مجلس انواع آموزش و تربیت فنی‌حرفه‌ای و نحوه اجرای آن را معین کرد
نمایندگان مجلس صورت‌های دولتی، غیردولتی، نیمه‌دولتی (تعاملی) و مشارکت بین‌المللی را برای آموزش و تربیت فنی، حرفه‌ای و مهارتی تعریف کرده و اجرای آن را در قالب آموزش‌های حضوری، نیمه‌حضوری و مجازی تعیین کردند.
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در نشست علنی امروز پارلمان، طرح نظام جامع آموزش و تربیت، فنی و حرفه‌ای را مورد بررسی قرار دادند.
وکلای ملت با تصویب ماده 2 این طرح اصطلاحات به کار رفته در این قانون را تعریف کردند که براین اساس مقرر شد
1- آموزش و تربیت فنی، حرفه‌ای و مهارتی: کسب نگرش‌ها، مهارت‌های عملی، فهم و دانش مرتبط با حرف و مشاغل بخش‌های گوناگون اقتصادی و اجتماعی به همراه آموزش و تربیت عمومی است.
2- نظام آموزش و تربیت فنی، حرفه‌ای و مهارتی: مجموعه‌ای از اجزا و زیرنظام‌ها شامل قوانین و مقررات، مدیریت و برنامه‌ریزی، نیروی انسانی، پژوهش و ارزشیابی است که به صورت یکپارچه اهداف این قانون را در کشور اجرا می‌نماید.
3- چارچوب صلاحیت حرفه‌ای: چارچوبی است که براساس شاخص‌های توافق‌شده، صلاحیت‌ها، مدارک و گواهینامه‌ها را در سطوح و انواع مختلف به صورتی منسجم به هم ارتباط می‌دهد. همچنین مهارت و تجربه نیز در کنار دانش ارزشیابی می‌شوند. در این چارچوب زمان و مکان یادگیری ارزش نسبتا کمتری دارا است.
تبصره- منظور از شاخص‌های توافق‌شده سطوح صلاحیت و توسعه حرفه ای ملی است که مورد توافق ذی‌نفعان اقتصادی، ارائه‌کنندگان آموزش‌های فنی و حرفه‌ای، کارشناسان خبره و نظام آموزشی باشد و توسط نهاد ملی یا تحت نظر این نهاد تدوین خواهد شد.
4- نهاد ملی آموزش و تربیت فنی، حرفه‌ای و مهارتی: نهادی است ملی که وظیفه هماهنگی در سیاست‌گذاری و مدیریت در برنامه‌ریزی نظام آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای و مهارتی کشور را برعهده دارد.
5- مرکز سنجش آموزش و تربیت فنی، حرفه‌ای و مهارتی و تعیین صلاحیت‌های حرفه‌ای: مرکزی است وابسته به نهاد ملی که برای سنجش و ارزشیابی آموزش‌های موضوع این قانون و تعیین صلاحیت حرفه‌ای نیروی کار در سطح ملی و منطقه‌ای (استانی) ایجاد و تجهیز شده است.
6- جامعه هدف در آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای و مهارتی: دستگاه‌های حاکمیتی، مردم، بنگاه‌ها و مراکز تولیدی و خدماتی بخش‌های صنعت، خدمات، کشاورزی دولتی و غیردولتی، اتحادیه‌ها، صنوف و تعاونی‌ها هستند که از شایستگی‌ها و مهارت‌های ایجاد شده ناشی از این آموزش‌ها بهره‌مند می‌شوند.
7- دستگاه‌های مجریه، آموزش و تربیت فنی، حرفه‌ای و مهارتی: تمام ارائه‌دهندگان دولتی، تعاونی‌ها و بنگاه‌های اقتصادی در قلمرو این آموزش‌ها که ارائه‌دهنده آموزش‌های رسمی و غیررسمی و سازمان‌نایافته هستند.
8- آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای و مهارتی رسمی: آموزشی است که جهت کسب شایستگی‌های حرفه‌ای و شغلی از دوره متوسطه نظام آموزشی و بالاتر توسط وزارت آموزش و پرورش و موسسات دانشگاه علمی و کاربردی و دانشگاه آزاد ارائه و به اخذ مدرک تحصیلی و حرفه‌ای مربوط منجر می‌شود. اتمام موفقیت‌آمیز هر سطح به همراه تجارب واقعی دنیای کار مجوز ورود به سطح بعدی آموزش‌ها است.
9- آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای و مهارتی غیر رسمی: آموزشی است که در خارج از نظام آموزشی رسمی طبق برنامه‌ای مشخص ارائه و به اخذ گواهینامه شایستگی و صلاحیت شغلی می‌انجامد. این آموزش‌ها توسط سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای، دستگاه‌های اجرایی و بنگاه‌های اقتصادی ارائه می‌شود. نوع دیگر این آموزش‌ها به صورت فردی و سازمان‌نایافته جهت توسعه شایستگی‌ها و صلاحیت‌های شغلی و حرفه‌ای صورت می‌پذیرد. هر دو نوع این آموزش‌ها قابل ارزشیابی و هم‌سطح‌سازی با آموزش‌های رسمی می‌باشد.
10- واحد حرفه: مجموعه‌ای از حرفه‌ها در سطح صلاحیت ملی است. حرفه نیز مجموعه ای از مشاغل است که شباهت معقولی از نظر کارها، دانش، مهارت و نگرش‌های مورد نیاز دارد.
بهارستان‌نشینان همچنین با تصویب ماده 3 این طرح مقرر کردند آموزش و تربیت فنی، حرفه‌ای و مهارتی را به صورت آموزش دولتی، غیردولتی، نیمه‌دولتی (تعاملی) و مشارکت بین‌المللی تعریف می‌کند اجرای آن را در قالب‌های آموزش‌های حضوری (مستقیم)، نیمه حضوری و مجازی معین کرده است.
بر اساس مصوبه نمایندگان مجلس مجریان این آموزش‌ها توسط نهاد ملی آموزش و تربیت فنی و حرفه‌ای مذکور در جزء یک ماده 5 این قانون نظارت و هدایت می‌شوند.
انتهای پیام/
