از تصویب قانون احداث راه آهن سراسری ایران تا انحلال پیمان ورشو

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،امروز 6 اسفند 1393 خورشیدی برابر با 6 جمادی الاول 1436 هجری و 25 فوریه 2015 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:

تصویب قانون احداث راه آهن سراسری ایران (1305 ش)
به موجب قانون احداث راه‌آهن جنوب ایران که در ششم اسفند ماه سال 1305 ق به تصویب مجلس شورای ملی رسید، مخارج ساختمان راه آهن ایران از محل عوارض قند و شکر و چای تامین گردید و قرار شد تا خط آهن از خورموسی به خرمشهر و از آنجا به تهران متصل شود. در نهایت نخستین کلنگ احداث راه‌آهن ایران در 23 مهر سال 1306 ش در تهران به زمین زده شد و همزمان عملیات ساختمانی راه آهن از مرکز و شمال و جنوب آغاز گردید.
از تصویب قانون احداث راه آهن سراسری ایران تا انحلال پیمان ورشو

سرانجام عملیات ساخت راه‌آهن ایران در سوم شهریور سال 1317 ش خاتمه یافت و کار حمل و نقل مسافر و بار آغاز شد. طول راه آهن سراسری ایران در آن سال در حدود 1400 کیلومتر بود که ازبندر امام خمینی (شاهپور سابق) در جنوب به بندر ترکمن در شمال متصل می‌شد. طول خطوط آهن در مرداد 1376 به حدود ده هزار کیلومتر رسید و در برخی مسیرهای پر رفت و آمد، راه‌آهن دو خطه شده است.

رحلت حکیم و فقیه بزرگوار آیت اللَّه "میرمحمد حسین شهرستانی" (1275 ش)
آیت‌اللَّه سیدضیاءالدین شهرستانی حائری، در حدود سال 1218 ش (1256 ق) در کرمانشاه به دنیا آمد. آیت‌اللَّه شهرستانی همچنین هیئت و نجوم را از میرزا باقر یزدی و حساب و هندسه و عروض را از میرزا عَلاّم هروی حائری آموخت و در این علوم به تبحر رسید. ایشان در پنجاه سالگی به زیارت مشهد رضوی رفت و چون به تهران آمد، مورد استقبال مردم واقع شد و تدریس در یکی از مدارس تهران به او واگذار شد. اما ایشان به کربلا بازگشت و علاوه بر تدریس و تالیف، مرجعیت جمعی از شیعیان را برعهده گرفت. این محقق، ادیب و شاعر امامی، از دوازده سالگی شروع به تالیف نمود و در طول حیات علمی خویش، در حدود هشتاد اثر ارزنده از خود به یادگار گذاشت که برخی از آثار ایشان شامل کتب: الاستصحاب، اصل الاصول، تحقیقُ الاَدِلّة، تَذکرَةُ النَّفس و لُبابُ الاجتهاد و... می‌باشند. آیت‌اللَّه میرمحمدحسین شهرستانی حائری سرانجام در ششم اسفند 1275 ش (3 شوال 1315 ق) در پنجاه و هفت سالگی بدرود حیات گفت و در رواق حسینی، نزدیک دیوار شهدا به خاک سپرده شد.

صدور اعلامیه روحانیان مبارز درباره قیام خونین تبریز (1356 ش)
پس از آنکه مراسم بزرگداشت چهلمین روز شهادت مردم قم در حادثه 19 دی این شهر، در تبریز به خشونت گرایید، قیام بزرگ 29 بهمن 1356 در تبریز شکل گرفت و عده زیادی از مردم بی‌گناه به خاک و خون کشیده شدند. در هفتمین روز شهدای 29 بهمن تبریز، اعلامیه‌ای با امضای روحانیون مبارز خراسانی انتشار یافت و رژیم را در مورد این واقعه، مورد انتقاد قرارد داد. در بخشی از این اعلامیه آمده بود: "بار دیگر رژیم فاسد شاه تلاش مذبوحانه خود را شروع کرد و مردان مجاهدی را که برای از بین بردن برنامه‌های ضددینی دستگاه استبدادی و سلطنت غاصبانه پهلوی قیام کردند، با گلوله جواب گفت؛ ولی ما نیز بار دیگر به این جنایتکاران روزگار و روسیاهان جامعه هشدار می‌دهیم که ما از هدف مقدس خود دست نکشیده و برای رسیدن به آن هدف عالی و قرآنی و انسانی، تا آخرین نفس، در مقابل اعمال وحشیانه شاهانه ایستادگی خواهیم کرد".

