غیرت ملی و نوامیس سیاسی و اقتصادی
باید بدانند به حکم یک فقیه و حکیم، مسیر بی‌غیرتی سیاسی و اقتصادی را طی می‌کردند و نام این کار آنها نوعی دیاثت است. هیچ رجل سیاسی و روحانی طی یک صد سال اخیر جرأت نکرد این فعل زشت آنها را بی‌پروا و بدون حیای سیاسی بازگو کند و از عواقب آن نهراسد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم متن یادداشت محمد کاظم انبارلویی با عنوان "غیرت ملی و نوامیس سیاسی و اقتصادی" به شرح ذیل می باشد:
خبر دیدار جمعی از نمایندگان منتخب مجلس دهم به همراه عارف نماینده محترم مردم تهران با مراجع عظام تقلید یکشنبه‌گذشته روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت. مراجع عظام تقلید دغدغه‌های خود را در حوزه سیاسی و اقتصادی مطرح کردند و خواستار رسیدگی به وضعیت اقتصادی محرومین و مستضعفین شدند.
در این میان دیدار عارف و همراهان با حضرت آیت‌الله العظمی جوادی آملی به دلیل طرح بحث دیاثت سیاسی و اقتصادی، سر وصدایی ایجاد کرد. معظم له در این دیدار صریح و بی‌پرده فرمودند: «کسانی که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی و سیاسی به روی کشور می‌گشایند، دیوث هستند.»
برخی خبرگزاری‌ها به جای واژه «دیوث» فقط به واژه «بی‌غیرت» اکتفا کردند و از این مبحث گذشتند اما برخی خبرگزاری‌ها این واژه را عیناً آوردند. انتظار می‌رفت دفتر آیت الله جوادی آملی در توضیح این مطلب از آن عبور کند و به نوعی آن را رُفت و روب نماید اما در توضیح این تعبیر بیش از 8 بار کلمه «دیاثت» و «دیوث» را به شرح زیر تکرار کرد؛
«آنچه در فهم درست رهنمودهای حضرت استاد حائز اهمیت است، کاربرد اصطلاح «دیاثت» در دانش فقه و اخلاق است که با کاربرد عرفی آن، تفاوت زیادی دارد.توضیح اینکه فقیهان شیعه، در ابواب قضاء، حدود و شهادات، بر اساس روایات معتبر امامان معصوم (علیهم السلام) احکام متعددی برای «دیوث» و «دیاثت» مطرح کرده‌اند.
همان‌طور که در کتاب شریف مجمع البحرین آمده در اصطلاح ایشان، «دیوث» به مرد بى‌غیرتی گفته می‌شود که مردان بیگانه را بر همسرش وارد مى‌کند. دیاثت از گناهان کبیره است به‌گونه‌ای که در روایتی از وجود مقدس رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است که دیوث بوى بهشت را استشمام نمى‌کند.
امام صادق (علیه السلام) نیز مى‌فرماید: «بهشت بر دیوث حرام است». از این رو شهادت دیوث نیز در محاکم شرعی پذیرفته نیست.در فرهنگ قرآنی غیرت را معرفت هویت و غیرزدایی تشکیل می‌دهد و غیرزدایی هم به این معناست که اولاً اجازه ندهیم بیگانه به حریم ما نفوذ کند و ثانیاً خودمان هم در کار دیگران تجسس نکنیم. بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست.
بر اساس چنین معنای فقهی و اخلاقی معظم‌له با بیان اینکه کشور ما، کشوری غنی و برخوردار از نعمات و مواهب الهی است، اظهار داشتند: با وجود این‌همه منابع غنی در داخل کشور، واردات برخی کالاها که در کشور امکان تولید آن وجود دارد، دلیلی جز سوء مدیریت و در برخی موارد بی‌غیرتی ندارد.
حضرت استاد (دام ظله) در چنین فضایی بحث غیرت دینی را مطرح نموده و با توسعه مفهومی نسبت به کلمه دیاثت و دیوث فرمودند: کسانی که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی یا سیاسی به‌روی کشور می‌گشایند از غیرت اقتصادی یا سیاسی برخوردار نبوده و دیوث هستند.» (1)
اصرار معظم له و دفتر وی در کاربرد این واژه حکایت از یک جسارت و شجاعت در معرفی یک جریان مسموم و خائن در نهضت‌های یکصد سال اخیر دارد. به جرأت می‌توان گفت هیچ مرجع تقلید و فقیهی در تفسیر سیاسی خود از این جریان، شجاعت طرح این موضوع و بازشناسی و عیارسنجی فعل آن را نداشته است.
در نهضت‌های یکصد سال اخیر ما با رجال سیاسی برخورد می‌کنیم که وابستگی خود را به اجانب و بویژه روس و انگلیس پنهان نمی‌کردند.
این جماعت هر وقت بحرانی رخ می‌داد با زدن پرچم انگلیس یا پرچم روس بر سردر خانه خود از هر گونه تعرض مصونیت پیدا می‌کردند. آن شب که مشروطه‌خواهان انگلیسی تهران را تصرف کردند به مرحوم شهید شیخ فضل الله نوری گفتند کافی است پرچم روس یا انگلیس را بر سردر خانه‌ات برافرازی تا از هرگونه تعرضی مصون بمانی.
