به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، دنیای شهریِ امروز به سمت مهاجرتهای معکوس رفته است. آنها به خوبی درک کردهاند که باید روستاها و شهرهای کوچک را آباد کنند تا زندگی در آنجا رونق بگیرد. کشورهای پیشرفته به خوبی میدانند که شهرهای کلان دیگر ظرفیت جمعیتهای بیشتر را ندارند. پس با ایجاد امکانات و فضاهای مناسب در روستاها و شهرهای کوچک، مردمِ کلانشهرها را به بازگشت به سمت روستاها و شهرهای کوچکشان ترغیب میکنند.
ما هم در برنامه پنجم توسعه ایران، بندهایی را برای گسترش روستاها مد نظر قرار دادهایم. اما این بندها تنها بر روی کاغذ مانده و در عمل خبرِ چندانی نیست...
غمناک است که بدانیم برخی از شهرستانهای کوچک از حداقل امکاناتِ شهری و فرهنگی و رفاهی محرومند. نه سینمایی، نه سالن تئاتری، نه شهربازی و نه پارکی مجهز. آنها شاید سالی به دوازده ماه، شاهد حتی یک رویداد فرهنگی در شهرهایشان نباشند. علت اصلی هم نبود امکانات و نداشتنِ سالنهای مناسب است.
کنسرتهای موسیقی و نمایشهای مهم، علاوه بر تهران، فقط در برخی شهرهای خاص روی صحنه میروند و بیشک مردمانِ شهرستانهای کوچک به دلیل نداشتنِ حداقل امکانات از این رویدادها محرومند. بسیاری از اهالی موسیقی مجبورند برای برگزاری کنسرتهایشان در شهرهای کوچک، به سالنهای ورزشی رو آورند که متاسفانه این سالنها حداقل استانداردها را ندارند.
به راستی مسئولان استانی و شهرستانی در این چند دهه گذشته چه کردهاند؟ به فیلمی که در ادامه میآید با دقت نگاه کنید:
در فیلم بالا سالن آمفیتئاتر شهرستان الشتر را پیش از تمیز شدن توسط اعضای انجمن نمایش شهرستان، میبینید.
سالن آمفی تئاتر شهرستان الشتر یا مخروبهای رها شده
دوشنبه 25 تیر 1397 زمانِ اجرای عمومی نمایش «کُمدی ارتفاعات» در شهرستان الشتر – استان لرستان به پایان رسید. کارگردان این نمایش هبت اله یگانه بود.
در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتادِ خورشیدی، نمایشهای بسیاری در شهرستان الشتر روی صحنه میرفت. نمایشهایی که در سالنهایی کوچک برگزار میشد. سالنهایی که در بسیاری از موارد به دستِ خودِ بچههای انجمن نمایش شهرستان الشتر آمادهی میزبانی از اجراها میشد. هنرمندانی که حتی دست به بیل و کلنگ هم میشدند تا سالنها را برای اجرا آماده کنند.
تا اینکه خبرِ افتتاح ساختمان جدید اداره ارشاد شهرستان الشتر در اواخر دهه هشتاد به گوش رسید. ساختمانی که قرار بود به سالن آمفی تئاتر مجهز شود و این به معنیِ صاحبخانه شدنِ بچههای انجمن نمایش الشتر بود. در سالهای اواخر دهه هشتاد و در زمان دولت آقای احمدینژاد، با فشارهای بسیار، رئیس اداره ارشاد شهرستان الشتر در آن زمان، یعنی فخرالدین حسینی راضی به تحویل گرفتنِ ساختمان نیمه کارهی ادارهی ارشاد شد.
مسئولان استانی در آن زمان میخواستند از خبر افتتاح ساختمان جدید اداره ارشاد شهرستان الشتر در کارهای تبلیغاتیشان بهرهبرداری لازم را داشته باشند.
