ستارگان مدفون در تخت فولاد|سخاوت و دستگیری از فقرا از فضائل اخلاقی آیت‌الله جرقویه‌ای
آیت‌الله محمدرضا جرقویه‌اى عالمى متعبد و پارسا بود، محبت بسیاری به اهل بیت (ع) داشت و مجلس عزاى حضرت اباعبدالله (ع) را حتی در زمان خفقان رضا خانى بر پا مىداشت و در تعظیم شعائر مذهبى مىکوشید.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، تخت فولاد مدفن بزرگانی از علم و ادب و عرفان است که تاثیرگذاری بسیاری بر جامعه ایران و اسلام داشتند و این اثرات هنوز هم بر زندگی ما جریان دارد و از علم و عرفان و زهد آنها استفاده می‌شود.
برخی از بزرگان مدفون در تخت فولاد هنوز هم برای مردم شناخته شده نیستند و افراد بسیاری نیز خواهان شناخت بیشتر و آگاهی از زندگی آنها هستند، خبرگزاری تسنیم در ادامه سلسله گزارش‌های خود به معرفی شیخ محمدرضا جرقویه‌ای، عالم و فقیه کامل و از مدرسان حوزه علمیه اصفهان می‌پردازد.
شیخ محمدرضا جرقویه‌ای، عالم عامل و فقیه کامل، از مدرسان ارجمند حوزه علمیه اصفهان بود، وى در شب جمعه 26 ذى الحجه الحرام 1309 قمری در حسین آباد جرقویه متولد شد.
پدرش حاج ملا على جرقویه‌اى فرزند ملا محمد تقى فرزند حاج على حسین آبادى، از علماى معروف به زهد و تقوا، و از شاگردان آیت‌الله حاج میرزا بدیع درب امامى و علامه میرزا ابوالمعالى کلباسى بود.
مرحوم حاج ملا على در حدود سال 1325 قمری وفات یافت و در محل سکونت خود، روستاى حسین آباد مدفون شد و پس از سالیانى چند به همراه جنازه همسرش به نجف اشرف منتقل و درآن سرزمین مقدّس به خاک سپرده شد. جد حاج ملا على، به نام حاج على در حدود زمان نادرشاه از سیستان به جرقویه آمده و در آن جا سکونت کرد.
از فضلاى این خاندان، حاج ملا محمد تقى فرزند حاج محمد حسن (برادر حاج ملا على جرقویه‌اى) فرزند ملا محمد تقى است که مردى شریف و با سخاوت و شجاع بوده است. مادر مرحوم حاج شیخ محمد رضا جرقویه‌اى فرزند حاج ملا حسن شاه طوری، فرزند حاج ملا عبدالرزاق شاه طورى بود. آیت‌الله جرقویه‌اى ابتدا در اصفهان تحصیل کرد و با تلاش وافر به درجه اجتهاد و استنباط احکام نایل شد.
اساتید آیت‌الله محمدرضا جرقویه‌اى
اساتید آیت‌الله جرقویه‌ای در اصفهان عبارت بودند از حضرات آیات: سید محمود کلیشادى، استاد معروف مغنى اللبیب؛ میرزا احمد اصفهانى، استاد معروف شرح لمعه؛ حاج ملا عبدالجواد آدینهاى؛ آخوند ملا محمد کاشى؛ سید محمد باقر درچهاى؛ آخوند ملا عبدالکریم گزى؛ میر محمد تقى مدرس.
وى در 23 محرم الحرام 1334 قمری از آیت الله العظمى آخوند ملا حسین فشارکى اجازه اجتهاد دریافت کرد و قوه اجتهاد و ملکه استنباط او در سن 26 سالگى مورد تأیید آن فقیه بزرگ قرار گرفت.
وی سپس به نجف اشرف مهاجرت کرد و سالیانى نیز در محضر بزرگان علم حوزه نجف تحصیل کرد. اساتید ایشان در نجف اشرف عبارت بودند از آیات عظام: سید محمد کاظم طباطبائى یزدى؛میرزا محمد حسین نائینى؛ میرزا فتح اللّه شریعت اصفهانى.
اجازه اجتهاد آیت‌الله جرقویه‌ای توسط علامه نایینی تائید شد
وى از ابتداى ورود به نجف اشرف مورد توجه اساتید خود، بویژه علامه نائینى قرار گرفت و اجازه اجتهاد وى به وسیله آن استاد فرزانه نیز تأیید شد.
آیت‌الله جرقویه‌اى پس از سالیانى اقامت در نجف اشرف به اصفهان بازگشت و به تدریس سطوح فقه و اصول: شرح لمعه، قوانین الاصول، فرائد الاصول (رسائل) و متاجر شیخ انصارى پرداخت. جلسه تدریس وی ابتدا در منزل و سپس در مدرسه جده بزرگ و مدرسه صدر بازار برگزار مىشد و عدهاى از طلاب فاضل در آن شرکت مىکردند.
این درس بسیار عمیق و تحقیقى بود و با این که متون درسى سطح (رسائل و متاجر) را تدریس می شد ولى محتواى آن فراتر از سطح بود.
آیت‌الله جرقویه‌ای با علماى بزرگى، همچون حضرات آیات: سید حسین خادمى، سید عبدالحسین طیب، سید مهدى حجازى فروشانى، سید على اصغر برزانى و سید مصطفى مهدوى هرستانى حوزه بحث اجتهادى داشت که در آن به کاوش و استدلال در مباحث فقهى مى‌پرداختند.
