به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «کشور بن بست ندارد» این یکی از کلیدیترین عبارتهای مقام معظم رهبری در اجتماع زائران حرم رضوی است که نشان میدهد تلاشهای گسترده و یکپارچه یک جریان سیاسی در طول ماههای گذشته برای القای این نکته به جامعه که «حرکت در مسیر انقلاب پس از 37 سال دچار بنبست شده است»نادرست بوده و مبتنی بر واقعیتهای موجود کشور نیست.
ناکارآمد نشان دادن «انقلاب»، «انقلابیگری» و «حرکت در مسیر گفتمان انقلاب اسلامی»در طول 44 ماه گذشته به اوج خود رسیده است تا جایی که «انقلابی گری» مساوی با «تندروی»و «افراطی گری» نشان داده شد و با تاکتیکهای مختلف روانی- رسانهای لزوم تجدیدنظر در مبانی و اصول انقلاب اسلامی را مطرح کردند.
این جریان تلاش کرد تا جاده انقلاب اسلامی را مسیری یک طرفه و توامان با چالش و تهدید و آسیب برای جامعه ایرانی توصیف کند و افکارعمومی را از آینده انقلاب ترسانده و به این باور برساند که چنانچه مدیران ارشد کشور رویه انقلابیگری را در پیش بگیرند، نتیجهای جز تحریم و تهدید عاید کشور نخواهد شد و سیل فشارهای اقتصادی مردم را از پای در خواهد آورد. جریان مورد اشاره در حالی انقلاب و انقلابیگری را بیش از 5/3 سال تخریب و مساوی با هزینه برای جامعه معنا کرده که هیچ راهکار مؤثر و مناسبی برای اداره کشور پیشنهاد نداده و با سوخت کردن فرصتهای کشور، رکود و تورم و بیکاری را برای کشور به ارمغان آورده و زمینه جری شدن نظام سلطه و همپیمانان امریکا در منطقه و اروپا را فراهم ساخته است. «تکیه بر وعدههای امریکا» محوریترین مؤلفه جریان غربگرا برای اداره کشور به جای تکیه بر توان و ظرفیتهای داخلی بوده و اشتغال زایی برای برخی از شرکتهای ورشکسته غربی به جای تمرکز بر کاهش نرخ بیکاری در داخل کشور از دیگر گلایههایی است که افکار عمومی بر این روش وارد کرده است.
فقدان تمرکز بر توانایی قشر جوان و به جای آن اعتماد به ایالات متحده امریکا برای فائق آمدن بر مشکلات داخلی از نخستین روزهایی که دولت یازدهم روی کارآمدبا انتقادات جدی جامعه نیز روبهرو شد تا جایی که رهبر معظم انقلاب اسلامی در مراسم تنفیذ حکم رئیسجمهور در شهریورماه 92 به تلویح بیان میکنند که اعتماد به غرب و فقدان توجه و تمرکز بر توان داخلی میتواند هزینههای بیشماری را برای کشور به همراه داشته باشد. ایشان در همین جلسه تأکید میکنند که استحکام ساخت درونی اقتدار ملی مسیر دلخواه جامعه ایرانی و حاوی دستاورد است: «درس بزرگی که ما از این فشارهای اقتصادی دریافت کردیم، این است که هرچه میتوانیم، باید به استحکام ساخت داخلی قدرت بپردازیم، هرچه میتوانیم در درون، خودمان را مقتدر کنیم، دل به بیرون نبندیم. آنهایی که دل به بیرون ظرفیت ملت ایران میبندند وقتی با چنین مشکلاتی مواجه شوند، خلع سلاح خواهند شد. ظرفیتهای ملت ایران خیلی زیاد است. ما باید بپردازیم به استحکام ساخت درونی اقتدار ملی....»
ایشان همچنین لازم میدانند که در دیدار با اعضای هیئت دولت یازدهم در همان سال 92یک بار دیگر لزوم توجه به توان و ظرفیتهای داخلی را مورد تأکید قرار دهند: «نگاهمان به بیرون نباشد. این، توصیه ماست، این معنایش این نیست که از امکاناتی که در بیرون هست استفاده نکنیم، این دو حرف با هم اشتباه نشود. امیدمان را به بیرون از ظرفیت داخلی کشور ندوزیم.»