اکنون اما حدود 10 سال از آن زمان میگذرد. ساختمان اداره ارشاد شهرستان الشتر همچنان نیمه کاره است. سالن آمفی تئاتر این شهرستان به حال خود رها شده و ساختش هرگز به پایان نرسید.
در این فیلم هنرمندان انجمن نمایش شهرستان الشتر را در حال پاکسازی سالن آمفیتئاتر این شهرستان میبینید. آنها سالن را برای اجرای عمومی آماده میکنند
مسئولانی که آمدند و ریاست کردند و رفتند
از زمان افتتاح ساختمان جدید اداره ارشاد شهرستان الشتر تا کنون کسانی مانند داریوش محسنی، حمید پیرنیا و حسین عبدالی به عنوان رئیس اداره ارشاد شهرستان الشتر کار کردهاند و هیچ کدام از این افراد نتوانستهاند گامی عملی برای تکمیل ساختمان ارشاد و البته تکمیل ساختمان سالن آمفی تئاتر بردارند. در یک سال گذشته هم اداره ارشاد شهرستان الشتر با سرپرستی آقای یوسفوند اداره میشود.
هر کدام از افرادی که در بالا نامشان برده شد، با ادعاهای بسیار به اداره ارشاد شهرستان الشتر آمدند و در نهایت هم هیچ کارِ عملی برای هنرمندان شهرستان نکردند. هر کدام از آنان برنامهها و همایشهایی برگزار کردند که حاصلش احتمالا برای اشخاصی خاص بوده است.
بخشهایی از اجرای نمایش کمدی ارتفاعات در سالن آمفیتئاتر شهرستان الشتر. این سالن نیمهکاره رها شده و به خانه کبوتران تبدیل شده است.
ادارهای با یک کارمند و یک خدمات
از دیگر نکات عجیب این که؛ اداره ارشاد شهرستانی که حدود 90 هزار نفر جمعیت دارد تنها با یک نفر کارمند و یک نفر خدمات اداره میشود. در حال حاضر آقای یوسفوند که سرپرست اداره ارشاد شهرستان الشتر است، تمام کارهای اداری این مجموعه را انجام میدهد. مثلا اگر بخواهد درخواستی به بخش مالی بفرستد، نامه را با امضای خودش مینویسد، بعد خودش به اتاق مالی میرود تا در آنجا به دستوری که خودش صادر کرده عمل کند.
متاسفانه اعضای انجمن نمایش شهرستان الشتر در این سالهای رخوت و بیاعتنایی؛ یا کوچ کردند به شهرهای دیگر یا قید اجراهای عمومی را زدند. البته در این مدت فعالیتهای تئاتری در شهرستان ادامه یافت اما تنها به حضور در جشنوارههای استانی و منطقهای محدود شد و دیگر خبری از اجراهای عمومی نبود.
بالاخره اعضای انجمن نمایش شهرستان تصمیم گرفتند که اعتراضشان را نشان دهند. آنها نمایش «کمدی ارتفاعات» به کارگردانی هبتاله یگانه را برای اجرای عمومی در شهرستان الشتر انتخاب کردند. محل اجرای نمایش هم سالن آمفیتئاتر اداره ارشاد شهرستان بود. اما این سالن سالهاست که جایِ خانهکردنِ کبوتران و گربهها و حشرات و حیوانات دیگر شده است. از همین روی یک هفته پاکسازی این سالنِ نیمه کاره طول کشید.
به هر روی این نمایش در الشتر اجرا شد و با استقبال مردمان شهرستان روبهرو شد. اما به راستی چه کسی پاسخگوی این جوانانِ هنرمند است. بیشک هنرمندانِ انجمن نمایش شهرستان الشتر تنها کسانی نیستند که با این مشکل روبهرو هستند. شهرهای کوچکِ بسیاری در ایران هست که هنوز هم به حداقلِ امکانات مجهز نشدهاند. داشتنِ یک سالن کوچک برای اجرای نمایش و کنسرتهای موسیقی، شاید حداقلِ داشتههای فرهنگی و هنری یک شهر باشد.
انتهای پیام/