اسرائیل و جنون شکنجه
خبرگزاری تسنیم: دادگاه عالی صهیونیست‌ها در سال ۱۹۹۹ شکنجه را به رسمیت شناخت و حکم داد که در مواقع ضروری شکنجه‌گری بلامانع است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم؛ اخبار و دعاوی مربوط به شکنجه فلسطینیان در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های اسرائیل هیچگاه از تیتر رسانه‌های جهان (با تمام نفوذی که یهود بر آنها دارد) حذف نشده است و هر از چندگاهی شاهد انتشار خبری درباره شکنجه فلسطینیان به دست صهیونیست‌ها هستیم. شکنجه‌گران عموما ماموران سازمان شین بت (آژانس امنیت عمومی اسرائیل) هستند که وظیفه بازجویی‌های خاص و تخصصی را در زندانهای اسرائیل به عهده دارند. در تازه‌ترین جنایت مربوط به شکنجه، در بیست و هفتم فوریه سال جاری، 2013، عرفات جرادات چند روز پس از دستگیری‌اش در زندان صهیونیست‌ها جان باخت.
عفو بین‌الملل: زندانیان در زندانهای اسرائیل شکنجه می‌شوند.
به دنبال این اتفاق، نماینده ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشری فلسطین خواستار تحقیق و تفحص بین‌المللی درباره مرگ این زندانی تحت بازجویی اسرائیلی‌ها شد. ریچارد فالک، (Richard Falk)، تاکید کرد که «مرگ یک زندانی در طی بازجویی همیشه موجب نگرانی است. اما در این مورد چون اسرائیل سابقه سوء رفتار با زندانیان را دارد؛ نیاز به بررسی معتبر از بیرون بسیار ضروری‌تر از همیشه است. بهترین راهکار تشکیل یک تیم کارآگاهی جنایی بین‌المللی زیر نظر شورای حقوق بشر سازمان ملل است.» دفتر سازمان عفو بین‌الملل در کانادا در خردادماه سال جاری اعلام کرد شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد زندانیان در زندانهای اسرائیل شکنجه می‌شوند. در این مقاله شکنجه‌گری سازمان‌یافته صهیونیست‌ها را مرور خواهیم کرد.
خشونت علیه فلسطینی‌ها هیچگاه از سوی اشغالگران صهیونیست کاهش نیافته است.
سنت شکنجه در اسرائیل
علی‌رغم آغاز فرایند صلح، هیچگاه خشونت علیه فلسطینی‌ها و حقوق انسانی آنها از سوی اشغالگران صهیونیست کاستی نگرفته است و در ارتباط با آن هیچ تفاوتی بین روی کار بودن میانه‌روهای حزب کارگر یا افراطیان حزب لیکود در اسرائیل وجود ندارد. فهرست انواع خشونت‌هایی که ملت فلسطین تحمل می‌کنند چندان کوتاه نیست: شکنجه، کشتار و بازداشت بی‌هدف و اتفاقی، انهدام خانه‌ها، ایجاد محدودیت‌های شدید در آمد و شد با برقراری صدها مرکز ایست بازرسی، بدرفتاری و خشونت با فلسطینی‌ها، مصادره زمین‌ها و ساخت غیر قانونی شهرک‌ها، پاکسازی قومی شرق بیت المقدس، تنبیه دسته جمعی مانند مقررات حکومت نظامی و یا محاصره کامل مناطقی همچون غزه، و بمباران‌های مکرر مردم نوار غزه، در طی 65 سال گذشته برای مردم فلسطین عناوین آشنایی بوده‌اند.
آموزش شکنجه‌گران آینده
در حالی که رسانه‌های غربی گزارش‌های محدودی درباره آن انتشار می‌دهند؛ شکنجه در اسرائیل یک سنت تاریخی محسوب می‌شود. در ژوئن 1993، کنفرانسی در تل آویو برای بررسی موضوع شکنجه در زندانهای اسرائیل برگزار شد. نو گوردون (Neve Gordon)، یهودی ساکن سرزمین‌های اشغالی که در آن زمان دبیر «سازمان پزشکان برای حقوق بشر» بوده است در آن کنفرانس اعتراف می‌کند که 20 تا 30 درصد از بازداشت‌شدگان فلسطینی طی بازجویی با بدرفتاری مواجه می‌شوند. گوردون هم اکنون استاد علوم سیاسی دانشگاه بن گوریون است. استنلی کوهن (Stanley Cohen)، استاد دانشگاه عبری بیت‌المقدس پس از شنیدن این آمار می‌گوید: «جامعه‌ای که چنین اعمالی را تحمل کند نیازمند خود-ایمن‌سازی است.»
