برای نقشم در سریال «گاندو» ۲۵ کیلوگرم وزن اضافه کردم
بازیگر سریال تلویزیونی «گاندو» گفت: سریال «گاندو» دشواری‌های زیادی داشت، برای اینکه به هیبت و هیکل مدنظر نقشم در سریال «گاندو» نزدیک شوم ۲۵ کیلوگرم وزن اضافه و نهایتاً این شخصیت را از صفر تا صد طراحی کردم.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «پیام دهکردی» نیز در مجموعه تلویزیونی «گاندو» به نقش‌آفرینی شخصیتی محوری و سخت می‌پردازد که به این بهانه به سراغ این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون رفتیم و با وی پیرامون موضوعات متفاوتی در خصوص سریال تلویزیونی «گاندو« و دیگر فعالیت های این هنرمند به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه خواهید خواند:
کمی در مورد فعالیت‌های اخیر خود در عرصه بازیگری صحبت کنید
دهکردی: در حال حاضر سریال «گاندو» را از شبکه سه سیما دارم که این شب ها با استقبال خوبی مواجه شده، همچنین در تئاتری به نام «جنایت و مکافات» به ایفای نقش می‌پردازم که در تالار وحدت هر شب روی صحنه می‌رود، در حوزه ادبیات نیز مشغول تهیه و آماده‌سازی یک کتاب گویا تحت عنوان «کجایی» هستم که به زودی در قالب سی دی روانه بازار خواهد شد و در کنار این فعالیت‌ها به تدریس و کلاس‌های آموزشی نیز می‌پردازم.
در مورد سریال «گاندو» که این شب‌ها با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شده بگویید
دهکردی: مجموعه «گاندو» به کارگردانی جواد افشار و تهیه‌کنندگی مجتبی امینی و با همکاری موسسه شهید آوینی تولید شده و نویسندگی آن را آرش قادری بر عهده دارد، این مجموعه کاری در فضای امنیت و ضد جاسوسی بوده و یک بخشی از آن در مورد جاسوس‌هایی می‌باشد که در ایران فعالیت می‌کردند، من در این سریال نقش «مایکل هاشمیان» که به «جیسون رضائیان» معروف است را بازی می‌کنم، این فرد برای مردم شناخته شده است، زیرا از طریق اخبار در همان زمانی که دستگیر شد خیلی مطرح شد و تا سال 94-95 نیز سر خط خبر‌ها بود.
«جیسون رضائیان» شخصیت به‌شدت پیچیده و بسیار سختی دارد، در واقع پیچیده‌ترین نقشی است که در تلویزیون طی این سال‌ها داشته‌ام، راستش را بخواهید اصلاً قرار نبود خود جیسون رضائیان را بازسازی نماییم که اگر قرار بر این بود ضرورتی به حضور بنده وجود نداشت و می‌توانستند با حضور نابازیگر و شبیه‌سازی ازنظر چهره به گزینه ایده آل خود برسند، اما دغدغه اصلی کارگردان این بود که جیسون رضائیان را در غالب یک سریال با تمامی جذابیت‌های نمایشی و کشش‌های دراماتیک بتوانیم برای مخاطب بازسازی کنیم، یعنی در حین اینکه نقش باورپذیر باشد به نوعی جیسون رضائیان را تداعی کند، در بحث لهجه و فضاسازی هم شخصیت جذاب و گیرایی باشد که تماشاگر بتواند قصه را به خوبی دنبال کند.
چه طور خود را به نقش نزدیک کردید؟
دهکردی: قبل از اینکه این سریال بخواهد کلید بخورد در همان بزنگاه به دلیل اینکه، مطالعات تاریخی را خیلی دوست دارم و برایم بسیار دل‌نشین است، در همان مقطع زمان نیز پیگیر ماجرای جیسون رضائیان بودم و به همین دلیل خیلی شخصیت غریبی برایم نبود، اما به ضرورت این نقش کوشش کردم بیشتر به این شخصیت نزدیک شوم، پیشنهاد شد که فیلم‌ها و اسناد صوتی که از این شخص موجود است را گوش دهم، اما ترجیح من بر این بود که خلقی بر اساس ادراک خودم انجام دهم تا نتیجه کار خوب شود به همین دلیل نه فیلمی دیدم و نه صدایی شنیدم، اما در مورد این شخصیت مطالعه زیادی کردم که بتوانم با افکار، عقاید، احساساتش آشنا شوم و زوایای مختلف شخصیتی او را بشناسم و البته توضیحات، راهنمایی‌ها و همفکری‌های جواد افشار در کنار فیلم‌نامه خوب این مجموعه بی‌تأثیر نبودند.
در کنار آنها تمرینات بسیاری انجام دادم چراکه این نقش هم احوال پیچیده روانی خاصی دارد که شاخصه کاراکتر بزرگ و پیچیده‌ای است، همچنین نوع زبان، بدن، لهجه و گویش خاص خود را داشته و هماهنگی این اجزا با همدیگر بسیار کار دشواری بود، برای نزدیک شدن به نقش مدت زیادی با جواد افشار در این مورد صحبت کردیم و یک مربی زبان در اختیار داشتیم که بسیار تلاش کرد تا لهجه این شخصیت باورپذیر و لهجه‌‌ای واقعی باشد و برای اینکه به هیبت و هیکل مدنظر نزدیک شوم 25 کیلوگرم وزن اضافه و نهایتاً این شخصیت را از صفر تا صد طراحی کردم. به‌هرحال آنچه در توان من بود، سعی کردم انجام دهم که این نقش به بهترین شکل اتفاق بیفتد.
