به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان نمایشگاه و فروشگاه دستاوردهای مددجویان و معلولان بهزیستی استان اصفهان ظهر امروز در چند غرفه از یک فروشگاه افتتاح شد تا باری دیگر اصفهان شاهد حضور کارآفرینانی باشد که با دست خالی برای خود و خانوادهشان شغل ایجاد کردهاند.
این نمایشگاه که دستاوردهای هنری تعدادی از مددجویان و زنان سرپرست خانوار را به نمایش عمومی گذاشته بود با استقبال خوبی از سوی مردم روبرو شد اما باز هم جای خالی بسیاری از خریداران در غرفههای خالی از مشتری فروشگاه دیده میشد.
تعدادی از معلولان جوان نیز با افتخار در بخش دیگری از فروشگاه به کار گرفته شده بودند و بعنوان اپراتور و فروشنده فروشگاههای موبایل به مشتریان خدماتدهی میکردند.
اینجا شاهد جوانان و زنانی بودیم که کم و کاستیهای جسمی و اجتماعیشان را در پس چهرهای شاداب و پویا پنهان کرده بودند و با رویی خوش در جامعه حاضر شدند تا بگویند ما نیز در کنار شما هستیم و مانند انسانهای عادی زندگی را میگذرانیم. کارفرمایان نیز در کنار مددجویان حضور داشتند تا از تجربه شیرین بکارگیری این افراد صحبت کنند.
ثابت کردم استخدام معلولان دیوانگی نیست
میثم قاسمی یکی از کارفرمایان و صاحبان مغازه موبایل فروشی درباره علت بکارگیری معلولان برای سرویس دهی به مشتریان خود گفت: شاید در نگاه اول کمی سخت و غیرقابل باور باشد اما این جوانان ثابت کردند که هیچ چیز از ما کم ندارند و به بهترین شکل ممکن کار خود را انجام میدهند.
وی افزود: حتی در ابتدای افتتاحیه فروشگاه برخی هم صنفهایم به من گفتند استخدام این افراد دیوانگی است اما من توجهی نکردم و از انتخاب آنها بسیار راضی هستم و حالا پس از چند ماه کار کردن این دوستان معلول شاهد تشویق همان افراد بودم که ابتدا با من مخالفت کردند و حتی خودشان ترغیب شدند تا از این افراد استفاده کنند.
این کارفرما بیان کرد: من از اینکه این افراد را بکار گرفتم کاملاً راضی هستم هرچند ابتدا ریسک پذیرشش بالا بود اما اعتماد به توانایی آنها من را امیدوار کرد و اکنون نتیجهاش را در بازخودر مشتریانم میبینم، حتی حضور این افراد برای من هم سبب خیر بوده و برای گرفتن برخی تسهیلات اقدام کردهام که امیدوارم بهزیستی با آنها موافقت کند تا بتوانم افراد بیشتری را بکار بگیرم.
جای خالی معلولان در جامعه
محمد پسری 26 که با وجود معلولیت جسمی در یکی از این فروشگاههای موبایل مشغول فروشندگی بود، گفت: به نظرم ما چیزی از دیگر انسانها کم نداریم و اینکه در خانه بمانیم و در جامعه حضور پیدا نکنیم دردی از ما دوا نمیکند، دیگر غصه خوردن کافی است و دوران غم و اندوه سرآمده است.
وی افزود: ما باید در جامعه حاضر شویم تا مسئولان به این فکر بیافتند که برای ما هم کاری انجام دهند در غیر این صورت هرچه بیشتر دیده نشویم، بیشتر در محدودیتها خواهیم ماند. اکنون هم از کاری که دراین فروشگاه انجام میدهم راضی هستم اما اگر برخی شرایط مانند افزایش تعداد اتوبوسهای ویژه معلولان برای رفت و آمد ما گذاشته میشد بهتر میتوانستیم در جامعه و میان کسبه کار کنیم.
