تحلیل نهایی از آسیب های اجتماعی ایران و راهکارهای کنترل و یا کاهش آسیب ها چیست ؟

تحلیل نهایی از آسیب های اجتماعی ایران و راهکارهای کنترل و یا کاهش آسیب ها چیست ؟

خبرگزاری تسنیم: پیشگیری عمومی به این معناست که مجموعه ای از شاخص های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داریم و این شاخص ها باید پایش و در یک سطح مناسب و مطلوب نگه داری شوند تا اینکه میزان آسیب‌های اجتماعی و همچنین مجرمیت در جامعه کاهش پیدا کند.

ازهرچه که بگذریم ،سخن ازپیشگیری ومقابله با آسیب ها خوشتر است ،  پیشگیری عمومی به این معناست که مجموعه ای از شاخص های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داریم و این شاخص ها باید پایش و در یک سطح مناسب و مطلوب نگه داری شوند تا اینکه میزان  آسیب‌های اجتماعی و همچنین مجرمیت در جامعه کاهش پیدا کند.به گزارش خبرنگاراجتماعی خبرگزاری تسنیم ، دکترسیدحسین سراج زاده ، دکترمحمدامین قانعی راد ،دکتر غلامعباس توسلی ودکترتقی آزادارمکی در همایش بررسی آسیب‌های اجتماعی در ایران حضورداشتند و به اخرین سوال پاسخ گفته اندکه : تحلیل نهایی شما از آسیب های اجتماعی ایران و راهکارها جهت کنترل و یا کاهش آسیب ها چیست ؟

نیاز به آگاهی بخشی طولانی با فرایند اجتماعی شدن از مدرسه آغاز می شود

دکترسراج زاده :همان طور که در صحبت های قبل اشاره کردم در شرایطی پر مسأله و پروبلماتیک به سر می بریم، در مورد راهکارها هم این گونه نیست که بگوییم با این راه حل فردا مسأله حل می شود. مسائل اجتماعی زمینه های طولانی تاریخی، اجتماعی و فرهنگی دارند و برخی از آنها ممکن است که در کوتاه مدت و سریع حل شود و بتوان برای آنها برنامه های کوتاه مدت نوشت، برای مثال تلفات و ضایعات جانی و انسانی و اقتصادی در حوادث جاده ای و ترافیک عوامل و دلایل متعددی دارد. بخش قابل ملاحظه ای از این معضل ممکن است مربوط به عدم رعایت قواعد راهنمایی و رانندگی از سوی مردم می باشد.

با افزایش جریمه ها می توان تا حدی تغییر رفتار ایجاد کرد اما حل مشکل به همین راحتی نیست. ممکن است افزایش جریمه ها مشکلات دیگری را در نظام اداری ای که مستعد فساد است ایجاد کند، جریمه ها بالا می رود ولی با توجه به وجود فساد اداری در واقع جریمه های نقدی بالا می رود. در کل نگرش نسبت به قانون و پلیس با افزایش جریمه ها تغییر نمی کند، نیاز به آگاهی بخشی طولانی مدت دارد و با فرایند اجتماعی شدن از مدرسه آغاز می شود یا حتی ممکن است دیدگاه های مختلف با توجه به ارزش های شان نسبت به برخی از راه حل ها موافق و یا مخالف باشند. از این جهت در عین این که مدیران اجتماعی باید تصمیمات لازم را بر حسب تحقیقات کارشناسانه به موقع بگیرند اما بخشی از آن باید به بحث و گفت وگوی عمومی واگذار شود که بر اساس دیدگاه های کارشناسانه در جامعه ایجاد می شود و در طولانی مدت در جامعه نوعی بصیرت ایجاد می کند.
امیدوارم این همایشی که برگزار شد فرصتی باشد برای بحث و گفت وگوی بیشتر بین پژوهشگران و صاحب نظران و مدیران و بعد هم با واسطه رسانه ها بخشی از این بینش و دانش ایجاد شده به فضای عمومی جامعه منتقل شود .همیشه سازمان های غیردولتی (NGO)ها می توانند نقش عمده ای در این انتقال ایفا کنند که امیدوارم آنها هم بتوانند در این انتقال بینش اجتماعی نقش خودشان را ایفاء کنند.

جامعه شناس باید بتواند نشان دهد که جامعه در معرض چه عوامل جرم زایی است

دکترقانعی راد:من در این جا به نقش جامعه شناسان در مقوله ای که می توان آن را پیشگیری عمومی نامید، تأکید دارم. پیشگیری عمومی به این معناست که مجموعه ای از شاخص های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داریم و این شاخص ها باید پایش و در یک سطح مناسب و مطلوب نگه داری شوند تا این که میزان  آسیب‌های اجتماعی و هم چنین مجرمیت در جامعه کاهش پیدا کند. برخی شاخص ها مثل زندگی مطلوب، اشتغال، دسترسی به آموزش در همه سطوح، اگر در جامعه تأمین و به طور مستمر پایش شوند و در سطح مناسبی باشند در کاهش میزان  آسیب‌های اجتماعی تأثیرگذار خواهند بود. حضور جامعه شناسان در موقعیت های جرم زا و جست وجوی روش هایی برای مداخله جامعه شناختی در جوامعی که دچار و در معرض آسیب هستند از اهمیت به سزایی برخوردار است. جامعه شناس باید بتواند نشان دهد که جامعه در معرض چه عوامل جرم زایی است و چگونه می توان میزان تأثیر آنها را کاهش و چگونه می توان سطح و میزان عوامل حمایت کننده را افزایش داد. باید امکان جامعه‌شناسی بالینی را فراهم کرده و گسترش دهیم.

