فریاد فقر و تبعیض اقتصادی در قیام سیاه‌پوستان فرگوسن +آمار
خبرگزاری تسنیم: برای یک سیاه‌پوست، «فرگوسن» تنها، شهری نیست که یک شهروند هم‌نژاد در آن با احتمال بیشتری نسبت به سفیدپوست هدف گلوله پلیس قرار می‌گیرد، چرا که «برتری نژادی» در اینجا معانی دیگری دارد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، آتش اعتراضات در آمریکا با قتل نژادپرستانه نوجوانی سیاه‌پوست و 18 ساله به دست پلیسی سفیدپوست شعله‌ور شد، اما خشم و نفرتی که طی روزهای گذشته در شهر «فرگوسن»، در حومه شهر «سنت‌لوییس»، از شهرهای بزرگ «میسوری» به نمایش درآمده از چند دهه پیش در این شهر در حال شکل گرفتن بود و تنها اعتراضی به تبعیض علیه نژادپرستی یک پلیس نبود.
فرگوسن چگونه شهر فرصت‌های از دست‌رفته شد؟
فرگوسن بعد از جنگ جهانی دوم شاهد نقل مکان هزاران نفر از خانه‌داران طبقه متوسط بود که مشتاقانه راهی حومه‌های شمالی «سنت‌لوییس» شدند تا در آنجا خانه‌هایی حیاط‌‌دار بخرند. در همین زمان بود که سیاه‌پوستانی فقیرتر جایگزین جمعیت قبلی که عمدتاً سفیدپوست بودند، شدند. از آن زمان تا کنون، کارهای خوب دستی در این شهر نایاب شده‌اند، کارخانه‌هایی که زمانی در اینجا برو بیایی داشتند، از رونق فتاده‌اند و مدارس به صحنه تنازعی دلسردانه برای بقا تبدیل شده‌اند. فرگوسن را اکنون شهر فرصت‌های از دست رفته می‌دانند.
از هنگام قتل «مایکل براون» 18 ساله به دست پلیس، مسائل نژادی و توسل پلیس به خشونت برای سرکوب اعتراضات در صدر اخبار روزنامه‌ها و رسانه‌ها قرار گرفته‌اند، اما اینها تنها بخشی از داستانی کهن در این شهر واقع در شمال غربی سنت‌لوییس هستند.
برای یک سیاه‌پوست، «فرگوسن» تنها، شهری نیست که یک شهروند هم‌نژاد در آن با احتمال بیشتری نسبت به سفیدپوست هدف گلوله پلیس قرار می‌گیرد چرا که «برتری نژادی» در اینجا از هنگامی چهره نشان داده که تغییر ترکیب جمعیتی شهر از 85 درصد سفیدپوست در سال 1980 به 67 درصد سیاه‌پوست تا سال 2012، تغییرات گسترده در شاخص‌های فقر را به همراه داشته است.
نرخ بیکاری در فرگوسن، طبق آمارهای رسمی، از 5 درصد در سال 2000 به 13درصد در سال 2010 تا 2012 رسیده است. برای جمعیت بین 16 تا 24 سال، نرخ بیکاری در سال 2012 برابر با رقم باورنکردنی 47 درصد بوده است. در همین حال، برای جمعیت شاغل در این منطقه هم متوسط درآمد، با تعدیل نرخ تورم، به یک سوم طی ده سال اخیر کاهش یافته است.
روزنامه آمریکایی لس‌انجلس تایمز گزارش می‌دهد: «از سال 2000، میانه درآمد هر خانوار در شهر فرگوسن، با تعدیل نرخ تورم تا 30 درصد کاهش یافته و به حدود 36 هزار دلار رسیده است. در منطقه‌ای که مایکل براون زندگی می‌کرد، میانه درآمد برابر 27 هزار دلار است.»
مقایسه نرخ بیکاری سفیدپوستان و سیاه‌پوستان در شهر فرگوسن هم نتایج جالبی به دست می‌دهد؛ برای سیاه‌پوستان در فرگوسن آمار بیکاری برابر 26 درصد و برای سفیدپوستان برابر 6 درصد است.
همچنین آمارها حاکی است بین سالهای 2010 تا 2012، از هر 4 نفر، یک نفر زیر خط فقط زندگی کرده‌اند.
علاوه بر این، شهر بزرگ سنت‌لوییس که فرگوسن از شهرهای حومه‌ای آن به شمار می‌رود از دیرباز از جمله شهرهای دارای بالاترین آمارهای تفکیک نژادی از لحاظ سکونتی بوده است. در این شهر ، به نوشته نیویورکتایمز، دیوار بلندی بین ساکنان سیاه‌پوست، که عمدتاً درآمدهای پایین‌تر دارند ـ و ساکنان سفیدپوست که بخش‌های مدیریتی شهر را اشغال کرده‌اند، کشیده شده است.
نیویورکتایمز می‌نویسد: «تا اواخر دهه 1940، سیاه‌ها اجازه زندگی در بسیاری از شهرک‌های حومه‌ای سنت‌لوییس که طبق قوانین دادگاه عالی در سال 1948 منع شده بود را نداشتند.»
