به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، تحقیقی که توسط یک آزمایشگاه علوم زیستی در چین انجام شده، نشان داده است که مدت زمان ناکافی خواب و شروع خواب دیرهنگام با افزایش تغییرات قند خون در بزرگسالان ارتباط دارد. دادههای ناشی از نظارت مداوم بر گلوکزخون افراد نشان داد که افرادی که خواب کوتاه و زمان خواب دیرتری دارند، تغییرات بیشتری در سطح قند خون تجربه میکنند که این موضوع ممکن است بر پیشگیری از دیابت و مدیریت آن تأثیر داشته باشد.
تحقیقات قبلی خواب ناکافی را به عنوان یک عامل خطر برای اختلال در سوخت و ساز گلوکز شناسایی کردهاند، اما الگوهای خواب بلندمدت و تأثیرات آنها بر تغییرات قند خون هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. تیم تحقیقاتی در تلاش بود تا این شکاف دانشی را با پیگیری میزان خواب در طول سالها و ارزیابی تأثیر آنها بر تنظیم قند خون، پر کند.
براساس گزارش مدیکال اکسپرس، این مطالعه شامل 1156 شرکتکننده با سنین 46 تا 83 سال بود. شرکتکنندگان ارزیابی مشخصی از خواب خود گزارش کردند و به مدت 14 روز متوالی دستگاههای نظارت مداوم بر گلوکز را بهمنظور ثبت نوسانات لحظهای قند خون استفاده کردند.
در این مطالعه چهار الگوی مختلف برای مدت زمان خواب شناسایی شد که شامل خواب بسیار ناکافی (4.1 تا 4.7 ساعت در شبانهروز)، خواب ناکافی متوسط (5.5 تا 6 ساعت)، خواب تقریبا ناکافی (6.8 تا 7.2 ساعت) و خواب کافی (8 تا 8.4 ساعت) بود.
تحلیل دادهها نشان داد که افرادی که در گروه خواب بسیار ناکافی قرار میگرفتند نسبت به گروه خواب کافی، افزایش 2.87 درصدی در نوسانات قند خون داشتند.
شرکتکنندگانی که در گروه خواب دیرهنگام دسته بندی شده بودند 1.18 درصد افزایش در نوسانات قند خون داشتند. افرادی که هم خواب کوتاهمدت و هم خواب دیرهنگام را تجربه میکردند، نوسانات قند خون بیشتری نسبت به کسانی که تنها یکی از این عوامل را داشتند، نشان دادند، که نشاندهنده تأثیر ترکیبی این عوامل بر تنظیم قند خون است.
نتایج این تحقیق نشان میدهد که حفظ مدت زمان خواب کافی و زودتر خوابیدن، میتواند عامل مهمی در بهینهسازی کنترل قند خون و کاهش خطرات مرتبط با دیابت باشد.
انتهای پیام/