به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، «حسام کیان مقدم» با ارسال یادداشتی نوشت؛
چین و پاکستان سالها است به عنوان متحد و دوست فعالیتهای سیاسی و نظامی مشترکی دارند که تقویت آن را میتوان به اختلافات مشترک این دو کشور با هند و آمریکا نسبت داد.
پاکستان دشمن دیرینه هند تلقی میشود و منازعات مرزی میان این دو کشور عمری به درازای تاریخ 70 ساله پاکستان دارد.
دهلینو چنین منازعاتی را در سطحی پائینتر با پکن نیز دارد و مناطقی در مرزهای دو کشور وجود دارد که منازعه بر سر آن سالها است جاری میباشد.
علاوه بر این هند و چین بر سر سرچشمه رودهای مشترک نیز باهم اختلافاتی دارند و همه اینها باعث میشود تا پاکستان و چین به هم احساس نزدیکی کنند.
دلیل دیگر پیشرفت دوستی میان اسلام آباد و پکن این است که چین و آمریکا رقابت شدید اقتصادی دارند و حمایت تمام قد هند از آمریکا باعث می شود تا چین به دنبال یافتن متحدی پایدار در منطقه جنوب آسیا باشد به خصوص که از لحاظ استراتژیکی پاکستان کشور بسیار مهمی تلقی می شود و مسیری نزدیک از آب های آزاد به آسیای میانه دارد.
هر چند ارتباط میان چین و پاکستان دلایل مختلفی دارد و بهانههای زیادی دست به دست هم داده تا این دو کشور را به هم پیوند بزند ولی چند سالی است که پکن برای تضمین حضور خود در پاکستان و پس زدن کامل آمریکا در این کشور مسیری جدید انتخاب کرده که منافع پکن و اسلام آباد را تضمین میکند.
چرا چین در پاکستان سرمایه گذاری می کند؟
طبیعی است که اگر بخواهیم به صورت کامل پاسخ این سوال را بدهیم نیاز به نگارش چندین جلد کتاب خواهیم داشت ولی اجمالا می توان این سرمایه گذاری را از چند جهت مورد بررسی قرار داد.
پکن آمریکا را از مسیر پاکستان دور می زند!
چین مواد نفتی مورد نیاز خود را از کشورهای حاشیه خلیج فارس به خصوص امارات خریداری میکند و یکی از دغدغههای همیشگی پکن انتقال حجم عظیم این محمولهها به خاک خود بوده است.
مسیرعادی که برای این کار وجود داشت کشتیهای بزرگ را مجبور میکرد بیش از 13 هزار کیلومتر مسیر را طی کنند.
علاوه بر این در طول این مسیر کشورهایی مانند اندونزی وجود داشتند که به دلیل استقرار نیروهای نظامی آمریکا در این کشور عملا تمام خریدهای چین کاملا از سوی آمریکا رصد میشدند و این برای پکن که رقیب اقتصادی واشنتگتن تلقی میشود غیر قابل قبول است.
حال پاکستان می تواند مسیر جدیدی از خلیج فارس به خاک چین باشد بدون اینکه نفت کش ها مجبور شوند 13 هزار کیلومتر راه را تحت نظارت آمریکا بپیمایند.
پاکستان 6هزار کیلومتر راه را نزدیک تر می کند و چین با ساخت بزرگ راه های بزرگ و بنادر عظیمی مثل گوادر در اصل راه را برای خود هموار میکند.
سرمایه گذاری برای جلب محبت همیشگی!
علی رغم اینکه چین و پاکستان دوست و همسایه هستند ولی ممکن است با دسیسه سازمانهای اطلاعاتی کشورهایی مانند آمریکا یا هند این دوستی به دشمنی مبدل شود و دقیقا به همین دلیل است که دو کشور تصمیم گرفتند روابط خود را به سمتی پیش ببرند که مردم نیز احساس دوستی کنند.
چین قرار بود برای ساخت پروژه «سی پیک» 46میلیارد دلار در خاک پاکستان سرمایه گذاری کند و اخیرا این سرمایه گذاری را به بیش از 60 میلیارد دلار رسانده است تا دیگر حرف و حدیثی در خصوص حضور موقت یا کوتاه مدت در پاکستان باقی نماند.
این میزان سرمایه گذاری می تواند به تحول اقتصادی پاکستان منجر شود و تاثیرات فراوانی بر اقتصادی این کشور خواهد داشت.
«سی پیک» برگ برنده تمام دولت های پاکستان
حال می توانیم در مورد روابط چین و پاکستان و یا به صورت تخصصی تر در مورد کریدور اقتصادی مشترک دو کشور نتیجه گیری کنیم، چین برای پاکستان جاده و آزاد راه می سازد، بندر می سازد، برق تولید می کند و اشتغال ایجاد می کند، طبیعتا هر دولتی که واقعا قصد خدمت به مردم داشته باشد کاری بیش از این نمی تواند انجام دهد.
طبیعی است که دولت های پاکستان نیز از خدماتی که چین به آنها در قبال دور شدن از آمریکا ارائه می کند استقبال کنند.
سی پیک برای صدها هزار جوان پاکستانی شغل ایجاد خواهد کرد و تا حد زیادی مشکلات حمل و نقل و حتی انرژی را در این کشور حل می کند.
دقیقا به همین علت دولت جدید پاکستان نیز تصمیم گرفته است که کمیته ویژه ای برای پیش برد کریدور اقتصادی مشترک دو کشور تشکیل داده بر روی این پروژه نظارت لحظه ای داشته باشد.
«عمران خان» نخست وزیر پاکستان در دیدار با وزیر خارجه چین تصریح کرد: هر اقدام ممکنی که باعث توسعه کریدور اقتصادی مشترک دو کشور شود باجدیت انجام خواهد شد.
پر واضح است که در آینده ای نزدیک باید شاهد تحول اساسی در حوزه اقتصاد پاکستان باشیم که فاز اول آن از ایالت بلوچستان و سواحل دریای عمان آغاز خواهد شد.
انتهای پیام/.