به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آشنایی با سیره و سبک زندگی علما و چهرههای برجسته دینی و انقلابی میتواند درس مهمی برای زندگی ما باشد. اینکه افرادی در سطح جامعه موفق بودهاند و توفیقهایی را برای مردم کسب کردهاند، این پرسش را در ذهن ایجاد میکند که این افراد در زندگی فردی و خانوادگی خود چگونه منشی داشتهاند. خبرگزاری تسنیم با مرور بخشهایی از زندگی آیتالله شهید بهشتی به بررسی منش و خوی ایشان در زندگی خانوادگی پرداخته است.
کمک به همسر در تعطیلات نوروز
یکی از خصلتهای بارز و مهم آیتالله شهید بهشتی، روحیه خانواده دوستی و رسیدگی به امور همسر و فرزندان بود. در کتاب «سیره شهید بهشتی» در این مورد نوشته شده است که: آیتالله شهید بهشتی در تمام طول سال و به خصوص در روزهای تعطیل عید نوروز تا حد امکان در کارهای خانه به همسر خود کمک میکرد. در عین حال با فرزندان خود رفتاری بسیار دوستانه و با محبت داشت، به امور تربیتی آنها رسیدگی کرده و حتی با آنها مشورت میکرد.
همسر شهید بهشتی هم در باره تعطیلات عید نوروز تعریف کرده است که: «ایشان وقتی در منزل بودند در کارهای خانه کمک میکردند و حتی گاهی اوقات من به ایشان میگفتم شما نمیخواهد در این کارها کمک کنید، شما بهتر است به کارهای خودتان برسید، ایشان میگفتند نه خیر. در کارهای خانه کمک میکردند، در خرید کمک میکردند و حتی به باغچهها رسیدگی میکردند و حتی اگر بعضی وقتها من فرصت نداشتم، ظرف شستن را به عهده میگرفت.
دیگر این که با هر چهار تای بچههایمان آنقدر رفیق بودند که آنها هر مشکلی که در زندگی برایشان پیش میآمد اینها با او در میان میگذاشتند. یکی دیگر این که اخلاق ایشان طوری بود که مطابق سن بچهها ماهیانه مبلغی به آنها میدادند و اگر بچهها میخواستند یک چیز یک کم گرانی برای امر تحصیلات خود فراهم کنند آقا میگفتند من دو برابر حقوق ماهیانه به عنوان قرض به شما میدهم که بتوانید چیزی که میخواهید بخرید. این کارها برای این بود که بچهها خود ساخته بشوند و ولخرج و بی بند و بار، بزرگ نشوند و واقعاً همان طوری شد که ایشان میخواستند.
صبر و ملایمت در مراوده با اعضای خانواده
برخورد آیتالله بهشتی با خانوادهاش دارای تواضع و فروتنی و مهر و محبت نسبت به من که همسر ایشان بودم و برخورد ایشان نسبت به بچهها هم پدر، هم دوست و رفیق مهربان بودند و روابط ما طوری بود که هیچ وقت در سرتاسر زندگی ما کوچکترین ناراحتی از ایشان نداشتیم و هیچ نگران نبودیم که ایشان خدای ناکرده بداخلاق باشد. هیچ از این مسائل در زندگی ما نبود و ما هم زندگی را از اول که با هم مشترکاً آغاز کردیم، هدف ما این بود که با صلح و صفا زندگی کنیم.
خصوصیت برجسته دیگری که من در طول 29 سال زندگی مشترکمان در ایشان دیدم، ملایمت و صبر ایشان بود. ایشان به قدری صبر و متانت و خونسردی به خرج میدادند که انسان خجالت میکشید. در سرتاسر زندگی این مرد مبارز و با تقوا لحظهای عصبانیت بیموقع را از ایشان به یاد ندارم.
ایمان و تقوای ایشان نوربخش خانه بود. مناجات و نیایشهای شبانه، خلوص و توجه در هنگام خواندن نماز، راستگویی و درستکاری و امانتداری ایشان زبانزد دوستان و آشنایان بود.
انتهای پیام/