در آسیب های اجتماعی مثل بیماری، تشخیص بسیار مهم است

دکترتوسلی :اولین مسأله این است که باید در این زمینه مسئول این کار را تعیین کرد، باید تخصص های مختلف به وجود بیاید و دانشگاهها روی مسائل مختلف کار کنند و هم بودجه‌های دائمی داشته باشند و هم بودجه‌های موقعیتی مثل هنگامیکه زلزله به وقوع می‌پیوندد و نیاز به بودجه‌های خاص داریم. باید در دانشگاهها به طور دائم بخش آسیب شناسی اجتماعی وجود داشته باشد و تعدادی از اساتید و دانشجویان روی این مسایل کار کنند، به جمع‌آوری اطلاعات و تحلیل و تئوریزه کردن مسایل بپردازند و تشخیص دهند که کدام مسئله به سمت بحران پیش میرود و کدام موقتی است. در آسیبهای اجتماعی مثل بیماری، تشخیص بسیار مهم است.تشخیص هم به دنبال این است که علت مسأله را پیدا کند و راه حل بدهد. این نیاز دارد که کارهای مقایسهای در سطح کشور، روستا،خانواده و حتی در سطح دنیا به طور دائم انجام بگیرد.

بنابراین با اینکه این موضوع ساده به نظر می‌آید و همه به سمت آسیب شناسی اجتماعی گرایش دارند ولی تخصص کافی در این زمینه در جامعه ما وجود ندارد. به طور کلی آسیب های اجتماعی رو به ازدیادند، فشارهای عصبی بیش از پیش توسعه پیدا کرده و مردم دنبال پناهگاه و کسی هستند که با آن درد دل کنند، علت این است که جامعه سنتی ما اصولی که بر آن حاکم بوده را از دست داده و متزلزل شده و اخلاقیات مدرن را هم به معنای واقعی نگرفته است . ارزشهای ما دوپاره شده و از خود بیگانگی‌هایی به وجود آمده است، جمعیت ایران به سرعت رشد پیدا کرده است و شهرنشینی گسترش پیدا کرده است. وقتی که شهرها پر از جمعیت شده‌اند و امکانات و کار به اندازه کافی نیست خود به خود بسیاری از آسیبهای اجتماعی را همراه خود میآورد. ما باید بتوانیم جامعه خود را پالایش کنیم، ارزشهای‌اش را بررسی کنیم، ارزشهای انسانی و مذهبی و ارزشهایی که حتی مردم به آنها کم توجه هستند را از راه‌های درست مثل رسانه که متأسفانه جز به تبلیغ سیاسی نمی‌پردازد برجسته و القاء کنیم.

جامعه ایران ، جامعه ای در حال فروپاشی نیست

دکترآزادارمکی : معتقدم که جامعه ایران ، جامعه ای در حال فروپاشی نیست، بلکه همان طور که در آغاز صحبت ها هم گفتم جامعه ای است که مشکلات اجتماعی بسیار متکثر، موقعیتی،حوزه ای، دوره ای، فردی و متعلق به یک گروه اجتماعی خاص دارد که همه این ها با همدیگر حضور هم زمان دارند و قیل و قالی در این جامعه در مورد این مسائل و مشکلات وجود دارد ولی این مشکلات اجتماعی ای نیست که به هم پیوند بخورد و به سرعت حادثه ای بزرگ تولید کند، به نظرم بودن این مشکلات در هم تنیده نشان از فربه و چاق شدن و قدرت مند شدن جامعه دارد.

اگر چنان چه این مشکلات در هم تنیده امکان برون رفت نداشته باشند و رفع مشکل نشود آن وقت جامعه به سمت یک ساحت خطرناک پیش می رود ولی اگر به جامعه اجازه داده شود در هر کدام از این مشکلات از موقعیت خودش تصمیم گرفته شود یعنی راه حل های اجتماعی برای مشکلات اجتماعی نه راه حل های سیاسی برای مشکلات اجتماعی ارائه شود، آن وقت این جامعه، خودش با خودش بازی می کند تا این که جمع شود در مقابل جایی و به نفع جایی و یا علیه جایی عمل کند. در این راستا راه حل این است که پاسخ اجتماعی به مشکلات اجتماعی داده شود.

ما پاسخ های سیاسی و امنیتی به مسائل اجتماعی می دهیم. اگر جامعه به رسانه بیگانه میل پیدا کرده راه حل را در امنیتی کردن عرصه می بینیم تا این که پاسخ اجتماعی بدهیم. اگر چنان چه تعداد دختران ما در دانشگاه ها بیشتر شده است، راه حل را در تغییر سهمیه ها می بینیم، به راه حل های اداری، سازمانی، امنیتی برای مشکلاتی که وجود دارد ارائه می کنیم. هر مشکل اجتماعی را باید از طریق ساحت اجتماعی حل کرد، یعنی این که باید هر مشکلی را به حوزه خاصی تعبیر کنیم، هوشمندترین دولت ها و نظام های سیاسی و بازیگران نظام اجتماعی آن ها هستند که بحران های بزرگ را تبدیل به مشکلات ریزتر می کنند، ما در جامعه خودمان برعکس عمل می کنیم. راه حل برگرداندن مشکلات به ساحت خودشان و غیر امنیتی کردن آنها ست و این که باید هر مشکلی را در موقعیت خودش حل کرد، باید مشکل را به نیروی اجتماعی و نیرویی که معطوف و مربوط به اوست واگذار کنیم.

انتهای پیام /

حج و زیارت
پربیننده‌ترین اخبار اجتماعی
اخبار روز اجتماعی
آخرین خبرهای روز
مدیران
تبلیغات
رازی
مادیران
شهر خبر
فونیکس
او پارک
پاکسان
رایتل
طبیعت
میهن
گوشتیران
triboon