به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، دفتر تاریخ این سرزمین سرشار است از روزهای سخت و دشواری که تنها راه عبور از آنها وحدت و یکپارچگی ملت ایران در برابر ناملایمات پیش آمده بود.
عظمت و بزرگی امروز کشور مدیون فتحهای بزرگِ مردان و زنانی است که در طول تاریخ این خاک؛ پا بر سایر خواستههای خود گذاشتند و تنها هدفشان آزادی مام وطن از چنگال بدخواهان و متجاوزان بود.
فتح خرمشهر از جمله پیروزیهای بزرگی بود که برای آزادسازی وجب به وجب ایران عزیزمان دلیر مردانی از تمام آرزوها و خواستههای خود عبور کردند و برای روئیدن گیاه سبز آزادی خونهای بسیاری را به این خاک هدیه دادند.
فریده آلبورشیم در گفتوگو با خبرنگار تسنیم از اهواز درباره آن روزهای خرمشهر میگوید: ارتش، سپاه و بسیج همه یکدل بودند تا خرمشهر را از چنگال دشمن باز پس بگیرند. همه مردم گمان میکردند با پس گرفتن خرمشهر جنگ دیگر تمام میشود زیرا جوانهای بسیاری شهید شدند و همه مردم برای شناسایی شهدای خود آماده بودند.
وی افزود: ارتش بعث از هیچ گلولهای دریغ نمیکرد و هر چه تجهیزات داشت در برابر فرزندانمان استفاده کرد اما نیروهای ما بالاخره شهر را از عراقیها پس گرفتند؛ وقتی شهر را گرفتند با خرابهای روبرو شدیم که خرمشهر نام داشت اما برای یک وجب از همین خرابه و شهری با چهرهای زخمی جوانان بسیاری را دادیم تا نکند دشمن برای کشورمان خوش خیالی کند.
غبار مرگ روی چهره خرمشهر را پوشانده بود اما دلاور مردان ایرانی در آن روزها استقامت را معنا و مردانگی را تفسیر کردند؛ شهید جهانآرا و تمام سربازانش از پیر تا جوان برای استقلال و آزادی جمهوری اسلامی از جان خود یعنی عزیزترین داشتهشان گذشتند.
سوم خرداد سال 61 نقطه عطفی بود برای تاریخ این سرزمین چرا که در آن روز اگر مقاومت، ایستادگی، وطن پرستی و غیرت برای مام وطن تنها واژههای در کتاب و لای کاغذ بودند اکنون مردان بسیاری در آن روز نماد واقعی این مفاهیم شدند.
خرمشهر علاوه بر اینکه پایتخت مقاومت دفاع مقدس است؛ پایتخت وحدت و همدلی مردم این سرزمین نیز است زیرا تمام ملت خود را در این شادی و شور سهیم میدانستند و اهل هر کجا که بودند در آن روز بزرگ خرمشهر زادگاهشان بود.
با اینکه امروز برای آبادی خرمشهر جهانآراهای دیگری نیاز است و این شهر برخلاف نامش هنوز خرم نیست اما در 36مین سالگرد آزادسازی آن را مدیون مردانی هستیم که تنها آرزویشان دیدن وضعیت امروز خرمشهر بود.
خونین شهر آزاد شد اما در این روزها آبادی و همت مردان سرزمیناش را نیز میطلبد چرا که چهره شهر هنوز خسته، غم زده و غبارآلود است و پس از جنگ دیگر آبادی سالهای رفته بدست نیاورد.
دولتهای زیادی بر روی کار آمدند و شهر برای آبادیاش وعدههای بسیاری را شنید اما همچنان پس از 36 سال آثار جنگ بر روی در و دیوار خرمشهر نقش بسته و بیرنگ و رو مانده است.
بیشک مردمی که هشت سال شاهد آوار و خراب شدن خانه و شهرشان بودند حقشان از وضعیت فعلی بیشتر است؛ امید روزی که خرمشهر مانند سالهای گذشته و نامش خرم شود و توجه مسئولان نسبت به این شهر بیشتر شود.
انتهای پیام/