به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، از زمان بوش پدر که نخستین طرح خود برای فلسطین را در کنگره این کشور علنی اعلام کرد تاکنون، هر یک از دولتهای آمریکا هنگامی که روی کار می آیند طرح خود را برای فلسطین اعلام میکنند. ترامپ هنگامی که به قدرت رسید، علنا مخالفت خود را با طرح دولت اوباما در خصوص فلسطین در کنفرانس پاریس- که 20 روز قبل از در دست گرفتن قدرت توسط ترامپ برگزار میشد- اعلام کرد.
ترامپ تا 6 ماه پس از تکیه بر ریاست جمهوری آمریکا نیز طرح خود را برای فلسطین اعلام نکرد. از زمان سفر ترامپ در اردیبهشت 1396 به عربستان و فلسطین اشغالی کم کم نشانههای از طرح ترامپ برای فلسطین آشکار شد. ترامپ طرح خود را با عنوان معامله قرن معرفی کرد و برای نخستین بار توسط جراد کوشنر، دامادش به منطقه آورده شد. با وجود آنکه این طرح هنوز به طور رسمی رونمایی نشده است اما طی یکسال گذشته آنقدر از سوی مقامات آمریکایی و رژیم صهیونیستی و جناح غربی حامی آنها در خصوص آن سخن رفته که می توان گفت تقریبا تمام وجوه آن بیان شده است.
این طرح با طرح های دولت های گذشته آمریکا تفاوتهایی بنیادین دارد. این تفاوتها آنقدر ریشه ای و زیادند که می توان گفت طرح ترامپ کاملا از طرح های رؤسای جمهور پیشین آمریکا کاملا بیگانه است. در این پرونده ویژه به وجوه تمایز معامله قرن با طرح های دولتهای گذشته آمریکا در خصوص فلسطین خواهیم پرداخت.
طرح دو دولت اساس فرآیند صلح
بوش پدر هنگامی که طرح خود را در کنگره آمریکا مطرح کرد و براساس آن کنفرانس صلح مادرید را در سال 1991 برگزار کرد آن را فرآیند صلح نامید. صلحی که باید بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی برقرار شود. اساس این طرح تشکیل دو دولت بود. یعنی در سرزمین فلسطین یک دولت «فلسطینی» و یک دولت با عنوان «اسرائیل» تشکیل شود و این دو دولت در کنار هم در صلح و آرامش ادامه حیات دهند.
ساف از سال 1991 که در مذاکرات صلح مادرید شرکت کرد تا آخرین مذاکراتی که در سال 2014 نافرجام رها شد، با این دید در مذاکرات حاضر می شد که قرار است یک دولت فلسطینی در مرزهای 1967 (کرانه باختری و نوار غزه) به پایتختی قدس شرقی به وجود آید.
اما از زمانی که زمزمههای پیروزی ترامپ به گوش رسید، صهیونیستها اعلام کردند، فلسطینیها باید تشکیل دولت فلسطینی را فراموش کنند. نفتالی بنت، وزیر آموزش دولت نتانیاهو رسما این مسئله را اعلام کرد که دیگر دولت فلسطینی را باید به زباله دان تاریخ انداخت.
هر چند ترامپ هیچ گاه خودش رسما اذعان نکرد که طرح دو دولت را قبول ندارد. اما در دو مقطع به این دیدگاه قطعیت داد. نخست هنگامی بود که اوباما در روزهای آخرین قدرتش از کنفرانس پاریس سخن گفت- که مبنای آن طرح دو دولت بود- ترامپ در توئیتی نوشت به زودی همه چیز تغییر خواهد کرد و در رسانه ها از این سخن گفت که با اقدامات اوباما موافق نیست و به هیچ وجه جان کری را در رفتن به کنفرانس پاریس حمایت نکرد. دوم در همین زمان هنگامی که صهیونیست های شادمان از پیروزی ترامپ، مسئله یک دولت یهودی را طرح کردند، سخن آنها را تأیید کرد.
مهمترین وجه تفاوت طرح ترامپ برای فلسطین با طرح های قبلی آن همین عدول از طرح دو دولت است امری که موجب شده بین او و همپیمانان اروپایی اش هم اختلاف به وجود آید.
اروپاییها طی سالهای متمادی در مذاکرات سازش، از طرح دو دولت حمایت کردهاند به گونهای که قصد کالاهای شهرکهای صهیونیستی موجود در کرانه باختری را- که از نگاه آنگاه شهرک های غیر قانونی هستند- تحریم کنند. اما امروز با این چرخش ترامپ می توان گفت با او زاویه پیدا کردهاند.
به نظر میرسد ترامپ قصد دارد با این اقدام خود، کار فلسطین را به نفع صهیونیستها یکسره کند. این تفاوت بنیادین تمامی ثوابت موجود در مذاکرات سازش را تغییر میدهد و میتوان گفت مذاکرات سازش را نابود میکند و یک روند جدید را در عرصه فلسطین آغاز خواهد کرد. روندی که به حذف کامل فلسطین و فلسطینیان ختم خواهد شد.
نتیجه گیری
آنچه تحت عنوان معامله قرن از سوی دولت ترامپ مطرح شد، با کنار زدن طرح دو دولت عملا خواستار حذف فلسطین از عرصه وجود است. طرح دو دولت از سوی مقاومت کاملا مطرود است چرا که مقاومت به تمام فلسطین از نهر تا بحر اعتقاد دارد. اما همین طرح دو دولت باز هم به موجودیتی به نام فلسطین اذعان دارد. ترامپ با حذف این طرح، می خواهد فلسطینی را که حامیان سازش سالها به دنبال آن بودند را نیز از عرصه هستی معدوم سازد.
ادامه دارد...
انتهای پیام/