علی اکبر مشکات راد از جانبازان روشندل دفاع مقدس کاشان در گفت وگو با خبرنگار تسنیم کاشان میگوید: تفاوت من با شما این است که شما دنیایتان را آن طوری می بینید که چشمهایتان می گوید، اما من دنیا را آن گونه می بینم که دلم می خواهد. من می توانم به سادگی از دیدن چیزهایی که شما را آزار می دهد چشم پوشی کنم اما معنایش این نیست که از دیدن زیباییهایی که شما میبینید محروم هستم بلکه من هم می توانم آنها را احساس کنم، ببویم، بشنوم و لمس کنم.
زیبایی فقط آن چیزهایی نیست که شما می بینید. چشم دل من زیباییهایی را می بیند که چشم سر شما از دیدن آن محروم است. من با چشم دل تو را به تماشا نشستهام، زیباتر از بهار و روشنتر از سپیدی.
در چه سالی بینایی خود را از دست دادید؟
در سال 61 در عملیات محرم در گروه تخریب بودیم بعد از عملیات مشغول پاکسازی میدان بودیم که بر اثر انفجار یکی از مین ها از ناحیه دو چشم مجروح شدم و چشم هایم را تقدیم به انقلاب کردم.
شغل تان چیست؟
بعد از مجروحیتی که در 18 سالگی اتفاق افتاد مشغول حفظ قرآن شدم چندین ماه نیز دروس حوزوی را خواندم و گاهی اوقات کار آزاد انجام میدهم.
از روز جهانی عصای سفید در کشور ما بگویید؟
روز عصای سفید که 15 اکتبر و در تاریخ شمسی 23 مهر است بعد از جنگ جهانی دوم نامگذاری شد.این روز در کشور ما فقط یک نماد است اما باید در این روز به این موضوع فکر کرد که برخورداری از حقوق اجتماعی مساوی نیز حق طبیعی روشندلان است.
خانم مشکات چرا حاضر شدید با یک فرد نابینا ازدواج کنید ؟
من در سالهای دفاع مقدس آرزو داشتم به جبهه بروم اما قسمتم نبود تصمیم گرفتم با جانبازی ازدواج کنم تا بتوانم خدمت کوچکی برای ایشان انجام دهم.
از زندگی با ا یشان راضی هستید؟
بله هرچند همه امور خانه و بچه ها و خرید و حتی امور مربوط به همسرم به عهده من است اما راضی هستم . همسرم اخلاقش خیلی خوب است.
نابینایی آقای مشکات مشکلی برای خانواده به وجود نمی آورد؟
خیر، از نظر افراد بیرون از خانواده شاید مشکل همسرم خیلی بزرگ جلوه کند اما برای خودمان که با هم زندگی می کنیم اصلا مشکلی نیست و من احساس می کنم با یک فرد عادی زندگی می کنم.
آقای مشکات افراد نابینا چه انتظاری از مردم دارند؟
توقع و انتظاری نداریم فقط می خواهم من را آن گونه که هستیم ببیند به ما احترام بگذراند.
در روایات و متون اسلامی آمده است : اگر فردی به نابیناییکمک کند، خداوند در آخرت او را از نفاق و آتش جهنم حفظ میکند.
آیا به دلیل شرایطی که به لحاظ جسمانی دارید، سختیهایی را احساس می کنید؟
البته از آنجایی که من در راه خدا و آرامش مردم کشورم چشمهایم را تقدیم کردم، هیچ گونه سختی احساس نمیکنم و هر مشکلی هم که باشد تحمل میکنم. جان کلام این است که نابینا هم عضوی از جامعه است و حقوق اجتماعی مصرحی دارد و به جای ابراز ترحم حقوق او را باید رعایت کنیم. خانم یا آقایی که رانندگی می کنید اجازه بدهید نابینایی که با عصای سفید قابل شناسایی است به راحتی از خیابان عبور کند.
گزارش از محسن بایعی
انتهای پیام/ ع