به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، در سال 1285 در تبریز به دنیا آمد. پدرش «حاج میرآقا بهجت تبریزی» نام داشت که در تبریز وکیل بود. شهریار پس از پایان دوره راهنمایی در تبریز، در سال 1300 برای ادامه تحصیل از تبریز عازم تهران شد و در مدرسه دارالفنون تا سال 1303 و پس از آن در رشته پزشکی ادامه تحصیل داد. هرچند شهریار هرگز پزشک نشد، اما در شاعری سرآمد روزگار خود شد. شاعری با قریحهای توانا و زبانی فاخر که گاه مایه رشک همعصران نیز میشد.
شهریار در شعر علاوه بر تأمل و مطالعه شاعران و سرآمدان ادب فارسی، از مطالعه اشعار سرایندگان ترکزبان و آذری نیز غفلت نکرد. آشنایی با دواوین و اشعار شاعران از یکسو و آگاهی از سیر و جریان ادبیات در دیگر کشورها از سوی دیگر منجر به ظهور شاعری در آذربایجان شد که نهتنها در شعر فارسی، که در ادبیات ترکی نیز دورانساز و آغازگر سبکی جدید است. اولین دفتر شعر او در سال 1310 با مقدمه ملکالشعرای بهار و پژمان بختیاری منتشر شد. شهریار پس از آن منظومه «حیدر بابایه سلام» را در سال 1330 منتشر کرد و با این اثر در ادبیات آذری ماندگار شد.
تاکنون آثار متعددی حول شهریار و شعر او منتشر شده است که از جمله آنها میتوان از کتابی با عنوان «شهریار» از انتشارات صهبا یاد کرد. در این اثر بیانات مقام معظم رهبری درباره شهریار که کمتر رسانهای شده، در قالب درسگفتار منتشر و در اختیار علاقهمندان قرار گرفته است. همچنین در کنار روایت ارتباطات استاد با آیتالله خامنهای، سخنرانیها و پیامهای اصلی معظمله درباره ایشان، شامل سخنرانیهایی در تاریخهای 1366/4/29، 1371/9/11 و 1385/6/26 و پیام تسلیت ایشان به مناسبت درگذشت این شاعر آمده است.
یکی از بخشهای دیدنی و خواندنی این اثر، سرودههایی با دستخط مرحوم شهریار است که به آیتالله خامنهای، رئیس جمهور وقت، تقدیم شده است. یکی از این قطعات، سروده ذیل است که در هفدهم مرداد سال 1366 در هشتاد و دو سالگیشان سروده و به رهبر انقلاب تقدیم کرده است:
***
از دیگر قطعههای تقدیم شده به آیتالله خامنهای، رئیس جمهور وقت، میتوان به سرودهای به زبان آذری از وی با عنوان «ترک اولادی غیرت وقتیدیر» اشاره کرد که در آن شاعر از تغییر الفبای آن سوی ارس از الفبای عربی به لاتین دریغ میخورد و علاوه بر نکوهش برادران شمالی به خاطر انتخاب الفبای لاتین, با اشاره به جنگهای ایران و روس و ربوده شدن قفقاز از ایران, از برادران شمالی میخواهد تا با ارج نهادن بر ارزشهای دینی و مذهبی به فرهنگ کهن و اصیل خود بازگردند:
***
از دیگر سرودههایی که در این کتاب به آن پرداخته شده، دو قطعه است که یکی از آنها با عنوان «قرآن و قاریان» و مطلع «قاریان طوطی شکّرشکن قرآنند/ بلبلانی که به گلزار خدا میخوانند» و دیگری قطعه شعری است با عنوان «شهید زنده» با مطلع «جهاد عشق تو پیروزی است پایانش/ که سایهپرور سیمرغ پوردستانش» که در آن فداکاریها و از جانگذشتگیهای جانبازان راه وطن و انقلاب را به نظم کشیده است. در ابیاتی از این قطعه میخوانیم:
برو زیارت معلول جنگ و مؤمن عشق
که سر فشانده تن و جان به پای ایمانش
شهید زنده مثالش رئیس جمهوری
که دست داده به قرآن که جان بقربانش
انتهای پیام/