به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم به نقل از «واشنگتن پست»، در فراز تپهای سنگی در حاشیه شهری بهت زده، 10 تابوت در گورهای تازه حفر شده قرار گرفتند، سپس یک بولدوزر با سنگ و خاک روی قبرها را پوشاند.
بر روی 10 تخته سنگ باریک به رنگ سفید نام قربانیان حمله نوشته شده بود؛ فرزانه، عطاالله، علی در خاک قبر آنها کاشته شد در حالی که صدها نفر از عزاداران در سکوت نظاره میکردند.
کشته شدگان، دانشآموزانی نوجوان و یا در دهه دوم زندگی خود بودند، قربانیان یک حمله انتحاری در روز چهارشنبه در پایتخت افغانستان، حملهای که تروریستهای داعش روز بعد مسئولیت آن را به عهده گرفتند.
به گفته مقامات افغان، انفجار یک مرکز آمادگی برای دانشگاه در منطقه شیعه نشین پایتخت، به کشته شدن 34 نفر و زخمی شدن 57 نفر انجامید. با این حال شمار تلفات چندین بار به دلیل پریشانی در بیمارستانها بارها تصحیح شده است.
میان عزاداران در چندین مراسم خاکسپاری در کابل، علاوه بر دوستان و بستگان دانشآموزان کشته شده غریبههایی نیز حضور داشتند که احساس کردند باید در این مراسم حضور داشته باشند؛ حس نارضایتی بسیار مشهود و شدید بود و این نارضایتی بطور فزایندهای با اظهاراتی خشمگینانه بیان میشد.
دیگران نگرانی مداوم و عمیقتری را بیان کردند که در چند سال اخیر بین جمعیت شیعه و هزاره افغانستان گسترش یافته است. برخی دیگر نیز زیر لب درباره کشتار قومی، توطئههای دولتی و ضرورت دفاع از خودشان میگفتند.
واشنگتن پست در ادامه نیز نوشت که در مصاحبههای متعدد هفته گذشته، بسیاری از هزارهها گفتند که بهترین و با استعدادترین اعضای این قوم عمدتا شیعه که از دیرباز مورد سرکوب قرار داشتند اکنون رقابت با دیگر گروههای غالب را در زمینه حرفه، تحصیلات و سیاست آغاز کردهاند و اکنون نه تنها توسط دشمنان مذهبی خارجی هدف قرار میگیرند، بلکه دولت افغانستان نیز از آنها حفاظت لازم را انجام نمیدهد.
«ثریا سمر» دانشآموز 19 ساله در این باره گفت: ما امنیت نداریم، هر بار که حادثهای رخ میدهد ما خواستار امنیت بیشتر میشویم اما هیچ چیز تغییر نمیکند. دولت از حادثه «دهمزنگ» تاکنون هیچ کاری برای امنیت ما نکرده است.
سمر به اعتراضات صلحآمیز جوانان و دانشآموزان افغان حدود دو سال پیش در میدانی در کابل اشاره میکرد، وقتی یک عامل انتحاری خود را میان جمعیت صدها نفره منفجر کرد و سبب کشته شدن بیش از 80 نفر و زخمی شدن شمار بسیار بیشتری شد. شماری از قربانیان جوان دهمزنگ نیز در همان تپههایی دفن شدند که شهدای حمله اخیر داعش نیز در آنجا مدفون شدند.
به نظر بسیاری حمله روز چهارشنبه به مرکز آموزشی «مهدی موعود» حمله بر آرمانهای آموزشی و حرفهای شیعیان بود. بسیاری از مردم تاکید کردند که این مرکز رکورد استثنایی را به ثبت رسانده بود و شمار زیادی از دانشآموزان این مرکز نمرات بسیار خوبی را در آزمون ملی ورود به دانشگاه کسب کرده بودند؛ اکنون اما برخی از والدین بیم آن دارند تا فرزندان خود را به این مرکز بفرستند.
«امیر جعفری» 42 ساله، پدر 3 فرزند و صاحب کسب و کاری کوچک در کابل نیز در این باره گفت: به عنوان یک پدر چیزی که بیش از همه در دنیا به آن اهمیت میدهم تحصیل فرزندانم است و ما اکنون در یک کشور دموکراتیک زندگی میکنیم.آموزش باید جای خشونت و خونریزی را بگیرد. اگر آموزش مورد حمله قرار گیرد آنگاه راهحلی برای مشکلات ما وجود نخواهد داشت و بازگشت خشونت و خونریزی را شاهد خواهیم بود.
جعفری که مانند بسیاری از شیعیان افغانستان سالها به عنوان مهاجر در ایران نیز سپری کرده است، گفت که تصمیم داشته دختر بزرگ خود را نیز به مرکز مهدی موعود بفرستد اما اکنون این تصمیم خود را مورد تجدید نظر قرار داده است.
وی اظهار داشت که برای نخستین بار پس از بازگشتش به افغانستان نسبت به آینده، بویژه آینده فرزندانش نگران است.
انتهای پیام/.