اما در اوایل دهه 1970، این قوانین برداشته شدند و به ساکنان سیاه‌پوست شهر سنت‌لوییس اجازه داده شد بتوانند در مناطق حومه‌ای از جمله در فرگوسن زندگی کنند. همان‌طور که گفته شد تا سال 1980، حدود 85 درصد جمعیت فرگوسن را سفیدپوست‌ها تشکیل می‌دادند. از آن زمان، جمعیت سیاه‌پوست به آرامی شروع به مهاجرت به سمت فرگوسن کردند، اما با ورود آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، سفیدپوست‌ها هم نقل مکان کردند و در مکان‌هایی دیگر سکونت گزیدند.
نتیجه اینکه، تفکیک‌ها و تبعیض‌های نژادی در شهر فرگوسن، علی‌رغم رخت بربستنِ صوریِ قوانین نژادپرستانه در شئون عملی پابرجا ماندند و هنوز هم ادامه دارند؛ چنانکه در تحلیلی در پایگاه تحلیلی «تینک پراگرس» آمده است:
«تفکیک‌های نژادی از لحاظ محل سکونت، تنها بر ترکیب‌های اجتماعات اثر نگذاشته بلکه اقتصاد آنها را هم تحت تأثیر قرار داده‌اند. با در نظر گرفتن اینکه سیاه‌پوست‌ها از حلقه گروه‌هایی که خانه خریده‌اند بیرون رانده شده‌اند... جای تعجب نیست که شکاف بزرگی از لحاظ ثروت بین نژادها وجود دارد. در حالی که ثروت اندوخته یک خانوار متوسط سیاه‌پوست در خانه‌اش 75040 دلار است، برای یک خانوار سفیدپوست این رقم برابر 217150 دلار است. به طور کلی، اختلاف بین خانوارهای سفیدپوست و سیاه‌پوست در سال 2011 برابر با 84960 دلار بوده است.»
سیاه‌پوستان؛ اکثریت در جمعیت، اقلیت در رده‌های مدیریتی
«فرگوسن»، علاوه بر اینها، شهری نماد استقرار دولت محلی غیرفراگیر و غیرنماینده بافت مردمی به شمار می‌رود. با آنکه سیاه‌پوستان جمعیت غالب را در این شهر تشکیل می‌دهند، آنها نقشی در ساختارهای تصمیم‌گیر و سیاست‌گذار و یا در دولت‌های محلی ندارند.
شهردار و رئیس اداره پلیس در شهر فرگوسن سفیدپوست هستند. از میان 6 نفر عضو شورای شهر در فرگوسن، 5 نفر سفیدپوست هستند و هیئت رئیسه مدارس در این شهر از 7 نفر تشکیل شده که 6 نفر از آنها سفیدپوست هستند. این تبعیض‌ها در اداره پلیس، مشهودتر هستند. از میان 53 افسر پلیس در فرگوسن، تنها 3 افسر سیاه‌پوست حضور دارند.
نتیجه استقرار دولت‌های محلی غیرمعرف بافت‌های جمعیت مردمی، ادامه رویه‌های تبعیض علیه بخشی از جمعیت است که فاقد نماینده در ساختارهای جرایی هستند؛ مطابق گزارش سالانه دادستان کل ایالت میسوری ، سیاه‌پوستان در شهر فرگوسن، دو برابر بیشتر از سفیدپوستان احتمال دارد متوقف شوند؛ همچنین سال گذشته 93 درصد از موارد دستگیری‌ها پس از توقف خودروها مربوط به سیاه‌پوست‌ها بود. 92 درصد از موارد ایست و بازرسی هم مربوط به جمعیت سیاه‌پوست بوده است.
آمارها در سراسر آمریکا هم وضعیت بهتری ندارد. طبق آخرین داده‌های اداره «خدمات سلامت روان و سوءاستفاده از مواد» با آنکه نرخ جرائم مرتبط با مواد مخدر در میان سیاه‌ها و سفیدها مشابه است، سیاه‌پوست‌ها نزدیک به 4 برابر بیشتر احتمال دارد در این مورد دستگیر شوند.
علاوه بر این گزارش «کمیسیون محاکمه آمریکا» در سال 2012، نشان می‌دهد احکام قضایی صادر شده برای سیاه‌پوست‌ها برای جرائم مرتبط با مواد مخدر، 13.1 درصد طولانی‌تر از سفیدپوست‌ها است.
آمارها و شواهد تجربی به دست آمده از تحقیقات متقن همچنین نشان می‌دهند تبعیض نژادی قدرتمندی بر رویه‌های قضایی مربوط به صدور حکم اعدام در محاکم قضایی آمریکا حاکم است. بر اساس نتایج این پژوهش ها در صورتی که قربانی یک جرم منجر به قتل، فردی سفیدپوست باشد متهم بیشتر احتمال دارد به اعدام محکوم شود تا زمانی که قربانی سفید پوست است.
سازمان عفو بین‌الملل تصریح کرده در حالی که افراد سیاه‌پوست تنها 12 درصد جامعه آمریکا را تشکیل می‌دهند بیش از 40 درصد کل موارد اعدام در این کشور سیاه‌پوستان هستند و از سال 1977 تا سال 2003، از هر سه مورد اعدام شده در آمریکا، یک نفر سیاه‌پوست بوده است.
آنچه قیام سیاه‌پوستان در شهر فرگوسن در هفته‌های اخیر نشان داد این بود که ریشه‌های نژادپرستی نهادینه شده در آمریکا با برچیده شدن صوری قوانین نژادپرستانه یا استقرار قواعدی برای تضمین حقوق سیاه‌پوستان هنوز نخشکیده است.
انتهای پیام/م.
