به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا امام حسین(ع) به همراه کاروانیان هر اندازه به روز عاشورا نزدیکتر میشدند، بر نگرانی بانوان حرم به ویژه حضرت زینب(س) افزوده میشد. امام(ع) که متوجه نگرانی خواهر بزرگوار خویش بودند، در منزلگاههای مختلف ایشان را دعوت به صبر و استقامت و استعانت از خداوند متعال میکرد.
نقل است شب عاشورا نگرانی زینب(س) نسبت به عدم وفای یاران امام حسین(ع) و تنها گذاشتن حضرت به اوج رسیده بود. امام حسین(ع) که نگرانی ایشان را متوجه شده بود، وارد خیمه زینب(س) شدند. نافع بن هلال در مقابل خیمه در انتظار امام ایستاد، شنید زینب به برادر میگوید: آیا اصحاب خود را امتحان کردهای؟ من ترس آن دارم که هنگام خطر تو را تنها بگذارند. امام فرمود: «سوگند به خدا آنها را آزمودم دیدم همه آماده و استوار هستند و مانند اشتیاق کودک به پستان مادرش، اشتیاق به مرگ دارند».
اصحاب که متوجه ماجرا شدند با یکدیگر کنار خیام بانوان آمدند و صدا زدند «ای گروه بانوان و حرمهای رسول خدا(ص) این شمشیرهای جوانمردان شماست که سوگند یاد کردهاند در غلاف نکنند مگر اینکه گردن دشمنان را بزنند و این نیزههای جوانان شماست که قسم خورده اند به زمین نیفکنند مگر اینکه به سینههای دشمن فرو کنند». از این جهت خیال حضرت زینب(س) و سایر بانوان آسوده شد (مقتل الحسین مقرم ص 262 - 263)
اما نگرانی حضرت زینب(س) تمامی نداشت و نگاشتههای تاریخی حاکی از آن است که ایشان چندین بار به خارج خیمه میرفتند تا در جریان امور قرار گیرند. در یکی از این خروجها به پشت خیمه اصحاب رفتند و شنیدند اصحاب امام حسین(ع) یک به یک نسبت به امام حسین(ع) ابراز وفاداری میکنند و حاضرند تا پای جان در رکاب امام حسین(ع) مبارزه کنند؛ لذا آسودهخاطر شد و به خیمهگاه خویش بازگشت. اما در مسیر بازگشت با امام حسین(ع) مواجه شد و حضرت خطاب به زینب(س) فرمود: «ای خواهرم، از زمانی که از مدینه سفر کردیم، تو را اینگونه متبسم ندیدم، به من خبر بده سبب خنده تو چیست؛ یا اُختاهُ منذُ رَحِلنا من المدینة ما رأیتُکَ متبسمة، أخبرینی ما سبب تبسمک». زینب(س) ماجرا را به ایشان توضیح داد. امام حسین(ع) برای اطمینان خاطر بیشتر حضرت زینب(س) فرمود: «ای خواهرم، بدان که اینها از عالم ذر (روز ألست) جزو اصحابم بودند و جدم رسولالله(ص) نسبت به آنها به من وعده داده بود. آیا دوست داری ثبات قدم آنها را ببینی؟» حضرت زینب(س) پاسخ مثبت دادند. یا أختاه إعلمی، إن هؤلاء أصحابی من عالم الذر و بهم وعدنی جدی رسول الله (ص) هل تَحبین أن تَنظُری إلی ثبات أقدامِهم. امام(ع) به ایشان فرمود علیک بظهر الخیمة؛ به پشت خیمهها برو و شاهد باش».
سپس امام حسین(ع) تمام اقوام و اصحاب را فراخواند تا با ایشان تجدید عهد فرماید. زمانی که تک تک اصحاب به جلوداری حضرت ابواالفضل(ع) با جملاتی با امام عصرشان تجدید عهد کردند، امام حسین(ع) به پاس این تجدید عهد و میثاق فرمودند: حالا که اینچنین میگویید، سرهایتان را بلند کنید و جایگاه خودتان در بهشت را مشاهده کنید؛ فارفعُوا رؤوسکُم و أنظروا إلی مَنازلکُم فی الجنة». زینب(س) که شاهد این ماجرا بود با آسودهدلی شب را به عبادت پرداخت.
انتهایپیام/