نشان‌های دولتی در روزهای پایانی خاتمی و احمدی‌نژاد به چه‌کسانی رسید؟ + جدول

به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، نشان‌های دولتی که تصویب و اعطای‌شان به خدمتگزاران نظام و همچنین شخصیت‌های برجسته فرهنگی و هنری، کشوری و لشگری به‌عهده رییس‌جمهور است، طی چند دوره گذشته ریاست‌جمهوری همواره محل بحث و تحلیل‌های سیاسی بوده است. بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی هر رییس‌جمهوری می‌تواند در طول دوره خدمت خویش هرساله به 45 نفر نشان‌های عمومی و تخصصی درجه یک، دو و سه اعطا کند. رؤسای جمهور معمولاً از حداکثر تعداد نشان‌هایی که می‌توانند اعطا کنند، استفاده می‌کنند و با این حال به‌دلیل اینکه تعداد این نشان‌ها و حوزه تخصصی‌شان بالا است، معمولاً در سال آخر دوره فعالیت هر رییس‌جمهور، میزان اعطای این نشان‌ها روند فزاینده‌ای به خود می‌گیرد.

به همین دلیل نیز در هر دوره، سال پایانی فعالیت رییس‌جمهور به سال پرخبر و حاشیه‌ای در خصوص اعطای نشان‌ها تبدیل می‌شود. قبل از اینکه به بحث‌های سیاسی و حاشیه‌ای در این خصوص بپردازیم بهتر است بیشتر با ماهیت این نشان‌ها آشنا شویم.

عالی‌ترین نشان جمهوری اسلامی، نشان انقلاب اسلامی است که تنها به رؤسای‌جمهور اعطا می‌شود. سایر نشان‌ها را رییس جمهور به‌پیشنهاد وزرای ذی‌ربط و تصویب هیأت وزیران، اعطا می‌کند. نشان‌های "استقلال"، "آزادی" و "جمهوری اسلامی" نیز همچون نشان انقلاب اسلامی، در سطح نشان‌های عالی به شمار می‌روند. اما بعد از این نشان، نشان‌های تخصصی و عمومی قرار دارند که عبارتند از: نشان‌های تخصصی دانش، پژوهش، لیاقت و مدیریت، عدالت و نشان‌های عمومی سازندگی، خدمت، کار و تولید، شجاعت، ایثار، تعلیم و تربیت، فرهنگ و هنر و ادب پارسی.

مسئله‌ای که باعث سروصدا و‌گاه انتقادهای تند از عملکرد رؤسای‌جمهور در ارائه این نشان‌ها می‌شود تنها به اعطای این نشان‌ها مربوط نیست؛ بلکه مسئله اعطای جوایز نقدی است که همواره به‌همراه این نشان‌ها به افراد معرفی شده، اهدا می‌شود.

در طول تاریخ انقلاب میزان جوایز نقدی نشان‌ها در حال تغییر بوده است و سعی بر این بوده که در کارگروه‌های مختلف میزان این جوایز کاهش یابد. در سال  1373 قانون برای نشان‌های تخصصی و عمومی درجه یک، یک‌صد سکه بهار آزادی، نشان‌های تخصصی و عمومی درجه دو، پنجاه سکه بهار آزادی و نشان‌های تخصصی و عمومی درجه سه سی سکه بهار آزادی در نظر گرفت. 7 سال بعد برای دومین بار این آئین‌نامه دستخوش تغییرات شد و برای این نشان‌ها به‌ترتیب 50 سکه بهار آزادی، 30 سکه و 20 سکه در نظر گرفتند. در آخرین تجدید نظر، میزان جوایز رشد صعوی به خود گرفت و برای نشان عالی «استقلال» و «آزادی» 200 سکه بهار آزادی، نشان‌های تخصصی و عمومی درجه یک 100 سکه بهار آزادی، نشان‌های تخصصی و عمومی درجه دو 75 سکه بهار آزادی و برای نشان‌های تخصصی و عمومی درجه سه 50 سکه بهار آزادی در نظر گرفته شد.

