به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در روزهای اخیر انتشار خبر بستری شدن یکی از اهالی فرهنگ و ادب در بیمارستانی مخصوص بیماران با مشکلات روانی واکنشهای مختلفی را در میان جامعه فرهنگی و حتی مردم عادی به همراه داشت. نجیب مایل هروی، نویسنده و پژوهشگر اهل افغانستان حدود چهار دهه است که در ایران زندگی میکند. اگرچه از او تاکنون آثار متعددی در زمینه ادبیات فارسی و عرفان اسلامی به چاپ رسیده و به عنوان پژوهشگر برتر مطالعات اسلام و ایران در جایزۀ جهانی کتاب سال تجلیل شد، اما همانند دیگر مهاجران افغانستانی با مشکلات متعددی برای یک زندگی عادی دست و پنجه نرم میکند؛ از نداشتن تابعیت گرفته تا مشکلات مربوط به بیمه و ... .
انتشار خبر بستری شدن او در بیمارستانی در مشهد و نداشتن امکانات لازم برای ادامه روند درمان و مرخص شدن از بیمارستان، موجی از واکنشهای مختلف را در میان اقشار مختلف مردم به همراه داشت. کاربران در فضای مجازی با انتشار این خبر، گریزی به وضعیت اهل فرهنگ و قلم در ایران زده و با انتقاد از وضعیت موجود گفتهاند که دولت میان مایل هروی به عنوان پژوهشگر افغانستانی با پژوهشگران ایرانی هیچ تفاوتی قائل نشده است؛ وضعیت اهل قلم در ایران به صورت کلی نامطلوب است و دولت نیز در این زمینه اقدام مؤثری انجام نمیدهد.
اما یکی از موضوعاتی که بیش از هر چیز دیگری در این خصوص مطرح شد، موضوع نداشتن تابعیت مهاجران افغانستانی است؛ موضوعی که سالهاست درباره آن سخن گفته شده اما علیرغم وعدههای مسئولان گرهی از این کلاف سردرگم باز نشد. برخی از کاربران فضای مجازی با در نظر گرفتن این موضوع و با انتشار تصویری از مراسم اهدای جایزه جهانی کتاب سال نوشتهاند که ای کاش رئیس جمهور به جای تقدیم لوح تقدیر به او، مشکل تابعیت این استاد را حل میکرد.
بیشتر بخوانید:
در جستجوی زندگی، از افغانستان تا سوئد
غم نان اگر بگذارد...
ناموران بیاعتبار
افشین علا نیز با انتشار این سروده در کانال شخصیاش با مایل هروی ابراز همدردی کرده است:
خبر رسید ز مشهد که مایل هروی
نیازمند طبیب و به جستجوی دواست
یگانهای که به گنج ادب، هزار افزود
زمانه، یک یک از آرام و از شکیبش کاست
کسی که آن همه اوراق زرنگار نوشت
بدون بیمه و دفتر بدون برگ و نواست
از این خبر که نه چندان عجیب بود و غریب
فغان ز هر طرف از اهل معرفت برخاست
اهالی هنر این را مگر نمیدانند
که مرد حق چه به غربت، چه در وطن، تنهاست؟
"فلک به مردم نادان دهد زمام مراد"
به صاحبان خرد نیزه بارد از چپ و راست
به آن که اهل هنر نیست آفرین گوید
به آن که در پی زر نیست گوید او شیداست
نجیب باشی و خواهی که ایمن از آسیب؟
ادیب باشی و جویی ادب؟ مجو که خطاست
بگو نسیم خراسان به مایل هروی
زمانه تا نکند با کسی که بی همتاست
نداشتن تابعیت در سالهای اخیر مشکلات متعددی را برای مهاجران افغانستانی در ایران ایجاد کرده است، به طوری که برخی از مهاجران با در نظر گرفتن این مشکل در سالهای گذشته اقدام به مهاجرت به کشورهای اروپایی کردهاند. سیدضیا قاسمی، شاعر افغانستانی، از جمله این مهاجران است که در این رابطه میگوید: من 23 سال در ایران زندگى کردم و دیگران هم کمتر و بیشتر از من. ولى براى من دورنمایى از پذیرفته شدن رسمى و به دست آوردن تابعیت در ایران متصور نبود. خب من وقتى مىبینم مهاجرى که به کشورهاى غربى مىآید، بعد از چهار یا پنج سال اقامت، به آسانى و به صورت فرمالیته تابعیت مىگیرد و رسماً به عنوان عضوى از آن جامعه پذیرفته مىشود، طبیعى است که بین این دو سیستم، دومى را انتخاب کنم.
هرچند بخشی از مشکلات درمانی نجیب مایل هروی با پیگیریهای وزیر ارشاد حل شده و قرار است در آینده نزدیک از بیمارستان مرخص شود، اما مشکل اصلی همچنان باقی است. او یکی از صدها نفری است که برای پاسداشت فرهنگ و زبان فارسی موی سپید کرده اما با بیاعتنایی مسئولان روزگار را میگذراند. چوب حراجی که بیتدبیری برخی مسئولان به فرهنگ این کشور زدهاند، با حل مقطعی مشکل یک یا دو استاد مرتفع نمیشود. به نظر میرسد وقت آن رسیده است که بعد از شعارهای متداول، مسئولان کشور آستینهای خود را برای بهبود شرایط فعلی بالا بزنند.
انتهای پیام/