برخی از گرو‌ه‌های بین‌المللی شواهد شکنجه در زندانهای صهیونیستی را مستندسازی می‌کنند.
با مرور گزارش‌های 20 سال اخیر درباره شکنجه فلسطینی‌ها احساس نیاز کوهن به ایمن‌سازی جامعه اسرائیل هر چه بیشتر روی می‌نماید. در سال 1977 روزنامه نیویورک تایمز مقاله‌ای را منتشر کرد که حاوی بازگویی‌های فلسطینی‌ها درباره شکنجه شدنشان به دست صهیونیست‌ها بود. این مقاله نخستین گزارش عمومی در مورد شکنجه در سازمان‌های امنیتی اسرائیل محسوب می‌شد. پس از آن دولت اسرائیل تلاش کرد ظاهرسازی‌هایی را انجام داده و به انحای مختلف خود را مخالف شکنجه‌گری نشان دهد.
بی‌دادگاه عالی رژیم صهیونیستی: شکنجه کردن زندانیان بلامانع است!
از همین رو اقدام به تاسیس گرو‌ه‌های صوری بررسی موضوع شکنجه در سازمان‌های امنیتی خود کرد و حتی فهرستی از اقدامات ممنوع در بازجویی‌ها را نیز به نیروهای امنیتی خود ارائه داد. بدین ترتیب مرحله دیگری از شکنجه‌های مخفی آغاز شد که تا سال 1999 ادامه داشت. در این سال دادگاه عالی صهیونیستی کشف کرد (؟!) که اعمال شکنجه کماکان در زندان‌ها و دخمه‌های امنیتی رژیم اسرائیل ادامه دارد. این بی‌دادگاه به جای برخورد با شکنجه‌گران، با صدور حکمی تایید نمود که در مواقع ضروری اقدام به شکنجه کردن زندانیان و افراد مظنون بلامانع است! بدین ترتیب و به استناد این حکم قضایی از نوع صهیونیستی، فصل جدیدی در سرخوشی و شعف شکنجه‌گران جانی صهیونیست آغاز شد.
حتی کودکان فلسطینی نیز از شکنجه صهیونیست‌ها در امان نیستند.
از سوی دیگر دیوان عالی رژیم صهیونیستی قانون شکنجه را به گونه‌ای تنظیم کرده است که دارای نقاط مبهم فراوانی باشد تا بازجویان سفاک این رژیم بتوانند با اطمینان از عدم وجود پیگیری و احتمال اتهام، از روش‌های غیرانسانی در رفتار با زندانیان فلسطینی استفاده کنند. حکم دیوان عالی این اجازه را به بازجویان می‌دهد در صورتی که تشخیص دهند یک فلسطینی مشکوک بوده و احتمالا تهدیدی برای امنیت عمومی محسوب می‌شود؛ از روش‌های شکنجه آمیز برای به اعتراف واداشتن وی استفاده کنند. بازداشت‌های طولانی مدت، ضرب و شتم، شکنجه افراد خانواده در برابر چشم دیگر اعضا، شوک‌های الکتریکی، تهدیدهایی بر اساس نقاط ضعف روان‌شناختی افراد و فشارهای شدید روانی که بعضا منجر به مرگ اسرای فلسطینی می‌شود جزو روش‌های معمول در فهرست شکنجه‌های مورد علاقه بازجویان صهیونیست است.
بخش اعظم بازجویی‌ها و شکنجه‌ها در سازمان شین بت انجام می‌گیرد.
