آمریکا باید پای خود را از مصر بیرون بکشد

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از اندیشکده کتو، کارشناس مسائل خاورمیانه در این اندیشکده معتقد است که دخالت‌ها و سخن‌پراکنی‌های نابه‌جا و ناصواب دولتمردان آمریکا در مورد مصر، تنها به بدتر شدن اوضاع این کشور کمک می‌کند و گرهی از مشکلات مردم این کشور باز نمی‌کند.

جان کری وزیر امور خارجه از اینکه کودتا در مصر را کودتا اعلان کند، سر باز زد. به جای این کار وی به طور مکرر رژیم نظامی جدید را تأیید کرد: «در واقع ایشان در حال بازگرداندن دموکرسی به مصر هستند.»

صدها نفر در خیابان‌ها قاهره به ضرب گلوله‌های ارتش کشته شدند و این بود رأی ایشان به دموکراسی جدید در کشور. واشنگتن به «تجدید» روابط با مصر احتیاج دارد.

هیچ شکی نیست که ارتش مصر کودتا کرد و به همین دلیل بود که ضرورت داشت واشنگتن فاصله خود را از این فاجعه حفظ کند. رئیس جمهور محمد مرسی به هیچ وجه حامی آزادی نبوده است، اما ارتش هیچ دلیلی نداشته است که دموکراسی را در این کشور برهم زند. مرسی کنترلی بر ارتش، پلیس یا دادگاه‌ها نداشت. او به هیچ وجه نمی‌توانست یک دیکتاتور باشد.

سرکوب خونین مردم در مصر اوضاع را آشکار و مشخص کرده است. ارتش کودتایی را ترتیب داد. رژیم غیر نظامی که توسط ژنرال عبدالفتاح السیسی فقط یک بازیچه است. سکولار لیبرال‌ها که امیدوار بودند به قدرت برسند به کمک ارتش آمده و آینده کشورشان را به یک آشوب همگانی فروختند. تلاش ارتش برای نابود کردن اخوان المسلمین آینده‌ای سرشار از خشونت و تروریسم و شاید فرورفتن در جنگ داخلی، را تضمین می‌کند. به رغم آنکه سالیان سال است آمریکا هر ساله کمک نظامی به ارزش 75 میلیارد دلار به قاهره می‌کند، اما واشنگتن هیچ «اهرم» فشاری در برابر این نهاد در اختیار ندارد.

دولت اوباما همچنان سخنان بی‌معنی و خامی را سر می‌دهد. از جمله این سخنان می‌توان به اظهارات جان کری وزیر امور خارجه اشاره کرد که گفت: «وعده‌های انقلاب سال 2011 هرگز به طور کامل محقق نشده است. نتیجه در چند ساعت آتی و در چند روز آتی شکل خواهد گرفت.» دولت مصر باید «به حقوق اولیه بشر احترام بگذارد، از جمله آزادی اجتماع و بر اساس قانون. اوضاع اضطراری در کوتاه‌ترین فاصله ممکن باید پایان یابد. تنها طریقت ممکن و صحیح برای هر یک از اطراف ماجرا، راه حل سیاسی است.» به رغم همه این خونریزی‌هایی که صورت گرفته است، کری هنوز هم معتقد است که: «بر این باورم که راه‌حل مذکور همچنان باز است.»

برای محدود کردن پیامد‌های منفی پس از ستایش کودتا و حکومت نظامی حاصل از آن، دولت باید برابر با قانون آمریکا عمل کند؛ مطابق این قانون پس از وقوع کودتا علیه یک حکومت قانونی در هر کشوری، هرگونه کمک از جانب آمریکا به آن کشور باید متوقف شود. حتی وکلای دولت نیز به این نتیجه رسیده‌اند که تعریف مذکور در مورد مصر حال حاضر صدق می‌کند. اگر دولت چنین نکند به مثابه حامی جنایت شناخته خواهد شد.

اگر دولت از قانون و مساعی جمیله پیروی نکند، کنگره باید وارد ماجرا شود. هر چند که سنا به تازگی درخواست سناتور راند پاول برای پایان دادن به کمک‌ها به مصر را رد کرده است، رویداد‌های اخیر نشان داده است که حق با اوست. هر دو نهاد قانون گذاری باید متفق القول مانع کمک‌ به رژیم نظامی شوند که به نظر می‌رسد برای در هم کوبیدن یک ملت به قطعیت رسیده است. رئیس جمهور شاید به تعلیق کمک‌ها تن دهد، اما کنگره می‌تواند به پایان آن رأی بدهد.

کمک‌های خارجی توسعه اقتصادی را رقم نمی‌زند، و نیز اهرم سیاسی را برای آن دولت خارجی فراهم نمی‌آورد. در مصر همه آنچه که این کمک‌های چندین دهه‌ای به دست آورده این است که در دو دوره از دو دیکتاتور نظامی حمایت کرده است، از یک رئیس جمهور اسلام‌گرای غیر محبوب پشتیبانی کرده و یک رژیم نظامی خشن را به رسمیت شناخته است.  واشنگتن نباید بیشتر از این به این سیاست ادامه داده و اجازه دهد خود مصری‌ها در مورد آینده کشور خود تصمیم بگیرند.

انتهای پیام/