اگر اعطای نشان‌ها در دولت‌های هشتم تا دهم با حاشیه‌هایی همراه بوده و همواره منتقدانی نیز داشته است که این انتقادات بیشتر به‌دلیل ماهیت اقتصادی نشان‌ها بوده است، عده‌ای بر این باور بوده‌اند در شرایط اقتصادی موجود در کشور در سال آخر فعالیت دولت دهم و حتی در سال آخر فعالیت دولت اصلاحات، این نشان‌ها نباید به این وفور به افراد خاص ارائه می‌شد.

اما جنجال‌ها حول محور اعطای نشان‌های دولتی از کجا آغاز شد؟ شاید در وهله اول به نظر برسد، ماجرا از 20 اسفند سال 91 و اعطای نشان درجه یک فرهنگ و هنر به اسفندیار رحیم‌مشایی یار دیرینه محمود احمدی‌نژاد آغاز شده باشد اما نگاهی به بحث‌های مربوط به اعطای مدال‌های لیاقت و نشان‌های دولتی نشان می‌دهد بحث دیرینه‌تر از این حرفها بوده و در سال پایانی فعالیت دولت اصلاحات یعنی در سال 84 نیز چنین بحث‌هایی صورت گرفته بود.

در این سال محمد خاتمی رییس‌جمهور وقت در مراسمی از 15 تن از شخصیت‌هایی که به‌نظر دولت باید نشان‌های دولتی را دریافت می‌کردند تقدیر کرد و همین مسئله باعث شد محمد‌رضا رحیمی رییس دیوان محاسبات مجلس شورای اسلامی از اعطای برخی از این نشان‌ها انتقادکرده خواستار بازگردانده شدن این هدایا به دولت شود. رحیمی در آن سال با ارسال نامه‌ای به مقامات مسئول، اعطای نشان دولتی به برخی دولت‌مردان گذشته در دوران ریاست‌جمهوری سید محمد خاتمی را غیرقانونی دانسته و خواستار بازگرداندن هدایا به خزانه دولت شده بود. در این نامه که ظاهراً برای محمد خاتمی نیز ارسال شده بود، برخی دولت‌مردان سابق که نشان دولتی دریافت کرده‌اند به فساد مالی متهم شده بودند.

هدف اصلی نامه اما انتقاد به مشی خاتمی در اعطای نشان‌های دولتی به این افراد نبود چنان‌که هیچ نامی هم از افراد مد نظر رییس دیوان محاسبات نبود. هدف اصلی بازگردانده شدن این هدایا به دولت بود چرا که از افرادی که به‌اعتقاد دیوان محاسبات دارای پرونده مفاسد اقتصادی بودند، خواسته شده بود هدایای خود را عودت دهند. هنوز هم لیست کامل افرادی که در آن سال و یا سالهای پیش نشان‌های عالی و تخصصی و عمومی دولتی را دریافت کرده بودند، در دسترس نیست اما چند نفر در سال پایانی دولت نشان‌هایی که دریافت کردند که بیشترین جنجال‌های تبلیغاتی روی آن‌ها بود؛ یکی از آنان علی دایی فوتبالیست معروف کشورمان و تعداد دیگری از مسئولان قبلی دولت از جمله کسانی بودند که اهدای نشان دولتی به آن‌ها با انتقاد رو‌به‌رو شد.

البته در آن زمان نیز رییس‌جمهور وقت واکنشی به این انتقادات نشان نداد و این مسئله تا روز بیستم اسفند ماه سال 92 دیگر جنبه رسانه‌ای پیدا نکرد.

جدول نشان‌هایی که خاتمی در روزهای پایانی فعالیت خود در سال 84 اعطا کرد:

از نکات قابل تأمل دراین لیست، اعطای نشان استقلال به میرحسین موسوی است. براساس ماده 3 آئین‌نامه اعطای نشان‌های دولتی، نشان «استقلال» به کسانی اعطا می‌شود که با قبول مسئولیت‌های مهم، تلاش همه‌جانبه در تبیین اصول و مواضع، ابتکارات شایان توجه در نیل به خودکفایی و استقلال در زمینه‌های مختلف، رهانیدن نظام از خطرات احتمالی، کمک به اشاعه جهانی مبانی فکری انقلاب اسلامی و خدمات ارزنده دیگر در مقاطع حساس و سرنوشت‌ساز، برای به ثمر رساندن اهداف مقدس نظام جمهوری اسلامی ایران نقش اساسی ایفا کرده­‌اند.

