یک حفره بزرگ: سایت «زندگی زیر پهپادها» آمریکایی است نه ایرانی/ اوباما، با پهپاد از دخترانش محافظت می‌کند

۰۶ مهر ۱۳۹۲ - ۰۸:۲۱
اخبار فرهنگی

خبرگزاری تسنیم: این واقعیت نگران‌کننده‌ای است که اگر خود آمریکایی‌ها نبودند ما نمی‌فهمیدیم که در پاکستان چه خبر است.تلخ است، اما واقعیت است. تکنولوژی محبوب آقای اوباما روز به روز پیشرفته‌تر می‌شود و برنده صلح نوبل دخترانش را خیلی دوست دارد.

1. حدود یک سال پیش، جشن مفرح سالیانه‌ و مشهوری در کاخ سفید برگزار شد. یک گروه موسیقی مشهور و عامه‌پسند آمریکایی میهمان ویژه مراسم بود. باراک اوباما رئیس‌جمهور خاص این سال‌های آمریکایی‌ها یک سخنرانی کوتاه و دوستانه در این مراسم داشت. در انتهای این سخنرانی کوتاه، اوباما برای همه حاضرین یک غافلگیری ویژه داشت از جنس همان شوخی‌های خاص اوباما که ظاهرا هیچ‌وقت تکراری نمی‌شوند. نگاهی به جمعیت انداخت و بدون اینکه خودش بخندد(سبک خاصی شوخی‌های جمعی اوباما) خطاب به اعضای جوان این گروه موسیقی گفت:‌"دخترهای من عاشق گروه شماهستند. اما حواستان باشد که فکر بد نکنید؛ هواپیماهای بدون سرنشین ما همه جا مراقب شما هستند". حاضرین به قهقهه افتادند... کسی یادش نبود که این هواپیماها معمولا آمریکایی‌ها را تعقیب نمی‌کنند.ساشا و مالیا می‌توانند همچنان عاشق بمانند.

2. پسر 6 ساله من هر وقت هواپیماهای بدون سرنشین را در آسمان می‌بیند گریه می‌کند. به من می‌گوید نکند عمو ساجد مورد هدف قرار گرفته باشد. نمی داند که ساجد مورد هدف قرار گرفته و کشته شده است. پسرم عاشق عمویش بود(اسماعیل حسین)

آنها بیست و چهارساعته وجود دارند.سه یا چهار هواپیمای بدون سرنشین. بدون دقیقه‌ای توقف در آسمان ما هستند(داوود اسحاق)

بچه ها گریه می‌کنند و مدرسه نمی‌روند. می‌ترسند به مدرسه بروند و هواپیماهای بدون سرنشین به مدرسه‌شان حمله کنند( اسماعیل حسین)

قبل از این ما خوشحال بودیم. زندگی خوبی داشتیم.تا اینکه آنها (هواپیماهای بدون سرنشین) پیدا شدند. زندگی ما برگشت. الان خیلی‌ها بیماری روانی دارند(اسماعیل حسین)

هر وقت به جایی حمله می‌کنند، کسی به سراغ کشته شده‌ها هم نمی‌رود. تا نیم ساعت بعد باز دوباره حمله می‌کنند( فهیم قریشی)

اینجا همه می‌ترسند. ما روبروی یکدیگر در یک جلسه نشسته‌ایم و می‌ترسیم. هر لحظه امکان دارد که به سراغ ما بیاید و محله ما را ویران کند. کسی چه می‌داند(داوود اسحاق)

آنچه در حال حاضر اتفاق افتاده است این است که مردم دیگر به تشییع جنازه یکدیگر هم نمی‌روند. چون دیده‌اند که هواپیماهای بدون سرنشین چگونه به مراسم تشییع حمله می‌کند. مردم به کمک هم رفتند و بعد به آنها حمله شد.(فیروز علی خان)

این‌ها جملاتی است که بر سر در سایت «زندگی زیر هواپیماهای بدون سرنشین» دیده می‌شود. یک سایت آمریکایی که در مورد تبعات حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی به پاکستانی‌هاست.

3. این نمودار، نظر سنجی «پروژه گرایش‌های جهانی» در موسسه Pew Research یکی از معتبرترین مراکز نظرسنجی‌ جهانی است. از مردم دنیا در مورد ایران سوالاتی پرسیده‌اند و طبق این سوالات محبوبیت کشور ایران در میان مردم کشورهای مختلف را ارزیابی کرده‌اند. طبق این نمودار، جمهوری اسلامی ایران در کشور پاکستان از بقیه جاهای دیگر دنیا بیشتر محبوبیت دارد. این نمودار نشان‌دهنده یک همبستگی مثبت است. بین پاکستانی‌ها و ایرانی‌ها از سوی پاکستانی ها. ایران و پاکستان همسایه و هم‌مذهب هستند و هم زبان بوده‌اند.