شاگردان آیت‌الله محمدرضا جرقویه‌ای
از جمله شاگردان ایشان مىتوان به حضرات آیات و حجج اسلام ذیل اشاره کرد: شیخ ابراهیم امینى نجف آبادى؛ شیخ محمد باقر صدیقین؛ میرزا محمد تقى مجلسى؛ سید جلال الدین شریعتى زفرهاى؛ سید حسن دیباجى؛ سید حسن مهاجر آدرمن آبادى؛ شیخ عبدالجواد جبل عاملى؛ میرزا عطاء اللّه اشرفى اصفهانى ( شهید محراب)؛ سید محمد على صادقى؛ سید محمد على روضاتى؛ شیخ محمد على غروى؛ حاج شیخ محمد على فشارکى؛ میرزا مهدى نواب لاهیجى؛ حاج شیخ مهدى فقیه ایمانی.
مناعت طبع و تواضع آیت‌الله جرقویه‌ای
آیت‌الله جرقویه‌اى داراى فضائل اخلاقى و صفات حمیده انسانى بود. تواضع و مناعت طبع و عزت نفس و سخاوت و دستگیرى از فقرا از آن جمله است.
آیت‌الله شیخ عبدالجواد جبل عاملى مىگوید: «همراه آیت‌الله شهید حاج آقا عطاء الله اشرفى اصفهانى درس مکاسب شیخ محمد رضا جرقویه‌اى مىرفتیم. مرحوم جرقویه‌اى در زندگانى خود حالات و کیفیات بسیار خوبى داشتند. ایشان نسبت به دنیا به حداقل از ضروریات اکتفا مىکرد و با مرتبه خوبى که از مناعت طبع داشت، پاکیزه مىزیست».
آیت‌الله جرقویه‌اى عالمى متعبّد و پارسا بود. محبت وافرى به اهل بیت (ع) داشت و مجلس عزاى حضرت ابا عبدالله (ع) را حتی در زمان خفقان رضا خانى بر پا مىداشت و در تعظیم شعائر مذهبى مىکوشید.
وى در پرتو عشق به اهل بیت (ع) مورد عنایات و الطاف خاصه آن بزرگواران بود. همچنین بسیار شجاع و غیور و با شهامت بود. گویند: وى براى ملاقات با رضا شاه و سؤال از انگیزه وى در تعرض به لباس مقدس روحانیت و برداشتن عمامه اهل علم به تهران رفته و با آن شاه بى دین صحبت کرده و جواز عمامه براى خود و چند تن از علماى اصفهان گرفته است.
وى با عالم مجاهد آیت‌الله سید ابوالقاسم کاشانى مرتبط بود و از طریق نامه در جریان اقدامات و مبارزات وى قرار مىگرفت.
آثار آیت‌الله جرقویه‌ای
از آیت الله جرقویه‌اى چهار رساله فقهى استدلالى به چاپ رسیده است که عبارتند از: رسالة فى القبلة؛ رسالة فى حکم المجنب المتیمّم المحدث بالحدث الاصغر؛ رسالة فى الاختلاف بین المتعاقدین؛ رسالة فى الشبهات المقرونة بالعلم الاجمالى.
وى تقریرات دروس اساتید خود، آیات عظام: سید محمد باقر درچهاى و سید محمد کاظم یزدى را نیز به رشته تحریر درآورده بود که اکنون اثرى از آن در دست نیست.
همچنین در بین آثار باقى مانده از ایشان استنساخ رساله «الروضة الغناء» علامه شیخ محمد رضا نجفى و نیز استنساخ بخشى از «تقریرات صلاة» علامه میرزا محمد حسین نایینى به قلم آیت‌الله شیخ موسى خوانسارى به چشم مىخورد.
وفات آیت‌الله جرقویه‌ای
در تیر ماه 1331 شمسی در پى کناره گیرى مصدق از نخست وزیرى و روى کار آمدن قوام السلطنه با پشتیبانى آمریکا و انگلیس، آیت‌الله کاشانى اعلام کرد که اگر قوام تا 48 ساعت کنار نرود، اعلام جهاد خواهد کرد.
از این روى مردم به خیابان‌ها ریخته و خواستار سرنگونى قوام شدند. آیت‌الله جرقویه‌اى در روز 28 تیر پیشاپیش تظاهرات مردمى اصفهان شرکت کرد. مردم قصد داشتند که با تلگراف زدن به تهران از نخست وزیرى مصدق حمایت کنند که مأموران با مردم درگیر شده، یکى از شرکت کنندگان به ضرب گلوله مأموران کشته شد.
سرهنگ نادرى، فرمانده نیروهاى شهربانى پس از دستور تیراندازى، خود به جلو آمد و با قنداقه تفنگ به قلب آیت‌اللّه جرقویه‌اى ضربهاى وارد کرد که ایشان بر اثر آن از پلههاى تلگراف خانه سقوط کرده و نقش بر زمین شد.
وی در اثر ازدحام جمعیت و فرار مردم، دچار صدمات سنگینى شد و یک ماه و اندى در منزل بستری بود و سرانجام نیز در پى همان صدمات در شب هشتم محرم الحرام 1371 قمری شهریور 1331 شمسی چشم از جهان فرو بست و به دیدار حق شتافت و در تکیه سیدالعراقین تخت فولاد به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/ ع