بمباران کوهدشت، سقز، پل دختر و مهاباد توسط هواپیماهای عراق (1362 ش)
همزمان با پیروزی‌های رزمندگان اسلام در عملیات غرورآفرین خیبر و شکست ارتش عراق در منطقه جزایر مجنون، رژیم بعثی عراق مبادرت به موشک‌باران و بمباران مناطق مسکونی شهرهای مختلف ایران نمود. در این میان شهرهای خرم آباد و بروجرد هدف اصابت چهار موشک قرار گرفت و شهرهای کوهدشت، سقّز، پل دختر و مهاباد نیز توسط هواپیماهای عراقی بمباران شد. در اثر این بمباران وحشیانه این شهرها، حدود پنجاه نفر از هموطنان به شهادت رسیده و بیش از چهار صد نفر دیگر زخمی شدند.

کشتار مسلمانان نمازگزار فلسطین در مسجد الخلیل از سوی یک صهیونیست اسراییلی (1372 ش)
در حالی که مقامات حکومت خودگران عرفات در حال گفت‌وگو برای سازش با رژیم غاصب اسراییل بودند، یک صهیونیست نژادپرست به سوی نمازگزاران روزه‌دار در حرم حضرت ابراهیم (ع) در شهر الخلیل فلسطین تیراندازی کرد و بیست و نه نفر را شهید و شمار بیشتری را زخمی نمود. این ترور وحشیانه که بار دیگر دشمنی صهیونیست‌ها با مسلمانان را نشان داد با واکنش تند و خشم‌آلود جهان اسلام روبرو شد، به گونه‌ای که حتی دولت‌های عَرَبی مجبور شدند برای مدتی، مذاکرات سازش با مقامات رژیم صهیونیستی را به حال تعلیق درآورند، ولی دولت‌های غربی تنها به ابراز تأسف اکتفا کردند. این حمله تروریستی باعث وقوع ناآرامی‌های چندماهه در سرزمین‌های اشغالی و قیام مردم مسلمان این مناطق گردید و در عوض رژیم صهیونیستی فرد تروریست را پس از محاکمه به بهانه این که بیماری روانی دارد، از مجازات رهایی داد.

انتشار مقاله ای تحلیلی درباره ایران تحت عنوان «اعتراض از طریق بلوا و نامه سرگشاده» مجله اکونومیست (1356 ش)
مجله اکونومیست با انتشار مقاله ای تحلیلی درباره ایران تحت عنوان «اعتراض از طریق بلوا و نامه سرگشاده» ضمن اشاره به حوادث تبریز و آمار شهیدان، مجروحان و دستگیرشدگان منتشر شده از سوی دولت پایبند بودن محمدرضا پهلوی را به حقوق بشر مورد تردید قرار داد.