این در حالی است که موسوی در آن زمان رئیس فرهنگستان هنر بوده و عملاً نمی‌توانسته اقدام و حرکتی برای استقلال و خودکفایی کشور و یا رهانیدن نظام از خطرات احتمالی در پرونده خود داشته باشد. او البته کمتر از 4 سال بعد، در انتخابات ریاست جمهوری سال 88، پس از اعلام نتایج انتخابات و شکست، نتایج انتخابات را نپذیرفت و 8 ماه کشور را با بحران مواجه کرد. این اقدام او نه‌تنها نظام را از خطرات احتمالی مصون نداشت و به اشاعه جهانی مبانی فکری انقلاب اسلامی کمک نکرد، بلکه باعث طمع کردن دشمنان برای سقوط نظام شد.

*چه‌کسانی مصادیق افراد شایسته دریافت نشان دولتی را تعیین می‌کنند؟

بر اساس آیین‌نامه اعطای نشان‌های دولتی، اعضای کمیسیون بررسی اعطای نشان‌های دولتی شامل وزیر کشور، وزیر امور اقتصادی و دارایی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، وزیر دادگستری، معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی، وزیر راه و شهرسازی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاون رئیس‌جمهور و رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران، معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور و رئیس دفتر رئیس‌جمهور است. همچنین دفتر اعطای نشان‌های دولتی مستقر در دفتر رییس‌جمهور مسئول هماهنگی امور مربوط به اعطای نشان‌ها و اجرای این آیین‌نامه در بخش مربوط به وظایف دفتر است.

عمده‌ترین وظایف دفتر اعطای نشان‌های دولتی شامل انجام همهٔ امور مربوط به طراحی، جنس ساخت و نگهداری نشان، دریافت پیشنهاد اعطای نشان از وزارتخانه‌های ذی‌ربط، تنظیم و تکمیل پرونده‌های مربوط، انجام مقدمات صدور حکم نشان، برگزاری مراسم رسمی، پیگیری دعاوی مربوط به استفاده غیرمجاز از نشان و هرنوع جعل در آن و پرداخت مزایای نشان به دارندگان آن، طبق این آیین‌نامه است. به همین دلیل است که برخی انتقاد‌ها به چرایی اعطای نشان دولتی به وزرای دولت صورت گرفته است، چرا که منتقدان اعتقاد دارند هیئت وزرا نباید از امکان حضور در کمیسیون بررسی اعطای نشان‌های دولتی برای خود استفاده کنند و باید دید وزرای پیشنهادی در وضعیت پیچیده اقتصادی فعلی در سال 92 آیا شایسته دریافت چنین نشان‌هایی بوده‌اند؟

به گزارش تسنیم، بیشترین تعداد اهدای نشان‌ در دولت احمدی‌نژاد، به خانواده‌های شهدا و جانبازان تعلق داشته به‌طوری که در 3 سال ابتدایی دولت دوم وی از 55 دفعه‌ای که نشان اهدا شده، 30 مورد آن به خانواده‌های شهدا، ایثارگران و جانبازان تعلق داشته.

علاوه بر این در این دولت تنها یک بار نشان عالی اهدا شده که دریافت کننده آن بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه بوده است.

به گزارش تسنیم، جدای از حرف و حدیث‌هایی که درخصوص اعطای نشان‌ها در پایان دولت خاتمی وجود دارد، ماجرای نشان‌های دولتی در دولت دهم تنها به اعطای نشان به اسفندیار رحیم‌مشایی ختم نشد. روز 22 خرداد 92 یعنی دو روز مانده به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری یازدهم محمود احمدی‌نژاد به 12 نفر از همکاران خود در دولت نشان خدمت داد.

این مسئله در آن زمان که رسانه‌ها مشغول بازتاب دادن فضای عمومی کشور و انتخابات ریاست‌جمهوری بودند، بازتاب زیادی پیدا نکرد اما تغییر دولت بهانه‌ای شد تا دوباره به اعطا شدن این نشان‌ها پرداخته شود و از اینکه رییس‌جمهور در روزهای پایانی عمر دولت به همکارانش نشان‌هایی می‌دهد که برای هرکدام از وزرا بین 50 تا 100 سکه بهار آزادی منابع مالی دارد، انتقادات شدیدی در پی داشت.

انتهای پیام/*