به بهانه روز معلم/بازی، شادی و کودکی در متفاوت‌ترین کلاس درس
اینجا یکی از متفاوت‌ترین کلاس‌های درس کشور است، کلاس درسی که از خستگی، تکرار و استرس برای دانشآموزان خبری نیست.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بازی و نشاط دو مؤلفه اصلی دوران کودکی است، شادی و نشاط کودکانه‌‌ای که حتی می‌تواند روح و روان بزرگسالان را به آرامش دعوت کند اما چه می‌شود که این شادی کودکانه پس از چند سال تحصیل در مدارس کمرنگ و کمرنگ‌تر شده و کودک دبستانی درگیر استرس درس و مدرسه می‌شود.
آموزش از طریق بازی و کار گروهی سال‌هاست که در بسیاری از کشورهای پیشرو اجرا می‌شود اما در ایران همچنان رویکرد سنتی به درس و مدرسه حاکم است و همین موضوع در بسیاری از موارد منجر به دلزدگی از درس و مدرسه می‌شود اما در میانه غلبه نگاه سنتی به جریان آموزش در کشور، معلمانی هستند که با تلاش و خلاقیت خود به دنبال شاد نگه داشتن دوران کودکی فرزندان این سرزمین هستند.
به بهانه روز معلم در جست‌و‌جوی یکی از معلمانی که آموزش از طریق بازی را اجرا می‌کند، با معرفی روابط عمومی آموزش و پرورش شهر تهران با مرضیه شاکری؛ معلم پایه اول دبستان فردوسی منطقه سه تهران آشنا شدم.
مدرسه‌ای به قدمت 84 سال
دبستان پسرانه فردوسی در یکی از کوچه و پس کوچه‌های خیابان یخچال تهران قرار دارد که به گفته آقای طهماسبی؛ مدیر مدرسه امسال وارد هشتادوچهارمین سال فعالیت خود می‌شود، مدرسه‌ای که پس از دبیرستان البرز تهران، قدیمی‌ترین مدرسه پایتخت است.
در ابتدای ورود، فضای بزرگ و سرسبز مدرسه جلب توجه می‌کند، محوطه پیش دبستانی از دبستان مجزا است و حدود 29 درصد دانشآموزان مشغول به تحصیل در مدرسه از میان اتباع هستند.
ضمن گفت‌وگو با مدیر مدرسه و توضیحات آقای طهماسبی درباره مدرسه و دانشآموزان به سمت کلاس درسی می‌رویم که خانم مرضیه شاکری معلم آن است، کلاسی که به خاطر آموزش از طریق بازی حسابی بین والدین مدرسه طرفدار دارد و همه درخواست حضور فرزندشان در این کلاس درس را دارند.
«خانم شاکری ارتباط بسیار خوبی با والدین دانشآموزان دارند و شاگردانش را همانند پسران خود می‌داند، کودکانی که برای حضور در کلاس درس استرس دارند و نمی‌توانند از مادر جدا شوند در کلاس درس خانم شاکری ساماندهی می‌شوند حتی یک دانش‌آموز افغانستانی داریم که 4 ماه قبل از افغانستان به ایران آمد، او را در کلاس خانم شاکری ساماندهی کردیم»؛ این‌ها گفته‌های مدیر مدرسه در وصف کلاس درس محبوب مدرسه است.
چیدمان جالب کلاس درس
چیدمان دایره‌وار صندلی‌ها و تصاویری که بر دیوار نصب شده است به محض ورود به کلاس درس توجه را جلب می‌کند، ناخودآگاه رو به معلم کرده و می‌گویم چه ابتکار جالبی برای چیدمان صندلی‌ها داشتید.
خانم شاکری معلم کلاس می‌گوید، هر چند وقت یکبار بسته به وضعیت آموزش، چیدمان را تغییر می‌دهیم اما چون اساس کار در کلاس درس ما بازی و یادگیری گروهی است، چیدمان دایره‌وار است.
مرضیه شاکری، معلم خلاق دبستان فردوسی رویکردش در آموزش متفاوت با تمام رویکردهای سنتی حاکم است، او که در بیست و سومین سال خدمت خود قرار دارد، خلاق‌تر از گذشته، بازی‌های متفاوتی را برای آموزش به شاگردانش طراحی کرده است و توانسته با طراحی بازی‌های مختلف برای تدریس به دانشآموزان، سرگروه معلمان پایه اول ابتدایی در منطقه سه تهران باشد.
بازی و هیجان در کلاس درس
از او می‌خواهم برای لحظاتی تدریس همراه با بازی را داشته باشد و بلافاصله دانشآموزان به گروه‌های 4 نفره تقسیم می‌شوند و اینجاست که بازی شروع می‌شود، شور و هیجان و همهمه کودکان کلاس درس را فرا می‌گیرد و در حین این بازی آنها کارگروهی و کمک به یکدیگر را فرا می‌گیرند.
این معلم بازی‌های مختلفی را براساس سلیقه دانش‌آموزانش طراحی می‌کند و تدریس خود را با داستان و نمایش آغاز و با بازی ویادگیری به پایان می‌رساند و اوقات شادی را در حین آموزش برای دانشآموزان کلاس اولی فراهم می‌کند. طراحی بازی‌های آموزشی هم با توجه به ضعف دانشآموزان کلاس در دروس مختلف انجام می‌شود.
در زنگ هنر هم کودکان یاد می‌گیرند تا با وسایل دوریختی مانند بطری آب، کاغذ و و سایل دور ریختنی، کاردستی بسازند تا ابتکار و خلاقیت آنها تقویت شود.
خانم معلم درباره جمعیت بالای کلاس‌های درس مدارس دولتی و تأثیر همین موضوع بر عدم آموزش از طریق بازی گفت: وقتی جمعیت بالاست نباید انفرادی با دانشآموزان کار کرد چرا که کلاس از دست معلم خارج می‌شود. تنها راه موفقیت در کلاس‌های با جمعیت 25 تا 45 نفر کار گروهی است به این صورت در هر بازی و کارگروهی حداقل هشت دانش‌آموز درگیر می‌شود همچنین در هر گروه یک دانش‌آموز ضعیف، یک دانش‌آموز قوی و 2 دانش‌آموز متوسط قرار می‌گیرند تا به این واسطه خود دانشآموزان هم به یکدیگر کمک کنند.
گزارشم در مدرسه بعد از مشاهده بازی‌های کودکان در کلاس درس به پایان می‌رسد اما قطعاً با خواندن گزارش این موضوع در ذهن والدینی که فرزندشان امروز دانش‌آموز مدارس کشور هستند، مطرح می‌شود که جامعه ما به نسلی سازنده نیاز دارد، نسلی که قدم در ساختن جامعه بردارد نه اینکه خود با درگیر شدن میان کوله‌بار سنگینی از حفظیات، نتواند گلیمش را از آب بیرون بکشد، موضوعی که در آموزش‌های مدارس کمتر مورد توجه قرار دارد.
انتهای پیام/
