ضرورت پخش و انتشار آثار موسیقی سنتی ایرانی
اشکان کمانگری خواننده موسیقی ایرانی معتقد است که پخش آثار موسیقی سنتی در جامعه بطوریکه گوش جامعه و علاقمندان با آرشیو آوازی سرزمین آشنا شود کمک زیادی به ارزیابی بهتر از مسیر آواز در صد سال اخیر خواهد کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، برنامه موسیقایی «ارغنون» رادیو گفت وگو پیرامون چالش‌های آموزش موسیقی در ایران با اشکان کمانگری خواننده آواز سنتی ایرانی به گفتگو پرداخت.
کمانگری در ابتدا گفت: برخی بزرگان و اساتید صاحب فن حوزه موسیقی در عین اینکه در امر آهنگسازی و نغمه پردازی و نوازندگی خود بسیار استاد بودند اهل پژوهش نیز بودند همچون استاد ابوالحسن خان صبا که در ثبت و ضبط اندوخته‌های مرحوم عبدالله خان دوامی و انتقال آموزه‌ها و محفوظات ایشان در قالب تصانیف و ردیف‌ها نقش موثری داشت.
وی افزود: استاد عبدالله خان دوامی حدود 50 سال در سکوت به سر برد و خیلی از مطالب و دست نوشته‌ها بعدها توسط شاگرد ارشد استاد صبا تکمیل و در قالب کتابی منتشر شدند.
خواننده آواز سنتی ایرانی با بیان اینکه موسیقی‌های مودال مانند موسیقی کلاسیک ایرانی با صنعتی شدن دنیا به تدریج به سمت یکپارچه سازی و تلاش برای رساندن موسیقی‌های محلی و اقلیمی به زبان بین المللی و صنعتی شدن حرکت کرده است گفت: به نت نوشتن موسیقی‌های محلی و مقامی می‌تواند بخشی از کار انتقال و آموزش مفاهیم و ظرائف این موسیقی را انجام دهد و بخش دیگر موسیقی‌ها نیز از راه شنیداری قابل انتقال است.
کمانگری تصریح کرد: برخی پژوهشگران و محققان عرصه آواز به اهمیت صدای آوازه خوان اشاره داشتند که این نشان می‌دهد خیلی از بزرگان از گذشته‌های دور نیز متوجه کاستی‌ها و کمبودها در اجرا و خروجی نهایی بوده‌اند و به همین دلیل هم تمریناتی را ارائه می‌دادند.
وی با بیان اینکه هر مطلب و هر شیوه‌ای که در شئون هنر طرح شده قطعاً منتقدانی داشته و هنوز هم دارد و همین انتقادات باعث اضافه شدن مهارت افراد می‌شود گفت: با توجه به اینکه بافت هیچ دو حنجره‌ای مثل هم نیست و همچنین به دلیل تفاوت در روش صدا گرفتن از حنجره، خروجی هر یک از هنرجویان با یکدیگر متفاوت می‌شود.
خواننده آواز سنتی ایرانی درمورد روش صداسازی اظهار کرد: هنرجویان قبل از اینکه مطالب آوازی را یاد بگیرند باید با مباحث صدا آشنا شوند و تمرینات ساده انجام دهند و نت‌های موسیقی را به صورت صداهای ممتد و کشیده تمرین کنند و در حقیقت، صدای آوازی خود را بشنوند.
کمانگری یادآور شد: در دوره رادیو که برنامه «گلها» با شدت و پرحرارت تولید می‌شد و هر روز صدای آواز یکی از بزرگان و ستارگان آسمان هنر ایران شنیده می‌شد شنوای آوازهای متفاوت و بدیعی بودیم اما قبل از این، در دوره ناصری نیز صدای آوازگان بزرگان موسیقی را داشتیم.
وی معتقد است که پخش شدن و انتشار این آثار در جامعه به طوریکه گوش جامعه و علاقمندان با آرشیو آوازی سرزمین آشنا شود کمک زیادی به قضاوت دقیق‌تر و ارزیابی بهتری از سیر تطور آواز در صد سال اخیر خواهد کرد.
خواننده آواز سنتی ایرانی به ظرفیت بیان شخصی هنرجویان در صداسازی اشاره کرد و گفت: اینکه هنرجو در کلاس صداسازی از صدای استاد خود تقلید کند همان خط قرمزی است که بلافاصله باید در کلاس تذکر داده شود.
کمانگری با اشاره به اینکه نزدیک بودن متن و انشای آوازها تا حد زیادی می‌تواند قضاوت ما را درمورد آوازها و صداها تحت الشعاع قرار می‌دهد افزود: ما در طراحی آوازها باید دقت کنیم که متن و انشای آواز آگاهانه اتفاق بیفتد چون متن‌های یکسان هم به نوعی آوازها را بهم نزدیک می‌کند.
وی اظهار کرد: کسانی که دغدغه مدیریت آواز حال حاضر موسیقی ایران را دارند باعث می‌شوند ما به خروجی‌های متنوعی در این حوزه دست پیدا کنیم و البته نقش شعر را هم در این خصوص نباید نادیده گرفت.
خواننده آواز سنتی ایرانی درباره علت کمبود آوازهای موسیقی سنتی در کنسرت‌ها و آلبوم‌ها گفت: بنده معتقدم شنونده آواز خوب همیشه وجود دارد اما نیاز است که اتفاقات و اجتماعاتی هم در بخش خلاقیت آواز شکل بگیرد.
انتهای پیام/