هشدارهای رهبری تنها به این موارد خلاصه نمیشود تا جایی که ایشان در دیدار با اساتید دانشگاهها درسال92 تأکید میکنند: «نکتهاى که بر این اساس بنده اصرار دارم در ذهن آقایان و خانمها و اساتید محترم مطرح باشد، این است که «گفتمان علم و پیشرفت علمى» و «گفتمان پیشرفت عمومى کشور»- یعنى انگیزه براى سهیم شدن دانشگاه در پیشرفت کشور- در دانشگاه باید حفظ شود که البته امروز وجود دارد اما باید حفظ و تقویت شود. هیچ چیزى نباید با این گفتمان در دانشگاه مزاحمت کند.» رهبر معظم انقلاب اسلامی در اسفندماه سال92 نیز با ابلاغ سیاستهای کلی «اقتصاد مقاومتی» به رؤسای قوای سهگانه و رئیس مجمع تشخیص مصلحت بار دیگر توجه مسئولان دولت به توانمندیهای داخلی را مطرح میکنند.
معظمله چند ده بار در طول مذاکرات هستهای کشور نیز نسبت به آسیبهای جدی چنین تفکری برای کشور هشدار دادهاند و از دولتمردان میخواهند تا توسعه درون زا را جایگزین توسعه برونزا کنند: «کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست، در داخل کشور است و همه باید مسئولیتهای متفاوت خود را در تقویت تولید داخلی به عنوان «تنها راه علاج مشکلات اقتصادی» انجام دهند.»
ایشان امروز پس از گذشت 44ماه از عمر دولت یازدهم بار دیگر از مسئولان کشور میخواهند تا ضمن توجه به توسعه درونزا، به جامعه یادآوری کنند که انقلابیگری و حرکت در مسیر گفتمان انقلاب اسلامی نه تنها مساوی با تحریم و تهدید و فشار نیست بلکه برگ برنده کشور در دستیابی به اهدافی است که جامعه انتظار داشته و همچنان امید دارد تا بهواسطه آن مشکلات معیشتی و اقتصادی خود را حل کند: «بیان این مطالب به این علت است که همه بدانند ما در زمینه مسائل و مشکلات اقتصادی بنبست نداریم و میتوانیم پیش برویم. گماشتن مدیران کارآمد، متعهد، با نشاط، پرانگیزه و قوی از جانب مسئولان ارشد کشور برای بخشهای تولید یکی از این الزامات است. باید همانگونه که در جنگ، مردم با مدیریت صحیح وارد صحنه دفاع مقدس شدند و جنگ به نفع کشور به پایان رسید، در عرصه اقتصاد و تولید نیز میدان را برای مردم و نقش آفرینی آنها باز کرد.»
بهراستی اگر اقدامات مؤثر و مفیدی در مسیر تحقق اقتصاد مقاومتی در طول 44ماه اخیر صورت میگرفت، امروز رهبر معظم انقلاب اسلامی باردیگر این مسئله را در نامگذاری سال مورد تأکید قرار میدادند؟ یا چنانچه از مسیر مذاکره و تعامل با غرب، تولید و اشتغال داخلی رونق و شعارهای هستهای مانند اینکه: «با توافق مشکل وام ازدواج، آب شرب و محیطزیست حل میشود» رنگ تحقق به خود میگرفت، معظمله بار دیگر خود را ملزم به آن میدانستند که نام سال را «اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال» انتخاب و از بن بست نبودن کشور سخن به میان آورند و بار دیگر مطالبات تکراری و بر زمین مانده گذشته را تکرار کنند؟
بدون شک اگر قوای سه گانه و دستگاهها و نهادهای مختلف به مطالبات مردمی رهبرمعظم انقلاب اسلامی توجه داشتند امروز کشور هزینههای سرسامآور ناشی از توافق یک جانبه هستهای را تحمل نمیکرد؛ امروز نرخ تورم و بیکاری رشد تصاعدی به خود نمیگرفت و اقشار مختلف جامعه ردپای پررنگ رکود را در زندگیهای خود احساس نمیکردند یا صنعت هستهای کشور تعطیل نمیشد. بهراستی چرا هیچگاه توصیههای رهبر معظم انقلاب در این باره جدی گرفته نشده و به جای عمل به این توصیهها تلاش شده تا مسیر تعدیل مواضع انقلابی در مواجهه با غرب راه علاج کشور و گرهگشا توصیف شود.
منبع: جوان
انتهای پیام/