او گفت: «یک عمر برای اسلام و ملت کار کردم، آخر عمری برای نجات جان خود بروم زیر پرچم کفر؟ هرگز چنین نخواهم کرد.» او قهرمانانه ایستاد و زیر بار چنین ننگی نرفت و حلاج‌وار طناب دار را بوسید.
در جریان به توپ بستن مجلس، عده‌ای به سفارت انگلیس پناهنده شدند و در فتح تهران هم عده‌ای به سفارت روس پناه بردند. مفهوم این عمل آنان چه بود؟ این جماعت روسیاه راه نفوذ بیگانگان را در فضای سیاسی کشور باز می‌کردند.
ماموریت جریان فراماسونری که هرکدام سر در آخور یک کشور اجنبی مثل انگلیس، فرانسه و آمریکا طی یکصدسال اخیر داشتند در حوزه سیاست و اقتصاد، قراردادهای ننگینی بود که یکی پس از دیگری بیرون آمد.
قرارداد توتون و تنباکو و قرارداد دارسی از آن جمله بود.
آیت‌الله جوادی آملی یک حکیم متأله و یک فیلسوف و فقیه مبرز است. او معلم اخلاق و یک عارف بزرگ است. زشتی و شناعت کاربرد واژه یاد شده را در یک دیدار سیاسی می‌داند. هیچ سیاستمداری حاضر نیست در نطق‌های خود از این واژه استفاده کند، اما او حیا را در بیان این حقیقت کنار نهاد و چهره واقعی این جماعت بی‌غیرت را که منافع و مصالح ملی را در معرض تاراج بیگانگان قرار می‌دهند و نوامیس ملی را در ازای دریافت پول ناچیزی به حراج می‌گذارند، نشان داد.
فلسفه اخذ پورسانت در یک خرید خارجی چیست؟ فرد پورسانت بگیر مامور می‌شود منافع یک شرکت تولیدی در خارج را به ضرر همان واحد تولیدی در داخل حفظ کند و در ازای آن پول بگیرد.
شعار رهبران کره جنوبی و ترکیه در گام نهادن در وادی توسعه اقتصادی این بود؛ «واردات ممنوع، صادرات آزاد»! در این معرکه تمامی قدرت دولت پشت این شعار ملی قرار گرفت. چین و ژاپن هم مسیر توسعه را از همین راه طی کردند. با آنکه در این باره قوانین قرص و محکمی در کشور داریم اما عزمی برای اجرای آن وجود ندارد. حضرت آیت‌الله جوادی آملی در همین دیدار با اظهار تاسف می‌گوید: «کشور را از واردات کالاهای خارجی پر کردیم، بعد سخن از تولید ملی به میان می‌آوریم»!
در حوزه سیاست، در فتنه 18 تیر 78 و نیز فتنه انتخابات سال 88 با عناصری برخورد می‌کنیم که بی‌پروا منتظر حمایت امپریالیسم خبری جهانی از مواضع خود بودند، به طوری که با افتخار تمام می‌گفتند: «یک بیانیه صادر می‌کنیم، به فاصله چند ثانیه بی‌بی‌سی آن را زیرنویس می‌کند.» به این هم اکتفا نکردند، کادرهای رسانه‌ای خود را به لندن، پاریس و واشنگتن فرستادند تا از طریق بوق‌های آنها پیام‌های خود را بارگذاری کنند.
آنها اقتدار ملی و امنیت ملی را پیش‌فروش کردند و از این شنیع‌تر کسانی را به کنگره آمریکا فرستادند و پیام دادند تحریم‌ها را تشدید کنید تا دولت و ملت ایران به زانو درآید. آنقدر وقیح عمل کردند و اصراری هم بر پنهان‌کاری این وقاحت، نه آنها و نه آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها نداشتند!
مخاطب آیت الله جوادی آملی در این دیدار چه کسانی هستند؟ آنها باید به خود بیایند. کسانی که در نیمه آخر دهه 70 و نیمه اول دهه 80 سمفونی خروج از حاکمیت و خروج بر حاکمیت را از درون حاکمیت به رهبری ارکستر سمفونی سرویس‌های امنیتی آمریکا و انگلیس اجرا کردند.
باید بدانند به حکم یک فقیه و حکیم، مسیر بی‌غیرتی سیاسی و اقتصادی را طی می‌کردند و نام این کار آنها نوعی دیاثت است. هیچ رجل سیاسی و روحانی طی یک صد سال اخیر جرأت نکرد این فعل زشت آنها را بی‌پروا و بدون حیای سیاسی بازگو کند و از عواقب آن نهراسد.
آنها که حضرت آیت‌الله جوادی آملی را به خاطر کاربرد این واژه مورد ملامت قرار می‌دهند درک درستی از مفهوم نفوذ، آن هم در ساحات سیاسی و اقتصادی ندارند.
عامل اصلی عقب‌ماندگی کشور و خطراتی که در راه استقلال نظام سیاسی و اقتصادی کشور است همین کسانی هستند که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی و سیاسی باز می‌کنند و از این فعل زشت خود هم ابایی ندارند و با افتخار از آن یاد می‌کنند.
آنها منشأ فساد ملک و ملت هستند. با وجود این جماعت، اقتصاد مقاومتی قوام نمی‌یابد و مشکلات مردم بویژه محرومان و مستضعفان حل نمی‌شود.
پی نوشت:
1- روزنامه رسالت 21/2/95
انتهای پیام/