4. دو ماه از عمر پرونده «ایران، جان پاکستان» می‌گذرد.خواندیم و دیدیم که چگونه پاکستانی‌ها از ابتدای انقلاب، در انقلاب شریک شدند.از پیشاور تا لاهور راهپیمایی 200 کیلومتری در حمایت از انقلاب برگزار کردند. با ژنراتورهای ابتدایی اول انقلاب راه افتاده‌اند و فیلم‌های امام را روستا به روستا برای مردمشان نشان دادند. جنگ که شد بلند شدند و به ایران آمدند و شهید دادند، زن‌هایشان تنها داراهایی‌شان، طلاهایشان را به جبهه‌ها کمک کردند و برای آزادی خرمشهر روزه نذر کردند و جشن گرفتند، سی و سه سال انقلاب ایران را لحظه به لحظه دنبال کردند که نکند هویت گره‌خورده‌شان با مردمان این دیار دچار انحراف شود.انتخابات که می‌شد نگران‌تر از همه ایرانی‌ها.آمریکا که تهدید می‌:کنند می‌"گویند اول از همه با ما طرفید. هنوز هم عکس امام خمینی و رهبری در مراکز عمومی پاکستانی‌ها در دورافتاده‌ترین مناطق پاکستان در دامنه‌های رشته‌کوه‌های هیمالیا وجود دارد. کودکانشان برای رهبر ایران ترانه می‌گویند ودخترانشان عکس سرداران شهید ایرانی را در راهپیمایی‌ها به دست می‌گیرند.

5. طبق یک نمودار دیگر، نموداری که تصویرش را در ادامه می‌بینید ما با یک همبستگی مستقیم دیگر روبه‌رو هستیم. این نمودار مربوط به سایتی تحت عنون «خارج از دید، خارج از ذهن» است و به ما نشان می‌دهد که اوباما علاقه زیادی به هواپیماهای بدون سرنشین دارد.از زمان شروع ریاست جمهوری او در سال 2009 حملات هواپیماهای بدون سرنشین به شدت افزایش پیدا می‌کند. به تبع این افزایش، کودکان پاکستانی کشته شده با این حملات هم طبیعتا افزایش پیدا می‌کنند. این نمودار از یک اینفوگرافیک متحرک در این آدرس به دست آمده است. سایتی که طراحی شده است تا به ما نشان دهد که برخلاف ادعای دولتمردان غربی 355 غیرنظامی و 175 کودک در جریان حملات این هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان کشته شده‌اند.

در بخش دیگر سایت، به تفکیک تاریخ روز و سال، همه قربانیان حملات این هواپیماهای بدون سرنشین گردآوری شده است.

اطلاعات اصلی این سایت از دو منبع اصلی به دست آمده است:
الف) اداره ژورنالیسم کاوشگارایانه: یک سازمان غیرانتفاعی مستقل که در بریتانیا مستقر است و سیاست خود را بر ارائه اطلاعات دست اول از حفره‌های خالی رسانه‌های جریان اصلی قرار داده است. مهمترین ماموریت این اداره که دفتر اصلی آن در لندن است به دست آوردن اطلاعات دقیق از میزان کشته شدگان حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی است. دیوید و الین پاتر تاسیس‌کنندگان و بانیان اصلی این اداره‌اند.

ب) پروژه «زندگی زیر هواپیماهای بدون سرنشین»:یک پروژه در بخش کلینک حقوق بشر دانشگاه استنفورد آمریکاست. در این پروژه مجموعه قابل توجهی از روایت‌های دست اول از قربانیان حملات هواپیماهای بدون سرنشین وجود دارد که به طور عینی و صریح نشان می‌دهد که این حملات چه جنایات غیربشری به وجود آورده‌اند. گزارش معتبر و مفصلی در این سایت در مورد قربانیان غیرنظامی و کودک این حملات در پاکستان وجود دارد.

6. فرای این واقعیات گفته شده واقعیات دیگری هم وجود دارد که بزرگترین و صریح‌ترینش این است: اگر چند آدم آمریکایی‌ نبودند ما ایرانی‌ها نمی‌فهمیدیم که این اتفاقات در پاکستان افتاده است. این بزرگترین و خردکننده‌ترین واقعیت زندگی امروز ماست. در چند کیلومتری مرزهای سرزمینی‌مان کودک‌کشی به وسیله تکنولوژی محبوب یک برنده جایزه صلح در حال تبدیل به یک رویه است، مردمانی که در یک قدمی‌مان، به عشق آرمان‌های ایدئولوژیک سرزمین‌مان روزگاری جان دادند و زنده شدند، حالا در بی‌عدالتی محض رسانه‌ای در حال قربانی شدن هستند و تنها کارهای رسانه‌ای انجام شده در مورد کودکان‌شان، در خود غرب در حال انجام است.

هر سه منبع این گزارش آمریکایی و انگلیسی هستند و طنز تاریخی ماجرا هم اینجاست که بزرگترین دشمن ایران عامل این اتفاق است و باز هم رسانه‌ها و هنر و فرهنگ ایرانی خموشانه نگاه می‌کنند. واضح است که جریان رسانه‌ای و هنری منتقدانه سیاست‌های اصلی دنیای موبلوندها، یک جریان حاشیه‌ای کوچک در کنار جریان رسانه‌های اصلی است، اما چرا در این جریان حاشیه‌ای رسانه‌ای، جای قوی‌ترین و جدی‌ترین منتقد این سیاست‌ها خالی است؟

«چهار کودک پاکستانی در حمله امروز صبح هواپیماهای بدون سرنشین به منطقه هیلمند پاکستان کشته شدند. به گزارش خبرنگار ....»

این نهایت کار رسانه‌ای همه این سالهای ما ایرانی‌ها در مورد کودکان پاکستانی است.