باشگاه خبرنگاران پویا - احسان زیورعالم
شب گذشته خبر آتشسوزی تئاتر شهر در فضای مجازی دست به دست میشد. خبرگزاری مهر در گزارشی مختصر ابعاد ماجرا را مختصراً منتشر کرد. پیمان شریعتیف مدیریت مجموعه نیز در گفتگو با ایسنا توضیح کاملی از اتفاق رخ داده و حضور آتشنشانان گفته بود؛ اما فضای شایعه داغ بود تا جایی که در یک لحظه قشقایی سوخت و خورشید ققنوسوار از دل تاریخ برآمد و باز سوخت.
پیش از هر گفتاری بهتر است نگاهی به اطلاعیه روابط عمومی تئاتر شهر داشته باشیم:
«شامگاه دیشب، چهارشنبه یازدهم اسفند حوالی ساعت 22 همکارانی برای ساخت دکور در محوطه کارگاه بیرون از سالنهای مجموعه، در حال جوشکاری بودند که بخشی از آن روی نخالههای بیرون کارگاه پرید که باعث گر گرفتن آنها شد. این اتفاق به سرعت با کپسول آتشنشانی خاموش شد؛ ولی با این حال برای اطمینان خاطر آتشنشانی در جریان حادثه قرار گرفت تا در محل حضور داشته باشند و بررسیهای لازم انجام شود که در نهایت ابعاد حادثه با تأیید کارشناسان آتشنشانی بسیار سطحی و مختصر ارزیابی شد. لازم به ذکر است خبر منتشر شده در فضای مجازی مربوط به حریق بخشی از مجموعه تئاتر شهر در سال 83 بود در حالی که در حال حاضر اساساً تالاری به نام خورشید در این مجموعه وجود ندارد. طبق برنامه از پیش اعلام شده مجموعه تئاترشهر چهارشنبه (11 اسفند) تعطیل بوده و از امشب پنجشنبه (12 اسفند) نمایشهای «ترن» به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ در تالار اصلی، «دکتر استوکمان (دشمن مردم)» به کارگردانی علی پویان در تالار چهارسو، «شلتر» به کارگردانی امین میری و «مانوس» به کارگردانی نازنین سهامیزاده در تالار قشقایی، «شب» به کارگردانی چیستا یثربی و «هام» به کارگردانی عباس عبداللهزاده در تالار سایه، «سمنو» به کارگردانی سینا شفیعی در پلاتو اجرا به صحنه میروند.»
فارغ از فضای شایعه و گمانه؛ اما دیشب شب پرتلاطمی برای تئاتریها و تئاتریبینها بود. برای یک لحظه عنوان آتشسوزی در تئاتر شهر به مثابه پایانی بر یک رویا بود. رویایی که فارغ از رویاسازی برای مخاطبانش، سازهای کارآفرین برای قشری از مردم ایران است. صحت خبر میتوانست کاخ آروزهای بسیاری را ویران کند.
اما آنچه میتواند توجه هرکس را جلب کند، آتشسوزی در یک نماد معماری دیگر تهران و آن هم در چهلم فاجعه پلاسکو است. این مسئله میتواند نگاه بسیاری را به خود جلب کند. نخست دستگاههای مسئول نسبت به این سرمایه ملی. تئاتر شهر از استانداردهای ایمنی عاری است. در تئاتر شهر جز چند کپسول قرمز رنگ چیز دیگری دیده نمیشود. خبری از شلنگها یا حتی اعلام حریق نیست. روی سقفش نمیتوانید دستگاههای اتوماتیک اطفای حریق را ببینید. این در حالی است که به سبب وضعیت تئاتر شهر این سازه به شدت حریقپذیر است. امکان خروج اضطراری وجود ندارد. فضای خروجی سالنها تنگ است و البته شرایط امنیتی اطراف این سازه نیز نامساعد است.
تئاتر شهر هیچ حصاری ندارد. هیچ فضای بیرونی برای فراهم کردن موارد امدادی وجود ندارد. در حالی که در طراحی فضای تئاتر شهر در اوایل امکان حضور خودرو در مقابل تئاتر شهر وجود داشته؛ اما این دسترسی به مرور زمان سلب شده است و بدین معناست که نمیتوان به راحتی خودروهای امدادی را درگیر فضای تئاتر شهر کرد. این را در کنار جمعیت بالای قرار دهید که در اطراف این سازه حضور دارند.
اما این تنها خود سازه نیست که برای خود ایجاد خطر میکند. کافی است نگاهی به شهر زیرزمینی چهارراه ولیعصر داشته باشیم که نشانی از مناسبسازی در آن وجود ندارد. ناامنی این سازه زیرزمینی نیز بدون شک جان تئاتر شهر را نیز به خطر میاندازد. و البته بسیاری شرایط دیگر که میتواند شایعات دیشب را به صحت فردا مبدل کند.
انتهای پیام/