به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، با پایان مرحله آخر رقابتهای بوکس گزینشی المپیک 2024 پاریس در تایلند و ناکامی بوکس ایران در کسب سهمیه این رویداد شاهد اقداماتی عجیب در توجیه ناکامیهای صورت گرفته و دستاوردسازی هستیم.
مسئولان فدراسیون بوکس در روزهای گذشته و پس از عدم کسب سهمیه المپیک 2024 پاریس از طریق مصاحبه با کادرفنی تیمهای ملی در ردههای سنی مختلف و برخی پیشکسوتان نزدیک به این فدراسیون و حتی ویدیوهای شبه تبلیغاتی که کارکرد گزارش عملکرد به اعضای مجمع این فدراسیون را دارد، درصدد بزرگ کردن اقدامات دوران مدیریت روحالله حسینی هستند. این در شرایطی است که حتی با در نظر گرفتن تمامی اقدامات مثبت فدراسیون آن چیزی که اهمیت دارد این است که بوکس ایران در رسیدن به اهداف خود که کسب مدال در رویدادهای معتبر و سهمیه المپیک پاریس بود، ناکام ماند.
حتی با در نظر گرفتن مشکلات مدیریتی فدراسیون بوکس در سالیان گذشته و کوتاهیهای صورت گرفته، روحالله حسینی پس از دو دوره ناکامی در مجمع انتخاباتی این فدراسیون با علم به شرایط سخت مدیریتی و مالی، ابتدا سرپرستی فدراسیون را برعهده گرفت و در ادامه رئیس این فدراسیون شد. اینکه فدراسیون بوکس استخدام مربی خارجی، برگزاری اردوی مشترک، حضور در تورنمنت و رویدادها، برگزاری مسابقات کشور، تبدیل دَرِ ثابت فدراسیون به دَرِ برقی، بازسازی اتاق ریاست فدراسیون را شاهکار مدیریتی بداند، از جمله مواردی است که باید روی آن تأمل کرد. اینجا این پرسش مطرح میشود که با وجود این کارها، چه نتیجهای حاصل شد؟
آیا قرار بود حسینی به عنوان ناجی بوکس کشورمان در 18 ماه گذشته دست روی دست بگذارد و هیچ کاری نکند که حالا برگزاری مسابقات قهرمانی کشور و اردوهای تیم ملی، اعزام به مسابقات بینالمللی و اردوهای مشترک، بازی سازی بخشی از فدراسیون و حتی استخدام مربی خارجی را آنچنان بزرگ میکند؟ همانطور که عنوان شد هیچ کسی منکر ضعفهای مدیریتی در دورههای گذشته این فدراسیون نیست، اما در آن دوران پرانتقاد نیز کم و بیش شاهد تشکیل اردو، اعزام به مسابقات بینالمللی، استخدام مربی خارجی، برگزاری مسابقات قهرمانی کشور، تشکیل اردوی خارجی و داخلی بودیم، اما با این تفاوت که حداقل موفق به کسب سهمیه و مدالهایی در مسابقات بینالمللی نیز شدیم تا حداقل به واسطه آن نتایج، ضعیفهای مدیریتی پنهان شوند.
ضرب المثل "مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید" مصداق اوضاع و احوال این روزهای فدراسیون بوکس است. عملکرد و رفتار هر کسی باید بیانگر فضایل او باشد، نه اینکه دیگران از او تعریف کنند. قطعاً مغرضترین کارشناسان رشته بوکس نیز نمیتوانند منکر این باشند که روحالله حسینی با وجود تمامی اشتباهات مدیریتی، تصمیمات درستی نیز داشته است، اما ای کاش به جای پرو پاگاندای رسانهای، اندکی تاب تحمل انتقاداتی که به واسطه نتایج این مدت حاصل شده را داشتند تا اگر برنامههای آنها زمانبَر است به نتیجه برسد و در فرصت مناسب میگفتند که برای این روزها سرمایهگذاری کردهاند.
حسینی به عنوان یک چهره ورزشی به خوبی میداند معیار موفقیت هر رشتهای نتایج آن است و بوکس در دوران مدیریتی او در رویدادهای معتبر جهانی، بازیهای آسیایی و دو مرحله گزینشی المپیک ناکام مطلق بوده است. مطمئناً او به خوبی میدانسته که بوکس ایران چه مشکلات و کمبودهایی داشته که وارد عرصه مدیریتی شده و اینکه پس از هر ناکامی هر بار این مسائل را بازگو کند هیچ دردی را دوا نخواهد کرد.
اگر حسینی اعتقاد دارد برنامهریزی او و همکارانش در سالیان آینده به نتیجه خواهد رسید بدون هیچ حاشیهای روی این اهداف تمرکز کند و در زمان مناسب پاسخگوی تمام انتقادات باشد. شاید بسیاری از این دستاوردسازیها مورد تأیید شخص حسینی نباشد و تنها به واسطه توصیه برخی مشاورانش حاضر به پذیرش آنها شده، اما باید گفت که دوران دستاوردسازی به پایان رسیده و برخی مشاورانش در این مدت نه تنها هیچ کمکی به او نکردند بلکه بر حاشیههای فدراسیون افزودند.
انتهای پیام/