سازمان‌های شکنجه‌گر اسرائیل
دو سازمان اصلی اسرائیلی که متولی شکنجه در اسرائیل هستند عبارتند از شین بت و سازمان اطلاعات نظامی. سازمان اطلاعات نظامی در بازجویی افرادی که با هدف کسب اطلاعات درباره کشور‌های متخاصم و یا متمرد از خواسته‌های یهود، از خارج دزدیده شده و به اسرائیل آورده می‌شوند نقش دارد. بازجویی از کسانی که به خاک اسرائیل نفوذ کرده‌اند نیز به عهده این سازمان مخوف است. اما بخش اعظم بازجویی‌ها و به تبع آن شکنجه‌ها در مراکز شین بت انجام می‌گیرد. هیچگونه نظارتی بر این مراکز وجود ندارد و برخی از آنها حتی در فهرست بازداشتگاه‌های ثبت شده اسرائیل نیز دیده نمی‌شوند. شین بت یا شین بث، سرویس ضد اطلاعات و امنیت داخلی اسراییل است و نام آن خلاصه عبارت عبری ‹‹خدمت به امنیت›› است.
شین بت سرویس ضد اطلاعات و امنیت داخلی اسراییل است.
شین بت علاوه بر فعالیت‌های ضد اطلاعاتی و نظارت بر امنیت داخلی مسئول امنیت فیزیکى و امنیت کارکنان اسرائیل نیز مى‌باشد. حفاظت از امنیت شخصى رئیس‌جمهور، نخست‌وزیر و وزیر دفاع به عهده شین بت است. در نتیجه از شدت عمل و سختگیری فوق‌العاده‌ای برخوردار است. با این حال شین بت اجازه دستگیرى مستقیم کسى را ندارد. به قصد تخصصی کردن اقدامات شین بت دستگیری به عهده بخش «وظایف ویژه» اداره بازرسى پلیس اسرائیل قرار گرفته که اداره مرکزى آن در اورشلیم واقع است. برای دستگیرى افرادى که شین بت لازم می‌داند؛ گزارش مفصلى درباره آن فرد به علاوه درخواست حکم جلب او از سوی شین بت به وزارت دادگسترى تسلیم می‌شود. اداره حقوقى وزارت این درخواست را به بخش «وظائف ویژه» مى‌فرستد تا حکم جلب صادر و فرد را دستگیر کرده در اختیار شین بت قرار دهد. بعد از ورود به بازداشتگاه‌های شین بت دیگر دریافت اطلاعات درباره سرنوشت فرد دستگیر شده ممکن نخواهد بود تا این که به زندانهای عادی انتقال یابد، مرگش (اکثرا به دلیل بیماری‌های عادی!) گزارش گردد و یا جسدش به خانواده تحویل داده شود.
جانیان یهود از شکنجه فلسطینیان لذت می‌برند.
اداره «مشاورت حقوقى و بازرسى» بخشی از شین بت است که همه بازپرسى‌هاى ضداطلاعاتى و امنیتى مورد نیاز براى ادارات عملیاتى شین بت را انجام مى‌دهد. در واقع هسته شکنجه‌گر شین بت در این اداره شکل گرفته است. این اداره برای بازجویی‌هایش از دستگاه‌هایی مانند دستگاه دروغ‌سنج استفاده مى‌نماید. تعیین موثق بودن منابع خبرهای دریافتی و نظارت بر کارهای جاعلان گزارش‌ها و یا افراد مظنون به عملیات جاسوسی دوجانبه نیز به عهده این اداره است. پرسنل بخش‌هاى این اداره به مناطق مختلف کشور سفر کرده و آزمایش‌های مربوط به دروغ‌سنجى و بازجویی را انجام مى‌دهند. همچنین این اداره در پرونده‌سازى برای افراد و تهیه اسناد حقوقى مورد نیاز بخش عملیاتى شین بت نقش مهمی به عهده دارد.
آیا ما او را شکنجه می‌کنیم؟! البته که نه! او به نور خورشید حساسیت دارد!
