به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، خبرهایی از احتمال تعطیلی تنها کارگاه دولتی تولید سفال در روستای کلپورگان مخابره شد، روستایی که چهار ماه پیش به سبب تولید سنتی سفال به عنوان نخستین روستای آسیایی در شورای جهانی صنایع دستی ثبت شد.
پروانه دهواری مسئول این کارگاه ضمن خبر از احتمال تعطیلی کارگاه سفالگری این روستا، به رسانه ها گفت که قرار بود روز پنجشنبه 28 دی ماه کارگاه تعطیل شود اما من مقاومت کردم و اجازه چنین کاری را ندادم. با پیشکسوتان سفالگری که موی شان را در این کارگاه سپید کردهاند به ملاقات مسئول میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری سراوان رفتیم تا دلیل این کار را جویا شویم، میگویند قرار است کارگاه را تبدیل به موزه کنیم! مگر این کارگاه موزه زنده نیست؟
اما پیگیری خبرنگار تسنیم نشان میدهد که آتش کوره این کارگاه تنها برای چند نفر شعله می کشد و فقط دودش نصیب سفالگران میشود. دودی که بوی انحصار میدهد و چشم سفالگران کلپورگانی را کمسو کرده است.
تعطیلی کارگاه سفال کلپورگان صحت ندارد
معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی سیستانوبلوچستان گفت: شایعات مربوط به تعطیلی کارگاه سفالگری کلپورگان صحت ندارد چرا که نه تنها فعالیت این کارگاه ادامه دارد بلکه مقرر شده تا از انحصار فردی خارج شود و با نظارت میراث فرهنگی در اختیار تمامی سفالگران روستا قرار بگیرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، مسئول کارگاه سفالگری کلپورگان در گفتگو با رسانهها خبر از دستور معاون صنایع دستی استان مبنی بر تعطیلی این کارگاه داد که بهروز عیسیزهی معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در گفتگو با تسنیم به کلی این موضوع را تکذیب کرد.
وی اظهار کرد: کارگاه سفالگری کلپورگان به عنوان دومین موزه زنده دنیا با بیش از 40 سال قدمت همچنان فعال است اما از آنجایی که اداره این کارگاه به صورت فردی تاکنون مشکلات بسیاری را به وجود آورده و منجر به استفاده انحصاری و سودجویی شده است تصمیم گرفتیم تا با نظارت میراث فرهنگی سازوکاری اتخاذ کنیم تا همه مردم روستا از فضای کوره و کارگاه سفالگری کلپورگان بهرهمند شوند.
عیسیزهی ادامه داد: از طرفی با توجه به ثبت جهانی روستای کلپورگان محصول تولید شده در این کارگاه باید به استاندارهای جهانی نزدیک میشد و کیفیت آن افزایش مییافت اما مسئول کارگاه نه تنها کیفیت را افزایش نداد بلکه قیمت محصول را نیز بالا برد.
وی تصریح کرد: با وجود تذکرهای قبلی به این فرد و از طرفی شکایت صنعتگران روستا از وی مقرر شد تا یک ناظر از سوی میراث فرهنگی این کارگاه با همکاری دهیاری با مشارکت همه مردم روستا به فعالیت خود ادامه دهد و از انحصارطلبی و سودجویی شخصی جلوگیری شود.
وی خاطر نشان کرد: اکنون همه افرادی که در روستا دارای مهارت سفالگری هستند به صورت نوبتی از کوره و کارگاه استفاده میکنند و میراث فرهنگی نیز از کار این صنعتگران حمایت میکند.
این درحالی است که مسئول کارگاه سفالگری کلپورگان اعلام کرده است: معاون صنایع دستی سیستان و بلوچستان گفته که باید کارگاه این روستا تعطیل شود و هنرمندان در خانههایشان فعالیت کنند.
کارگاه فعال است اما کوره خاموش!
آتیه دهواری از پیشکسوتان سفالگری در روستای کلپروگان در گفتگو با تسنیم گفت: 4 گروه سفالگری در روستای کلپورگان وجود دارد اما از یک سال گذشته با عوض شدن مسئول کارگاه فقط یک گروه از کوره و کارگاه سفالگری استفاده میکنند و فعالیت 3 گروه دیگر در سایه انحصارطلبی با مشکل مواجه شده است.
وی عنوان می کند: مسئول فعلی کارگاه به همراه تیمش به دلیل اینکه کیفیت کار دیگر گروه ها بهتر است و تولید آن ها منجر به خراب کردن بازار آن ها میشود اجازه استفاده از فضای کارگاه و کوره را به دیگران نمیدهند به همین دلیل با خرابکاریهای عمدی در کوره مانع استفاده شدهاند به طوری که یک ماه است سفالهای تولید شده درون کوره باقی مانده و صنعتگران موفق به پخت آنها نشدهاند.
این مربی سفالگری ادامه میدهد: بعد از مشاهده سوء مدیریت مسئول فعلی کارگاه تمامی صنعتگران جلسهای با حضور رئیس میراث فرهنگی سراوان و همچنین اعضای شورای روستای کلپورگان برگزار کردند و خواستار نظارت فردی غیر از مردم روستا بر فعالیت کارگاه شدند ضمن این که برای مدتی کارگاه مسئول نداشته باشد و مسئول فعلی نیز کلید آن را تحویل دهد.
وی تصریح می کند: با وجود تصویب این درخواست و حضور ناظر میراث فرهنگی در کارگاه همچنان این فرد اصرار بر مدیریت کارگاه دارد و کلید را تحویل نداده است. ضمن این که هر بار از روشن شدن کوره جلوگیری میکند و مانع فعالیت سفالگران میشود.
دهواری خاطرنشان میکند: از زمان مسئولیت این فرد 3 تیم سفالگری کار تولید سفال را در خانه انجام میدهند و فقط برای پخت و استفاده از کوره به کارگاه مراجعه میکنند که این موضوع هم با انحصارطلبی های این فرد با مشکل مواجه شده است. این درحالی است که موزه کلپورگان یک موزه زنده است و فعالیت صنعتگران در خانه در سایه مدیریت انحصارطلبانه هویت جهانی این موزه را زیر سوال میبرد.
انتهای پیام/ش