مرگ "ظهیر الدین بابرشاه" پادشاه سلسلهٔ گورکانیان هند (937 ق)
ظهیر الدین محمد بن میرزا عمر از نوادگان امیرتیمور گورکانی در سال 899 ق، پس از فوت پدر در 11 سالگی وارث حکومت فرغانه در ماوراءُ النَّهر گردید. وی در ابتدا، یازده سال با ملوک ازبک و تاتار جنگید و چون ضعف خود را احساس کرد، رو به کابل و قندهار آورد و پس از تصرف افغانستان، 22 سال در آن نواحی، فرمانروایی نمود. در سال 932 ق برای تسخیر هند راهی این کشور شد و با پیروزی وارد دهلی گردید. ظهیرالدین بابر از این زمان، سلسلهٔ گورکانیان هند معروف به دولت مغول را درهندوستان تاسیس کرد. این دولت تا سال 1264 ق به مدت 332 سال در هندوستان و اطراف فرمانروایی داشت. بابر در هندوستان و افغانستان، راه‌ها و کاروان‌سراهای فراوانی ایجاد نمود و به عمران و آبادانی کشور همت گماشت. مسجد معروف "بابری" در هند از بناهای دوران حکومت ظهیرالدین محمد بابر محسوب می‌شود. وی تا سال 937 ق به مدت پنج سال نیز در دهلی حکمرانی نمود و سرانجام در 49 سالگی درگذشت. ظهیرالدین بابر را حاکمی عالم و ادیب گفته‌اند و او کتابی دربارهٔ فتوحات و جهانداری و شرح حال خود نگاشته است. بابر در ابتدا در شهر جَمنه به خاک سپرده شد اما در سالیان بعد، استخوان‌های او را به کابل منتقل ساخته و آرامگاهی مُجَلّل در خارج از شهر برای او بنا کردند.

کودتا در سوریه و سقوط شیشکلی حاکم این کشور (1954 م)
ر اثر استبداد و خودکامگی ادیب شیشکلی، رئیس جمهور وقت سوریه، جنگ مسلحانه آزادی خواهان این کشور در کوهستان‌های سوریه علیه دولت شیشکلی آغاز شد. این پیکار با قیام‌های گذشته مردم سوریه، تفاوت‌های ریشه‌ای و عمیق داشت. زیرا در این نبرد، گروه‌های میهن‌پرست اعم از کارگر، کشاورز، دانشجو و حتی دانش‌آموزان نیز همکاری و حضوری فعال داشتند. قیام سال 1954 مردم سوریه، سرانجام با وحدت مردم و ارتش در 25 فوریه همین سال به پیروزی رسید و در پی آن، هاشم اتاسی رهبر حزب خلق سوریه به ریاست جمهوری این کشور برگزیده شد و دولت شیشکلی، سقوط کرد. (ر.ک: 19 سپتامبر)

انحلال پیمان ورشو توسط کشورهای عضو (1991 م)
پیمان ورشو که نام اصلی آن، پیمان کمک متقابل کشورهای اروپای شرقی است، در چهاردهم ماه مه 1955 م توسط کشورهای بلوک شرق و با اقتباس از پیمان دفاعی ناتو در اروپای غربی و امریکا، در شهر ورشو پایتخت لهستان تأسیس شد. پیمان ورشو، سازمان نظامی واحدی برای این کشورها بود که از مسکو هدایت می‌شد و کشورهای عضو، متعهد بودند، در صورتی که یکی از اعضای پیمان در اروپا مورد تجاوز و حمله نظامی قرار گیرد، به دفاع از آن کشور اقدام کنند. پیمان ورشو که به مدت 20 سال منعقد شده بود ظاهراً برای دفاع از کشورهای سوسیالیست اروپای شرقی در برابر تهاجم احتمالی از غرب به وجود آمد، لیکن نیروهای این پیمان در نخستین دوره حیات آن، دوبار برای سرکوبی نهضت‌های استقلال‌طلبانه در دو کشور عضو شامل مجارستان و چکسلواکی وارد عمل شدند. پیمان ورشو در سال 1975 م برای مدت 20 سال دیگر تمدید گردید. اما در آستانه فروپاشی شوروی در سال 1991 م وزرای امور خارجه و دفاع کشورهای لهستان، مجارستان، رومانی، بلغارستان، چکسلواکی و شوروی، معاهده‌ای امضا کردند که بر اساس آن، تعهدات این کشورها در پیمان ورشو پس از فعالیت 36 ساله این پیمان، لغو شد. هم‌چنین فرماندهی عالی متحد، ستاد مشترک و کلیه سازمان‌های وابسته به این پیمان، منحل اعلام گردیدند.

منبع:راسخون

 انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها