تلاش بیهوده ناتو و اتحادیه اروپا برای برنامه ریزی مشخص به منظور روی کار آمدن مجدد ترامپ

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "زوددویچه سایتونگ در مطلبی نوشت: اتحادیه اروپا و ناتو به بازگشت ترامپ فکر می کنند که البته سناریویی واقعی به نظر می رسد. اما برنامه ریزی مشخص برای وقوع این بدترین سناریو در بروکسل تلاشی بیهوده به نظر می رسد.

در نگاهی به آینده وقوع این سناریو را می توان دید: 6 نوامبر 2024 است، روز قبل از آن در ایالات متحده، رئیس جمهور جدید آمریکا انتخاب و دونالد ترامپ پیروز شده است. به راحتی می توان حدس زد که وحشت محض در بروکسل وجود دارد. ترامپ، کابوس اروپایی ها، که در اولین دوره ریاست جمهوری خود هرگز فرصتی را برای انتقاد از اتحادیه اروپا و توهین به متحدان ناتو از دست نداد، تا چند هفته دیگر به کاخ سفید بازخواهد گشت. اما اتحادیه اروپا و ائتلاف ناتو چگونه باید به این موضوع واکنش نشان دهند؟

این آینده چندان دور نیست. پس از پیروزی بزرگ ترامپ در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان در آیووا، حتی خوش‌بین‌های بدنام و سر در شن و ماسه فرو برده در بروکسل هم احتمالا متوجه شده‌اند که اروپا باید به طور جدی به این سناریو رسیدگی کند و این چیزی است که حداقل تا حدودی احتمال دارد.

یک دیپلمات در بروکسل در این باره گفته است: بازگشت احتمالی ترامپ اکنون موضوع اصلی همه بحث ها در اینجا است. وی تاکید کرد که اکنون ملاحظات نسبتاً مشخصی در دستگاه اتحادیه اروپا در مورد اینکه ریاست جمهوری دوم ترامپ برای اروپا در حوزه های مختلف سیاستی - از تجارت گرفته تا امنیت - چه معنایی دارد وجود دارد.

با این حال، چیزی که در حال حاضر وجود ندارد، یک طرح مشخص و در سطح اتحادیه اروپا است که بین دولت ها و نهادها در مورد اینکه اروپا چگونه می تواند و باید در این مورد رفتار کند، هماهنگ شده است. این دیپلمات می گوید: در اصل، همه در اتحادیه اروپا مانند خرگوش به مار خیره شده اند. به گفته وی با یک استثنا، می‌توان اضافه کرد: ویکتور اوربان، حاکم راست‌گرای پوپولیست و ملی‌گرای مجارستان آشکارا منتظر دور دوم ریاست جمهوری ترامپ است. این لزوماً توافق بر سر یک خط مشترک اروپایی را آسان‌تر نمی‌کند.

در ادامه این مطلب آمده است: این شکاف در اتحادیه اروپا بین تجزیه و تحلیل واقع بینانه و آمادگی عملی ناکافی را می توان به عنوان مثال در مورد مسئله اوکراین دید. همه دولت های اروپایی می دانند که ترامپ به کمک های مالی و تسلیحاتی گسترده آمریکا به کی یف ادامه نخواهد داد.

حتی اگر ترامپ به اعلامیه خود عمل نکند و سعی نکند با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه برای تجزیه اروپا بدون در نظر گرفتن منافع اتحادیه اروپا و اوکراین معامله کند، آمریکا عملا از ائتلاف کشورهای حامی اتحادیه اروپا خارج خواهد شد و این شکاف بزرگی بر جای خواهد گذاشت. این حقیقتی است که در بروکسل پذیرفته شده است.

با این وجود، هیچ گام ملموسی از سوی اروپایی ها برای پر کردن این شکاف قابل پیش بینی وجود ندارد. حدود 50 میلیارد یورویی که اکثر کشورهای اتحادیه اروپا می خواهند در چهار سال آینده برای اوکراین فراهم کنند، بیشتر بر اساس سطح قبلی کمک های اروپایی - حدود 1.5 میلیارد یورو در ماه - است و نه بر اساس نیازهای احتمالی آیندهاست اگر ایالات متحده آمریکا در این زمینه دیگر کمک نکند.

البته بعید است در آینده نزدیک این شرایط تغییر اساسی کند چه ترامپ بیاید چه نیاید. کشورهای کوچک اتحادیه اروپا در اروپای شرقی و شمالی مدت‌هاست که به مرزهای محدودیت‌های خود رسیده‌اند. فنلاند، دانمارک، کشورهای بالتیک و لهستان در حال حاضر بین 0.7 تا 1.4 درصد از تولید اقتصادی خود را برای کمک به اوکراین هزینه می کنند. بر اساس داده های موسسه کیل برای اقتصاد جهانی، مقدار مربوطه برای آلمان حدود 0.5 درصد است. از سوی دیگر، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا با افت ناچیز 0.07 درصدی مواجه هستند. از میان تمامی کشورهای بزرگ اتحادیه اروپا، تنها آلمان تاکنون اعلام کرده است که قصد دارد کمک های نظامی خود به اوکراین را به میزان قابل توجهی در سال جاری، یعنی میلیاردها دلار، افزایش دهد. اما حتی اگر همه کشورها بخواهند پول بیشتری برای دفاع اوکراین صرف کنند، صنعت دفاعی اروپا به سختی ظرفیت جبران ضرر تامین کنندگان آمریکایی را خواهد داشت.

در ادامه این مطلب آمده است: و ترامپ نه تنها کمک آمریکا به اوکراین را زیر سوال می برد، بلکه کل چتر حفاظتی ایالات متحده را نیز که آمریکا از طریق آن، اروپایی ها را از تضمین امنیت خود برای چندین دهه راحت کرده است در معرض تهدید قرارمی دهد.. گفته می شود که ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری خود آشکارا به طرف اروپایی گفته است که پروژه ناتو را تمام شده می داند و در صورت حمله روسیه، آمریکا به اروپا کمک نخواهد کرد. این به هسته معماری امنیتی اروپا مربوط می شود و به همین دلیل است که برخی از سیاستمداران دفاعی اروپایی خواهان تسلیح قابل توجه اروپایی ها در این شرایط هستند. منطق بر این است که اگر ترامپ پیروز شود، اروپا ناگهان خود را از نظر سیاست امنیتی تنها خواهد دید. بنابراین تنها گزینه این است که اتحادیه از نظر نظامی مستقل شود.

البته سناتورهای دوست ناتو در واشنگتن بند جدیدی را در آخرین قانون بودجه دفاعی ایالات متحده نوشته اند که رئیس جمهور را از اعلام خروج از ناتو به صورت یکجانبه و بدون تایید پارلمان منع می کند. این بند البته تحقیر ترامپ نسبت به این ائتلاف نظامی را کاهش نمی دهد اما حداقل ممکن است از مانورهای نامنظم جلوگیری کند. اما در نهایت، برای اثربخشی ناتو به‌عنوان یک اتحاد بازدارنده، بسیار مهم است که قدرت هسته‌ای ایالات‌متحده آمریکا به‌عنوان ضامن امنیت آخرین راه حل شناخته شود.

بهر حال جای تعجب نیست که علاوه بر نگرانی در مورد بازگشت ترامپ، این امید در میان دیپلمات های ناتو وجود دارد که اوضاع خیلی هم بد نشود. به هر حال گفته می شود ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود به عضویت آمریکا در این ائتلاف پایان نداد.

انتهای پیام/