شکنجه زندانیان فلسطینی
بر اساس آمارهای اسرائیلی از سال 2001 تا 2011، بیش از 700 اسیر فلسطینی جان به در برده از بازداشگاه‌های صهیونیست‌ها به دلیل رفتار ناشایست ماموران شین بت در حین بازجویی از این سازمان شکایت کرده‌اند. این شکایت‌ها هیچگاه سرانجامی نداشته‌اند و حتی یک نفر از این ماموران نیز تحت تعقیب قرار نگرفته و یا برای بررسی بیشتر موضوع شکایت به هیچ دادگاهی معرفی نشده‌اند. دولت اسرائیل زندانیان فلسطینی و حتی کودکان بازداشت شده را برای بازجویی از قلمرو فلسطین اشغالی به زندانهای اسرائیلی منتقل می‌کند که در تضاد با فصل پنجم کنوانسیون ژنو است. هم اکنون (2013) 159 زندانی بدون تفهیم اتهام و یا اعلام علت بازداشت در زندانهای اسرائیل به سر می‌برند. در مجموع 4600 فلسطینی در زندانهای اسرائیل نگه داشته می‌شوند و نظارت موثری بر نحوه برخورد زندانبانان صهیونیست با این زندانیان وجود ندارد.
فعالان صلح‌طلب در حال بازسازی شکنجه‌های مورد علاقه صهیونیست‌ها در شین بت
به دلیل عدم وجود نظارت بر بازداشتگاه‌ها و زندانهای رژیم صهیونیستی، تا کنون فلسطینیان بسیاری زیر شکنجه‌های فجیع بازجویان جان خود را از دست داده‌اند. در ماه می سال جاری میلادی، سازمان اسرای فلسطین به مناسبت روز جهانی مقابله با شکنجه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که کمیته عمومی مقابله با شکنجه این سازمان، در چند سال اخیر از سوی اسرای آزاد شده از زندانهای اسرائیل، 900 شکایت درباره شکنجه دریافت کرده است. در این گزارش افشا شد که 70 اسیر فلسطینی در زندانهای اسرائیل زیر شکنجه جان خود را از دست داده‌اند. این گزارش، عرفات جرادات جوان 30 ساله اهل الخلیل را قربانی اخیر شکنجه در زندان صهیونیست‌ها معرفی کرد.
سازمان اسرای فلسطین: در چند سال اخیر از سوی اسرای آزاد شده، 900 شکایت درباره شکنجه دریافت کرده‌ایم.
شکنجه زنان فلسطینی
زنان بسیاری در زندانهای رژیم صهیونیستی جان خود را از دست داده‌اند. گزارش‌های موجود درباره نحوه برخورد و شکنجه زنان فلسطینی به قدری آکنده از فجایع و جنایات گوناگون است که گاهی با پرداختن به آنها بیم جریحه‌دار شدن عفت عمومی می‌رود. یکی از زنان زندانی آزاد شده از قفس صهیونیست‌ها فاطمه الزق است که بخشی از شکنجه‌هایی که در زندانهای اسرائیل تجربه کرده را افشا کرده است:
زنان فلسطینی ظلم مضاعفی از سوی صهیونیست‌ها تحمل می‌کنند.
وقتی قصد عملیات استشهادی داشتم نمی‌دانستم باردارم. در زندانهای عسقلان معلوم شد که باردارم. با این حال آنها مرا در قبرهایی با دمای یخچال نگه داشته و شکنجه‌های وحشتناکی می‌کردند. من توسط شین بت یک هفته بازجویی و شکنجه شدم. آنها مرا به پشت یا خمیده به میزهای آهنی می‌بستند و به هیچ وجه اجازه استراحت جز برای قضای حاجت نمی‌دادند. اعتصاب غذا کردم و آنها متعجب بودند که چگونه درحالی که باردارم زنده مانده‌ام. در 21 روز حضور در زندان عسقلان زشت‌ترین شکنجه‌ها را در حق من روا داشتند. می‌خواستند فرزندم را سقط کنند.
آخرین جایی که مرا فرستادند، اتاقک‌های مرگ بود که با کمبود اکسیژن مواجه بودم. پس از 2.5 هفته وکیلی آمد و وضعیت جسمانی خودم را به او توضیح دادم. پس از آن به زندان زنان منتقل شدم. در زندان هاشارون به همراه 80 زن اسیر دیگر به سر می‌بردم و کودکم در این زندان به دنیا آمد. به دنیا آمدن یوسف خیلی سخت بود و پزشکان قابله‌ای که آمده بودند 4 ساعت برای به دنیا آمدن او مرا اذیت کردند. یوسف در زندانهای تنگ و تاریک به دنیا آمد و پس از دو ماه او را از شیر خوردن محروم کردند و من به او غذاهایی دادم که حتی افراد بالغ هم آنها را نمی‌خوردند.