از سختی‌های تولید سریال «گاندو» بگویید
دهکردی: واقعاً دشواری‌های زیادی داشت، چون به‌هیچ‌وجه دوست نداشتم شبیه کارهای کلیشه‌ای شود، می‌خواستم اگر کسی بازی بنده را در فیلم دید، بگوید این همان اصل جنس است، این فرایند کمی پیچیده بود، چون شخصیتی که بازی کردم، در حال حاضر زنده است و تأثیر درخور توجهی بر تاریخ ما گذاشته است، فیلم‌برداری این مجموعه نیز سختی‌های خاص خودش را دارد، به‌خصوص فیلم‌برداری بخش‌های خارج از کشور بسیار سخت بود چراکه بالای 12 ساعت در روز مجبور به فیلم‌برداری مستمر بودیم که بتوانیم به‌سرعت این پروژه را به سرانجام برسانیم و حالا پس از پایان فیلم‌برداری نیز درگیر کاهش وزن هستم که بتوانم به وزن قبلی خود بازگردم.
چند ماه درگیر این پروژه بودید؟
دهکردی: تقریباً از چند ماه قبل از زمان شروع فیلم‌برداری پروژه درگیر آن شدم و به طور عمده در تمام زمان فیلم‌برداری نیز حضور داشتم چراکه مایکل نقش اصلی این سریال است و دوشادوش محمد که مأمور این پرونده است قصه را پیش می‌برند.
بازخورد مردم نسبت به سریال «گاندو» چگونه است؟
دهکردی: بازخورد مردم خدا را شکر خیلی خوب بوده است و عمدتا به نحوی بوده که از دیدن سریال ابراز خشنودی می‌کنند، من از مردم قدردانی و سپاس ویژه می‌کنم که در اکثر بازخورد‌ها می‌گویند باعلاقه زیاد سریال را دنبال می‌کنند و به باورپذیری آن اذعان دارند.
در خصوص تئاتر «جنایات و مکافات» بگویید
دهکردی: البته بنده خیلی دیر به گروه پیوستم، تمرینات فشرده‌ای داشته و یک ماه درگیر تمرین تئاتر بودم، نقشی به نام «مارمالادوف» را بازی می کنم، این شخصیت درگیری هایی با نقش اصلی داستان یعنی «راسکولنیکف» دارد و بر روی آن بسیار تأثیرگذار است، نقش بسیار پیچیده‌ای که شخصیت بسیار دشواری دارد، من در سال‌های بازیگری که داشتم در مجموع نقش‌هایی که بازی کردم به این کیفیت نبوده و کوشش کردم یک اجرای متفاوتی از این جنس آدم‌ها را ارائه دهم، «مارمالادوف» بسیار آدم خاص و دوست‌داشتنی است و شاید ازنظر حضوری نقش بلندی نباشد اما اثرگذاری‌اش در قصه بسیار زیاد و ماندگار است و امیدوارم درخور پذیرش مخاطبان باشد.
وضعیت کلی تئاتر را امروزه چگونه ارزیابی می‌کنید؟
دهکردی: وضعیت ازنظر کمیت بسیار رو به رشد است، اینکه هر شب تعداد کثیری تئاتر در سالن‌های مختلف در حال اجرا داریم اتفاق مبارکی است، اما متأسفانه از لحاظ کیفیت روند رو به رشدی را در این سال‌ها نداشته‌ایم و شرایط تئاتر ایران از سرفصل‌های خود در حال دور شدن بوده و به نظر من تئاتر ایران باید تئاتر متکثر باشد یعنی هم شامل تئاتر تجاری و هم شامل تئاتر خلاق، پویا و زنده باشد اما متأسفانه امروزه فضای تجارت زده سینما به تئاتر سرایت کرده و آن را آلوده می‌کند، اما آنچه مسلم است نه وضعیت تئاتر ما و نه به‌طور کلان‌تر وضعیت فرهنگ ما خوب نیست.
حضور چهره‌ها به نظر شما باعث پیشرفت و رونق تئاتر شده است؟
دهکردی: من خیلی قائل بر تفکیک نیستم که مثلاً بازیگر تئاتر، باید فقط در تئاتر حضور داشته باشد و بازیگر سینما، فقط در سینما و به نظرم اشکالی ندارد ما بلد باشیم در هر محیطی کارکنیم، ما می‌توانیم در هر عرصه ای موفق باشیم و به نظر من چنانکه بازیگران سینما بتوانند در تئاتر خوب عمل کنند و موفق ظاهر شوند می‌توانند تماشاچی‌ها را با تئاتر پیوند و آشتی دهند، من اعتقاد دارم که اگر تئاتر خوب تولید شود مردم به دنبالش خواهند آمد، در همین یکی دو سال اخیر هم شاهد این بوده‌ایم که فارغ‌التحصیلان دانشگاهی کارهای بسیار موفقی را اجرا کرده‌اند و بااینکه معروفیت نداشتند مردم از آنها بسیار استقبال کردند، اما اینکه ما اگر با دید ابزاری به چهره‌ها در عرصه تئاتر نگاه کنیم به این عزیزان توهین کرده‌ایم، ثانیاً زمانی که این نگاه ابزاری باشد ماهیت کیفیتی از بین می‌رود و این آسیب دوم است، اما اگر این‌طور نباشد و تنها به دلیل ضرورت نقش و فضای کار و ... انتخاب‌شده باشند حضور این عزیزان بسیار اتفاق خوبی است.
منبع:میزان
انتهای پیام/
