارد که ایران نیز وارد میدان شود و عملاً با یک وضعیت غیرمنتظره روبرو شود».
خاقان در ادامه از جمهوری آذربایجان حمایت کرده و معتقد است که برخلاف تصور، باکو حامی اسرائیل نیست و سیاست باکو در این زمینه، همان سیاست آنکارا است. سردبیر حرّیت به نقل از «جیحون بایراموف» وزیر امور خارجه جمهوری آذربایجان اعلام کرده: «ما از مبارزات مردم فلسطین برای تشکیل کشور حمایت می‌کنیم. دو اصل زیر باید به عنوان مبنایی برای کشور فلسطین در نظر گرفته شود. یک: هنجارهای حقوق بین‌الملل و قطعنامه‌های سازمان ملل لحاظ شوند. دو: دولتی که پایتخت آن بیت‌المقدس شرقی است به رسمیت شناخته شود. ضمناً باید تأکید کنم که آذربایجان 1.6 میلیون دلار از طریق آژانس فواید عمومی سازمان ملل به فلسطین کمک کرده است».
در پایان باید به این موضوع اشاره کرد که بسیاری از تحلیلگران ترکیه، در کنار محکوم کردن جنایات رژیم صهیونیستی در غزه، سیاست کشورهای عربی و دولت اردوغان در عادی‌سازی روابط با اسرائیل را نیز به چالش کشیده‌اند.
انتهای پیام/؛
