بهترین شماره «۲»های فوتبال از پوشکاش و پلاتینی تا کریس رونالدو
خبرگزاری تسنیم: در دنیای فوتبال همواره فوتبالیست‌های خوبی وجود داشته‌اند که برای خود اعجوبه‌ای بوده‌اند اما به دلیل همزمانی با فوتبالیست برتری دیگر آنطور که باید به چشم نیامده‌اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، سایت بلیچر ریپورت در گزارشی جالب اقدام به معرفی فوتبالیست‌هایی کرده که در دوران خود جزو بهترین بازیکنان جهان بوده‌اند اما درخشش آنان زیر سایه فوتبالیست یا فوتبالیست‌های دیگر کمرنگ شده است. این گزارش به بهانه اوج‌گیری کریس رونالدو، مهاجم پرتغالی رئال مادرید در ماه‌های اخیر تدوین و منتشر شده که در سالیان اخیر معمولا تحت تاثیر بازی لیونل مسی آرژانتینی بوده و شاید توانایی‌های او به طور کامل دیده نشده است.
از دوران پله و دیه‌گو مارادونا تا دوران زیدان و مسی در تاریخ فوتبال، هر نسل برای خود فوتبالیست‌های مستعد و نابغه‌ای داشته که بازیکنان بزرگی بوده‌اند اما به دلیل همزمانی با بازیکنانی همچون خودشان به آنچه که مستحقش بوده‌اند، نرسیده‌اند.
بی‌شک کریستیانو رونالدو یکی از بهترین مهاجمان نسل کنونی به شمار می‌رود و اگر هم‌دوره لیونل مسی، مهاجم بارسا نبود حتما شماره یک فوتبال جهان بود و چهار سال متوالی جایزه بهترین فوتبالیست جهان از دید فیفا را از دست نمی‌داد.
در زیر نام بازیکنانی را می‌بینید که به دلیل همزمانی با فوتبالیست‌های مطرح دیگر به جایگاه واقعی خود نرسیده‌اند.
1- گرسون:
وقتی در مورد تیم ملی برزیلی که در جام‌جهانی 1970 به عنوان قهرمانی این رقابت‌ها رسید صحبت می‌شود بی‌اختیار یاد بازی خاطره‌انگیز پله، مهاجم طلایی‌پوشان می‌افتیم ولی بازیکنی در کنار وی وجود داشت که نام آنچنانی از او در ذهن‌ها باقی نماند. گرسون، همان بازیکنی است که در آن سال در خط هافبک برزیل ایفای نقش می‌کرد و به مغز متفکر و رهبر تیم برزیل در جام‌جهانی 1970 معروف بود. اگر گرسون نبود شاید برزیل به قهرمانی جهان نمی‌رسید ولی نبوغ پله نگاه‌ها را از او دور کرد.
2- فرانس پوشکاش:
شاید از دیدن نام فرانس پوشکاش در این فهرست متعجب شوید ولی واقعیت این است که این فوتبالیست مجارستانی با وجود توفیقی که در لیگ داخلی و تیم ملی کشورش داشت در خارج از این محدوده به اعتباری که شایسته‌اش بود، دست نیافت. دهه 60 میلادی به طور کامل در قبضه جورج بست، سر بابی چارلتون و پله نبود و پوشکاش نیز برای خود اعجوبه‌ای بود ولی این مهاجم هرگز به شهرت و آوازه این 3 فوتبالیست نرسید.
پوشکاش در 341 بازی که برای تیم باشگاهی بوداپست هونود انجام داد 352 گل به ثمر رساند و همین باعث شد تا رئال مادرید به فکر جذب وی بیفتد. با به تن کردن پیراهن این تیم مادریدی پوشکاش در 156 بازی که برای این تیم به میدان رفت 180 گل وارد دروازه حریفان کرد. این مهاجم تیز چنگ در 85 بازی برای تیم ملی مجارستان 84 گل نیز به ثمر رساند. یکی از گل‌های او گل نخست دیدار فینال جام جهانی 1954 بود که در آن بازی مجارستان با نتیجه 3 بر 2 مغلوب آلمان غربی شد.
3- رونالدینیو:
هافبک - مهاجم تیم ملی برزیل که عملکرد جالب توجهی در زمان حضورش در میدان با پیراهن تیم ملی کشورش و البته تیم‌های باشگاهی‌اش داشت در سایه هنرنمایی بازیکنانی همچون زین‌الدین زیدان، رونالدو و حتی رائول گونزالس آنطور که باید به چشم نیامد.
البته نباید فراموش کرد که رونالدینیو هافبکی بود که دید همه را نسبت به کار با توپ و دریبل زدن تغییر داد. وی 2 مرتبه عنوان بهترین بازیکن سال فیفا را از آن خود کرد و در اینکه فوتبالیست خوبی بوده شکی نیست ولی حقیقت این است که رونالدینیو بهترین بازیکن زمان خود نبود.