این فروشنده و مددجو تصریح کرد: هیچکس به فکر نیست، ما چه در خانه بنشینیم و چه بیرون بیاییم برای هیچکس مهم نیست اما چه بهتر که در جامعه حاضر شویم تا ببینند که ما هم وجود داریم و برای رفت و آمد و اشتغال معلولان هم کاری انجام دهند و به فکر ما هم باشند.
برای رسیدن به آرزوهایمان روی چرخهای ویلچرمان میایستیم
بهاره دختری که با نبوغ بسیار دست به تولید محصولات چرمی زده بود، برایم از سختیهای کارش گفت. از زمان زیادی که پای تولیداتش میگذارد و چون مکانی برای عرضه آنها ندارد قادر به کسب درآمد نیست اما حالا بهاره خوشحال است چون میتواند در جایی شکیل و مانند دیگر مغازه داران محصولات خود را به نمایش و فروش بگذارد.
این دختر 23 ساله برایم از شغلهای زیادی که برای کسب درآمد عوض کرده بود، گفت: به سراغ کارهای زیادی رفتم، کارهایی که به آنها علاقه دارم اما بدلیل داشتن معلولیت از پذیرفتن من امتناع میکردند حتی مدرک مربی گری مهدکودک دارم و به چندین جا برای استخدام مراجعه کردم که متاسفانه دیده نشدم.
وی افزود: من مردک هنری و بازیگری تئاتر هم دارم اما حتی در این عرصه هم جایی برای معلولان وجود ندراد، در جامعه به گونهای با ما برخورد میکنند که انگار اصلا وجود خارجی نداریم یا با اکراه ما را میذیرند درحالیکه هیچ چیز به جز بخشی از فیزیک جسمانی ما با دیگران تفاوت ندراد.
بهاره تصریح کرد: نباید اجازه دهیم این تفاوتها باعث فراموشی ما در جامعه شود، باید خودمان روی پای خودمان و حتی چرخخای ویلچرمان بایستیم و برای آنچه آروزیش را داریم تلاش کنیم و زمانی که به خواسته خودمان رسیدیم با خیال راحت لبخند بزنیم و از حضورمان راضی باشیم.
هنرم را در کارم به نمایش میگذارم
یکی از خانمها که حالا بعد از 10 سال کار کردن برای خودش استادکاری در حوزه میناکاری شده بود، گفت: من عاشق مینا و رنگ ابی روی ظروف هستم، تاکنون شاگردهای زیادی داشتهام و از صفر تا صد کارم را به تنهایی انجام میدهم. زن بودن برای من در این جامعه با شرایط اقتصادی بسیار سخت است اما از ظرافت کار استفاده کردم و آن را در هنر بروز دادم تا هم خودم آرامش بگیرم هم برای زندگیام کسب درآمد کنم.
وی افزود: هدفم این است نشان دهم زنان چیزی از مردان کم ندارند، شاید شرایط کار برای انها سختتر باشد اما اگر از تفاوتهایشان درست استفاده کنند و مسیر مورد علاقه خد را پیدا کنند میتوانند بسیار بهتر از هر مردی در جامعه حاضر شوند.
این خانم 40 ساله گفت: تنها مشکل من نبود مکانی برای فروش محصولاتم به صورت مستقیم بود که خدا را شکر در این نمایشگاه حل شده و فعلاً اینجا مستقر هستم، متاسفانه بسیاری از زنان که در وضعیت من هستند صبر و حوصله کافی ندارند برای همین کمتر رغبت میکنند در چنین نمایشگاههایی حاضر شوند اما من با علاقه حضور پیدا میکنمتا هنرم را به نمایش بگذارم.
به گزارش تسنیم، نمایشگاه و فروشگاه دستاوردهای هنری معلولان و زنان سرپرست خانوار بهزیستی تا اسفند ماه در مجتمع شمال شهر واقع در اتوبان شهید آقابابایی، میدان عاشق اصفهانی برپاست و علاقه مندان میتوانند برای خرید و حمایت از این افراد در این مکان حاضر شوند.
انتهای پیام/ش