آمریکا به دنبال تغییر رژیم در کره شمالی است/ تلاشی جدید برای محاصره چین

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از مرکز مطالعاتی گلوبال ریسرچ، آمریکا با بهانه قرار دادن خطر کره شمالی می‌کوشد از یک سو فشار‌ها را بر کره شمالی افزایش داده و اسباب تغییر رژیم در این کشور را فراهم آورد و از سوی دیگر چین را از این کشور منقطع کرده و چین را نیز در محاصره پایگاه‌های خود درآورد.

به نظر بریان بکر (Brian Becker)، سرپرست سایت تحلیلی ضد جنگ انسور (Answer)، دولت اوباما در قبال کره شمالی سیاست تحریک و تشجیع را به کار گرفته و هدف غایی وی از این رویکرد، جنگ نیست بلکه تغییر رژیم در این کشور است.

* کره شمالی همچنان حفظ حالت جنگی با کره جنوبی را حفظ کرده است، به نظر شما تا نمایش هسته‌ای این کشور چقدر فاصله داریم؟
هیچ جای دنیا به اندازه شبهه جزیره کره، نظامی شده و شبیه به انبار باروت نیست. آمریکا 25 هزار سرباز در این منطقه مستقر ساخته است، هواپیما‌های بی‌52 مجهز به بمب‌های هسته‌ای خود را به این منطقه وارد کرده تا هشدار بمباران اتمی کره شمالی را بالا ببرد. آمریکا دو هفته پیش این هواپیماها را به منطقه وارد کرد که می‌توانند بمب‌های 30000 پوندی به علاوه بمب‌های هسته‌ای را رها کنند. امریکا فقط در کره جنوبی 200 بمب سنگر شکن مستقر کرده است. این اقدامات شمایل نظامی اتحاد آمریکا با کره جنوبی را تغییر داده به نحوی که آن را به دشمنی هولناک برای کره شمالی تبدیل کرده است.
هر زمان که کره شمالی اقدامی را ترتیب می‌دهد که نشان دهنده عزم او برای دفاع از خود است یا این تصور را ایجاد می‌کند که حداقل می‌تواند از خود دفاع کند، امریکا کره شمالی را به عنوان عامل تحریک کننده معرفی م‌کند. بنابراین هر دو طرف از نردبان تشنج بالا می‌روند آنهم در متشنج‌ترین منطقه دنیا و به نظر من اکنون در موقعیت بسیار خطر آفرین قرار گرفته‌ایم. در حال حاضر هر اتفاقی می‌تواند منجر به یک منازعه نظامی محدود شود که به سرعت دامنه آن افزایش پیدا خواهد کرد.

*چه کسی مسئول موقعیتی‌ست که اوضاع کنونی را منجر شده است؟
به نظر من مشخص است و به خوبی می‌توان دید آمریکا مقصر اصلی است در حالی که مردم آمریکا چیزی در این باره نمی‌دانند؛ زیرا تبلیغات گسترده بسیار در این کشور مؤثر عمل می‌کند. دولت کلینتون در اواخر دوره دوم ریاست جمهوری خود تلاش کرد روابط این کشور را با کره شمالی عادی کند و مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه وقت را برای ملاقات با کیم جونگ ایل به این کشور اعزام کرد. اما دولت اوباما چنین نکرد و طریقت دولت بوش را در پیش گرفت و سیاست تهییج و تشنج را به کار بست تا از این طریق تنش را به سطح بالاتری برساند.
به نظر من دولت اوباما سیاستی را ترتیب دیده است که در جهت تغییر رژیم در کره شمالی حرکت می‌کند و به عقیده من چنین کاری دیوانگی است زیرا حکومت کره شمالی تصریح کرده است که جا پای آلمان شرقی نخواهد گذاشت و با کره جنوبی متحد نخواهد شد. از این رو شاید افزایش رویا‌رویی‌های این دو هستیم. دولت اوباما خواهان برافروخته شدن آتش جنگ نیست بلکه خواهان تغییر رژیم است، لذا تحریم‌های اقتصادی علیه این کشور را تشدید کرده است.

*چگونه ایشان گمان می‌کنند که چنین اتفاقی بدون جنگ ممکن خواهد شد؟
ایشان قصد دارند با وارد آوردن فشار بیشتر بر چین این کشور را از رابطه تاریخی خود با کره شمالی عقب برانند. با ایجاد یک منازعه نظامی یا چیزی شبیه به منازعه، آمریکا می‌کوشد چینی‌ها را نگران کند و ایشان را با بهانه قرار دادن خطرات منازعه به تغییر در نگرش خود و رها کردن اتحاد با کره شمالی متقاعد کنند. به نظر من نقشه آمریکایی‌ها چنین است و این اقدام را منتهی به تغییر رژیم در کره شمالی می‌دانند، به شرطی که بتوانند چین را از کره شمالی دور کنند. چین خواهان این جدایی نیست، هرچند که می‌بینید این مبحث در میان چینی‌ها برقرار است.

*آیا کره شمالی‌ها باید نگران حمله‌ای پیش دستانه باشند؟
اوضاع داخلی ارتش کره جنوبی نشان می‌دهد که تفرقه و دسته‌بندی‌هایی چند در میان ارتشیان در این باره وجود دارد. این کشور نیز به مدت 30 سال دیکتاتوری بوده است. همه ترقی خواهان و کمونیست‌ها را از دم تیغ گذراند. سپس اعلان کرد که کره شمالی را نیز از شر کمونیست‌ها رها خواهد کرد. هنوز هم برخی در میان ارتشیان کره جنوبی به چشم می‌خورند که چنین اعتقاداتی دارند. ایشان از افزایش تنش میان دو کره نفع اقتصادی، فلسفی یا ایدئولوژیکی می‌برند. البته بخش قابل توجهی از این قشر همچنان خواهان راه‌حلی صلح‌آمیز و نه جنگی بی‌پایان است.

*آیا به نفع آمریکا نیست که یک کره شمالی «خطرناک» را در این شبهه جزیره نگاه دارد تا همواره دلیلی برای ایجاد تعادل قدرت در منطقه آسیا ـ اقیانوسیه داشته باشد؟
البته که چنین است. از زمانی که اوباما به استرالیا سفر کرده و محور آسیایی شناخته شده را مطرح کرده است، آمریکا منطقه اقیانوسیه را از هواپیما‌ها، جنگنده‌ها و ناوهای خود پر کرده است. البته که ایشان به تهییج و تنش نیازمند هستند. این شرایط برای تجارت ایشان نیز سودمند است و سرازیر شدن پول به خزانه صنعت نظامی آمریکا را تضمین می‌کند اما این بهانه را به پنتاگون می‌دهد تا هر آنچه می‌خواهد بکند و هر آنچه که برای محاصره کردن چین لازم است ترتیب دهد.

انتهای پیام/