4 - میشل لادروپ:
لادروپ که در حال حاضر سرمربیگری تیم سوانزی در لیگ برتر انگلیس را به عهده دارد یکی از بهترین بازیکنان دوران خود به شمار می‌رفت و در دوران بازیگری‌اش به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت. از مهمترین عناوینی که وی به عنوان بازیکن به دست آورده است می‌توان به 5 عنوان قهرمانی در لالیگا اسپانیا، یک قهرمانی در لیگ هلند، یک قهرمانی در سری A ایتالیا، قهرمانی در جام یوفا و سوپرکاپ اروپا اشاره کرد. لادروپ بیش از 100 بازی ملی برای تیم ملی دانمارک نیز در کارنامه‌اش دارد و رسیدن به موفقیت‌های او کار ساده‌ای نیست.
شاید معرفی کردن این هافبک - مهاجم دانمارکی به عنوان بهترین بازیکن دهه 90 میلادی کمی دشوار باشد، چون بازیکنانی همچون لوئیز فیگو، روبرتو باجو، روماریو و رونالدو برزیلی نیز می‌توانند کاندیدای این عنوان باشند. لادروپ نیز یکی دیگر از آن دسته فوتبالیست‌هایی بود که هیچگاه به آنچه که سزاوارش بود نرسید و در این فهرست جای می‌گیرد.
5- تیری آنری:
شاید با دیدن نام تیری آنری در این فهرست کمی متعجب شوید ولی باید مهاجم پیشین تیم ملی فرانسه را نیز یکی از بزرگترین شماره «2» های دنیای فوتبال دانست. او فوتبالیستی شگفت‌انگیز بود که باعث موفقیت‌های تیم آرسنال در لیگ برتر انگلیس شد و در احیای فوتبال فرانسه نقشی بسزا داشت. مهاجم بلندقامت تیم‌های آرسنال و بارسلونا تمام کننده‌ای خطرناک بود که یکی از بهترین مهاجمان دوره خویش بود.
در دهه اول قرن بیست‌و‌یکم با وجود بازیکنانی نظیر زین‌الدین زیدان، دیوید بکام، رائول گونزالس، لوئیز فیگو، کاکا، رونالدینیو و رونالدو برزیلی که هر کدام برای خود بازیکنان خاص و فوق‌العاده‌ای بودند تیری آنری شانس آنچنانی برای کسب عنوان بهترین بازیکن دوران خویش نداشت.
6- میشل پلاتینی:
به اعتقاد دهه هشتادی‌ها میشل پلاتینی به طور قطع بهترین بازیکن دوران خود بود. این هافبک نفوذی در 432 بازی که در رده باشگاهی انجام داد 224 گل به ثمر رساند و سه مرتبه موفق به کسب توپ طلا شد.
او پس از نمایشی تحسین برانگیز در فوتبال فرانسه و لوشامپیونه در سال 1982 میلادی راهی یوونتوس ایتالیا شد و در 5 فصل حضور در این تیم قدرت تهاجمی خود را در سری A ایتالیا نیز به رخ کشید. با این وجود وی همیشه به عنوان نفر دوم دوران خود شناخته می‌شود چون دهه 80 میلادی از آن دیه‌گو مارادونا آرژانتینی بود.
7- کریستیانو رونالدو:
ستاره پرتغالی رئال مادرید یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان به شمار می‌رود که در چند سال اخیر پیشرفت قابل‌توجهی داشته است ولی به دلیل درخشش لیونل مسی آرژانتینی در سال‌های اخیر توانایی‌های وی آنطور که باید از سوی کارشناسان دیده نشده است اما با این حال این بازیکن طرفداران بسیاری در سرتاسر دنیا دارد. اگر رونالدو در هر زمان دیگری متولد می‌شد سوپراستار رئال به طورحتم لقب پادشاه فوتبالیست‌ها را از آن خود می‌کرد.
کریس که در سال 2009 از تیم منچستریونایتد به رئال پیوست تا کنون در 131 بازی که برای این تیم انجام داده است 143 گل را وارد دروازه حریفان کرده است. چهار قهرمانی در لالیگا اسپانیا و لیگ برتر انگلیس و قهرمانی با تیم منچستریونایتد در لیگ قهرمانان اروپا از عناوین برجسته‌ای است که این مهاجم 28 ساله به آنها دست یافته است اما با این وجود هنوز بهترین و در واقع فوتبالیست شماره یک جهان به حساب نمی‌آید.
او در چهار سال گذشته و در انتخاب بهترین بازیکن سال جهان رقابت را به لیونل مسی واگذار کرده و به عنوان دومی دست یافته است. شاید وی در آینده‌ای نزدیک موفق شود بالاتر از مسی بایستد ولی کریس در حال حاضر بهترین نمونه فوتبالیست‌های شماره «2» جهان است.
انتهای پیام/
