لابیگری، رقابت‌های پنهان، تعیین تکلیف رئیس شورا و انتخاب شهردار

وقتی هیچ‌کدام از گروه‌های سیاسی فعال در سطح شهر تهران نتوانستند اکثریت کامل اعضا را در انتخابات به دست آورند معلوم بود که سرنوشت آینده شورا در بسیاری از مواقع دستخوش فراز و نشیب‌هایی خواهد شد.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، هرچند که تعداد منتخبین اصولگرا در شورای چهارم، بر تعداد اصلاح طلبان این دوره برتری دارند اما این مانع از آن نخواهد شد تا دوستان اصولگرا برای به‌ دست آوردن پست ریاست شورا به لابیگری دست زنند.

این روزها هرچند که در فضای رسانه‌ای کشور موضوع انتخاب شهردار، بیشتر از هرچیز دیگر مطرح می‌شود و اسامی افرادی نیز به‌عنوان گزینه‌های شانزدهمین شهردار تهران دهان به دهان و محفل به محفل می‌چرخد، اما در نهان اصلی‌ترین موضوع قبل از انتخاب شهردار، انتخاب ریاست چهارمین شورای شهر مهمتر است و این موضوعی است که نسبت به آن غفلت‌هایی صورت گرفته است.

رقابت برای تصاحب یک صندلی!

ریاست شورای شهر همواره خبرساز و موضوعی مهم بوده است، در دوره اول اعضای یک‌دست جریان اصلاحات، نتوانستند این موضوع را به‌راحتی بین خود حل کنند و تا آخرین روزی که شورا منحل شد، دعوا و اختلافات فی‌مابین دوزدوزانی، خسروی و عطریان‌فر ادامه داشت و دوزدوزانی که در پی یک حرکت کودتامانند از ریاست شورا برکنار شده بود، خود را عضو "همیشه رئیس" می‌دانست و هرگز نسبت به تصمیمات شورا و خسروی تمکین نکرد!

در دوره دوم و سوم، ریاست چمران بر شورا، با حاشیه‌های کمتری روبه‌رو بود و او توانست این ده سال را با آرامش طی کند اما این روزها و با افزایش اعضای شورا از 15 نفر به 31 نفر، مشخص شده است که "باد به‌نفع چمران موافق نمی‌وزد"، چرا که صندلی ریاست شورا این روزها طرفداران زیادی بین هردو طیف اصول‌گرا و اصلاح‌طلب شورا پیدا کرده است.

سروری، طلایی و چمران از طیف اصول‌گرایان، حقانی و مسجدجامعی از طیف اصلاح‌طلبان افرادی هستند که نگاهشان را به این صندلی معطوف کرده‌اند و برای تصاحب آن لابی کردن‌های‌شان را آغاز نموده‌اند.

در بررسی آماری طیفهای جدید الورود به شورای شهر نشان می‌دهد، که چمران بخت رئیس شدنش در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و اعضای جدید معتقدند ده سال ریاست برای چمران فرصت مناسبی بوده و اینک باید جایش را به فرد دیگری بدهد که میان طیف اصول‌گرایان، سروری و طلایی از موقعیت بهتری برای تکیه زدن به صندلی ریاست برخوردار هستند و رئیس شدنشان به قدرت لابی کردنشان بستگی دارد. البته در این میان اصلاح‌طلبان از شانس کمتری بهره‌مند هستند و به‌نظر می‌رسد که در این میدان بازنده باشند اما به‌هرحال آنها از لابی کردن و تلاش برای جذب اعضای جدید کوتاه نخواهند آمد.

شهردار شانزدهم کیست؟

اما مهمترین موضوعی که بعد از برگزاری انتخابات، در جامعه و فضای رسانه‌ای مطرح شده و می‌شود، تعیین شانزدهمین شهردار پایتخت پس از پیروزی انقلاب اسلامی است. عده‌ای فکر می‌کنند با شکست قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری، دوره شهردار بودن وی نیز به‌سر آمده و او باید خیابان بهشت را ترک کند، درحالی که اقدامات انجام‌شده در شهر تهران و تمایل اکثریت اعضای قدیمی شورا به ماندن او در شهرداری، کفه ترازو را برای قالیباف نسبت به دیگر رقبا سنگین‌تر می‌کند.

مطرح شدن برخی از اسامی برای شهرداری تهران، به‌خصوص اسامی اصلاح‌طلبان را در واقع می‌توان یک شوخی و تلاش برای مطرح کردن بعضی‌ها دانست، والّا وزن 18نفره اصول‌گرایان این اجازه را نخواهد داد که یک فرد اصلاح‌طلب به‌عنوان شهردار تهران برگزیده شود و حتی لابی کردن آنها برای این موضوع نیز فایده‌ای نخواهد داشت.

مطرح شدن نامهایی همچون محسن هاشمی، معصومه ابتکار، محمد بهشتی، رضا اردکانیان، حبیب‌الله بیطرف، مرتضی حاجی و محمد ستاری‌فرکه از اردوگاه اصلاح‌طلبان هستند بیشتر از آنکه رنگ حقیقت به‌خود بگیرد، در واقع تلاشی است برای اصلاح‌طلبان شورا، و مطرح شدن این نامها، عملاً پیام و سیگنالی به اصول‌گرایان است که به ما امتیاز بدهید تا به شهردار مورد نظرتان رأی بدهیم. اصلاح‌طلبان خودشان خوب می‌دانند شرایط و فضای سیاسی شورا این فرصت را به آنها نخواهد داد که شهردار مورد نظرشان را بر مسند شهرداری بنشانند اما نیک می‌دانند که اصول‌گرایان برای رأی‌آوری پرقدرت شهردار مورد نظرشان، به رأی اصلاح‌طلبان نیاز دارند و به‌همین خاطر است که اصلاح‌طلبان در یک صف‌بندی ظاهری می‌خواهند تا اصول‌گرایان را پای میز مذاکره و معامله سیاسی بکشانند. اینکه تا چه‌حد بتوانند در این نقشه خود موفق باشند را باید به انتظار 13 شهریور بنشینیم!

اما از طرف دیگر هرچند که تعدادی از اصول‌گرایان به‌رهبری مرتضی طلایی، تمایل به ابقای قالیباف دارند و برای این مهم تلاش و لابیگری هم می‌کنند و حتی جلساتی هم با مختاباد و دنیامالی نیز داشته‌اند تا آنها را به‌سمت قالیباف بکشانند، اما برخی از اصول‌گرایان که از طیفهای مخالف شهردار فعلی هستند، می‌خواهند نامزد مورد نظرشان شهردار تهران شود و نامهایی همچون بذرپاش و فتاح را مطرح می‌کنند. به‌هرحال رقابت پنهان و علنی اعضای دوره چهارم هرچه باشد روز 13 شهریور به بار خواهد نشست و افکار عمومی خواهند دید که شانزدهمین شهردار تهران چه‌کسی خواهد بود که کلید پایتخت را در دست خواهد گرفت.

گزارش از: فرهاد خادمی، بخش اجتماعی خبرگزاری تسنیم

انتهای پیام/*