به گزارش خبرنگار دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم در کابل، مردم مسلمان افغانستان همواره جهاد در مقابل اسلامستیزی را یکی از افتخارات خود میدانند و به همین دلیل کودتای 7 ثور که توسط حزب کمونیستی دموکراتیک خلق افغانستان رقم خورد را یک لکه ننگ و تاریخ 8 ثور را یک پیروزی قلمداد میکنند، هرچند که در اوضاع کنونی افغانستان ثمره آن را بهخوبی نمیتوان احساس کرد.
اما اصل ماجرا از کجا شروع شد:
«داود خان» با کمک احزاب خلق و پرچم افغانستان کودتایی سرد و بدون خونریزی را در سال 1351 انجام داد و موفق شد به عنوان رئیسجمهور خود خوانده افغانستان قدرت را تصاحب کند و آخرین حکومت شاهی افغانستان را ساقط سازد.
اما حکومت داود نتوانست عمر خود را از مرز 5 سال بگذراند، داود خان پس از مدتی با احزاب خلق و پرچم اختلاف پیدا کرد تا جایی که چند تن از رهبران حزب پرچم را در تاریخ 5 اردیبهشت 1357 یعنی دو روز قبل از کودتای ثور به زندان انداخت و سرانجام در تاریخ 7 ثور 1357 توسط کودتایی که در نزد کمونیستها به انقلاب ثور مشهور است حکومتش سرنگون و همراه با خانوادهاش کشته شد.
«شهنواز تنی» وزیر جنگ حکومت «نجیب الله» رئیس جمهور سابق افغانستان که در کودتای 7 ثور فرماندهی نیروهای کماندو و حمله به کاخ ریاست جمهوری را بر عهده داشت، میگوید که باعث مرگ داوود خان خود وی بوده است.
به گفته تنی نیروهای کماندو پس از تصرف بخشهای وسیعی از ارگ ریاست جمهوری از داود خان خواسته بودند که تسلیم شود و همراه با نیروهای کماندو به رادیوی کابل بروند اما داود خان قبول نکرد و همچنان مبارزه میکرد که در نتیجه یک بمباران در ارگ کشته شد.
تنی در ارتباط با دلایل ناکامی حکومتهای کمونیستی که درنتیجه کودتای 7 ثور شکلگرفته بودند به خبرنگار تسنیم گفت که اشتباهات رهبری این احزاب باعث شکست حکومتهای خلق و پرچم شد.
به گفته تنی این احزاب ظلم و ستمهای بسیاری را به مردم روا داشتند، آنها را بیگناه زندانی و به سیاهچالها انتقال میدادند و شکنجه میکردند.
تنی در پاسخ به این سؤال که چرا باوجوداینکه میدانستید در نظام شما ظلم و ستم میشده اما به قول خودتان بهعنوان یک شخص انقلابی و حافظ منافع کشور اقدامی نکردید پاسخ داد: "اقدامات بسیاری از سوی من صورت میگرفت، اما با یک نفر نمیشد، و درنتیجه همین اقدامات نجیب و حکومتش علیه من کودتا کرد، نجیب با حزب دموکراتیک خلق بسیار مخالف بود."
همانگونه که شهنواز تنی وزیر جنگ در حکومت کمونیستی نجیب به آن اعتراف کرد در حکومتهای کمونیستی ظلم و ستمهای بسیاری به مردم مظلوم افغانستان روا داشتند و به همین دلیل مردم به مجاهدین کمک کردند تا علیه حکومتهای کمونیستی مبارزه کنند و سرانجام این مبارزه باعث پیروزی مجاهدین در تاریخ 8 ثور 1371 شد.
در این تاریخ مجاهدین حکومت نجیب الله که گفته میشود پشتیانی ارتش سرخ شوروی را با خود داشت ساقط کردند.
اما این سرانجام جنگ و خونریزی در افغانستان نبود، مجاهدین نتوانستند به دلیل اختلافاتی که داشتند حکومت را سرپا نگهدارند و در نتیجه این اختلافات که جنگ را نیز در پی داشت، طالبان ظهور کرد.گروهی که در ظاهر خیلی منظمتر و با اتحاد بهپیش میرفت و توانست تا 90 درصد از خاک این کشور را تصرف کند.
کودتای 7 ثور و پیروزی مجاهدین در 8 ثور موضوعاتی هستند که همه مردم افغانستان نسبت به آن آگاه بوده و اکنون در مورد آن قضاوت میکنند.
از نگاه مردم افغانستان عملکرد مجاهدین قابل نقد است، چراکه نتوانستند ثمره جهاد را با ایجاد اتحاد حفظ کنند، حتی از نگاه مردم و اکثر سیاسیون این کشور تا جایی مجاهدین به قدرتطلبی نیز متهم میشوند.
بسیاری از مجاهدین افغانستانی بر این عقیده هستند که باروی کار آمدن حکومتهای پس از طالبان با حمایت از آمریکا، مجاهدین نقش چشمگیری را در این حکومتها نداشتهاند.
«عبدالرحمان رحمانی» نماینده مردم بلخ در پارلمان افغانستان میگوید برای همگان مشخص است که مجاهدین در حکومت فعلی از چه جایگاهی برخوردار هستند، حکومت کنونی بر اساس خواستههای خارجیها تشکیل شده است و برای تضعیف جایگاه مجاهدین و ایجاد مشکلات همچنین پروندهسازیها علیه مجاهدین به وجود آمده است که هنوز هم ادامه دارد.
از سوی دیگر نماینده مردم بلخ میگوید که متأسفانه اختلافات مجاهدین نیز باعث شد که کشورهای بیگانه در افغانستان حضور یابند. آنها نتوانستند یک حکومت واحد را سرکار آورده تا به مشکلات افغانستان پایان دهند.
«داود سلطان زوی» از چهرههای سیاسی افغان که سابقه جهاد را نیز دارد، میگوید که مجاهدین نتوانستند به دلایل مختلف در ایجاد دولت کامیاب شوند که یک بخش از این دلایل به ضعف و عدم آمادگی مجاهدین مربوط میشدو بخش دیگرش توطئههای بینالمللی بود که باعث شد مجاهدین ناکام شوند.
وی گفت: در کشورهای دیگر ایدئولوژی و تفکرهای سیاسی برای منافع کشور به کار گرفته میشود اما متأسفانه در افغانستان ما مقاصد شخصی خود را در تعریف منافع ملی جایگزین کردیم.
سلطان زوی اما به این باور است که مجاهدین هنوز هم در حکومت نقش دارند.
با توجه به مباحث مطرحشده این واقعیت را بهصورت عینی میتوان در برخی از حرکتهای مردمی و اجتماعی افغانستان دریافت که علیرغم تمام امید و آرزوهایی که مردم افغانستان برای پایان مشکلات خود در این کشور دارند ولی نتیجه جهاد در افغانستان بیشتر برای رهبران منافع داشته است.
انتهای پیام/.