به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از نشنال اینترست، شینزو آبه نخست وزیر ژاپن سیاست و راهبردهایی را برای مقابله با قدرت چین در منطقه آسیا اقیانوسیه تدوین کرده است.
بی شک شینزو آبه نقش مهم و بزرگی را در تقویت جایگاه منطقه آسیا اقیانوسیه در تحولات بین المللی ایفا کرده است. وی از زمان بازگشت به قدرت سیاسی در سال 2012 میلادی، خود را نه تنها متعهد به اصلاح سیاست خارجی ژاپن پس از جنگ جهانی دوم دانسته بلکه سعی کرده است تا در شکل گیری نظم نوظهور جهانی پساآمریکایی نقش داشته باشد.
شینزو آبه در سال 2012 میلادی در یک مقاله تحت عنوان "الماس امنیت دموکراتیک آسیا" به این مساله مهم اشاره کرده است که امنیت، ثبات و آزادی دریانوردی در اقیانوس آرام، از صلح، ثبات و آزادی دریانوردی در اقیانوس هند جداشدنی نیست.
وی وعده داده است که ژاپن تحت هدایتش نقش بزرگتر و مهمتری در برقراری روابط خوب و حسن همجواری با هر دو منطقه خواهد داشت. کمتر از یک دهه بعد، تقریبا همه بازیگران مرتبط در آسیا، آمریکای شمالی و منطقه اقیانوسیه، دیدگاه های شینزو آبه را به عنوان یک مساله واضح ژئوپلیتیک قبول کرده اند.
مساله بسیار مهم اینکه، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیز به طور کلی از دیدگاه های ایدئولوژیک شینزو آبه حمایت کرده و این دیدگاه ها را قبول دارد. شینزو آبه خواستار تقویت همکاری قدرت های دموکراتیک یعنی استرالیا، هند و ژاپن و آمریکا در برابر ظهور و پیدایش چین در منطقه شده است. بنابر این آینده سیاسی رهبر ژاپن و جانشین های وی، دکترین راهبردی اش را با آغوش باز قبول خواهند کرد.
در دوره زمامداری شینزو آبه ژاپن بزرگترین و بی سابقه ترین بودجه های نظامی را تصویب کرده است. ژاپن به دنبال دستیابی به نخستین ناو هواپیمابر است و برای نخستین بار از زمان جنگ جهانی دوم، نخستین خودروهای زرهی خود را در تمرینات نظامی خارج از مرزهای این کشور مورد استفاده قرار داده است.
شینزو آبه نخستین رهبر خارجی بود که مدت کوتاهی پس از پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا با وی دیدار کرد. شینزو آبه در جریان دیدار با ترامپ و رودریگو دوترته رئیس جمهور فیلیپین تلاش زیادی کرده است تا روابط توکیو را با این دو کشور که در زمان دولت اوباما قدری متشنج شده بود، گرمتر کند.
شاید هیچ رهبری در جهان وجود نداشته باشد که به اندازه شینزو آبه به سفرهای خارجی رفته باشد. وی طی سال های 2012 تا 2014 میلادی یعنی کمتر از دو سال پس از به قدرت رسیدن، به 42 کشور جهان سفر کرد، در قاره های آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین. آبه در جریان این سفرها قول های زیادی برای انعقاد قراردادهای سرمایه گذاری های ژاپن، قراردادهای تجاری و توسعه همکاری ها با کشورهای مختلف داده است. شینزو آبه سعی کرده است تا ژاپن را به یک بازیگر مهم جهانی برای نخستین بار در دهه های اخیر تبدیل کند.
شینزو آبه پس از انکه برای سومین بار در سپتامبر 2018 به عنوان رهبر حزب لیبرال دموکراتیک ژاپن انتخاب شد، به نخستین رهبر سیاسی این کشور پس از تاریخ جنگ مشهور شد که طولانی ترین دوره زمامداری سیاسی را تجربه کرده است.
البته این در شرایطی است که ژاپن با چالش افزایش قدرت و نفوذ چین در منطقه روبرو است و گروه های سیاسی تندروی داخلی نیز با سیاست های وی به شدت مخالفت می کنند و اقتصاد این کشور نیز با چالش های ساختاری روبرو است.
شینزو آبه قول داده است تا با همکاری مردم و سایر احزاب سیاسی، یک کشور جدید و پرافتخار را برای نسل های جوان بسازد.
ولی برخی واقعیت ها در این بین به شدت نگران کننده است. در سال 1990 میلادی، تولید ناخالص داخلی ژاپن علی رغم اینکه جمعیت آن معادل نیمی از جمعیت آمریکا بود و 10 برابر کوچکتر از چین بود، 15 درصد تولید اقتصادی جهان را تشکیل می داد ولی تا 2008 میلادی این رقم به کمتر از 10 درصد کاهش یافته است و پیش بینی می شود تا 10 سال آینده نیز این رقم به 6 درصد برسد. طی سال های 1990 تا 2030 میلادی سهم چین در تولید ناخالص داخلی جهان از 2 درصد به بیش از 25 درصد خواهد رسید.
بحران مالی و اقتصادی بزرگ 2008 میلادی یک شوک بزرگ برای جهان غرب و همین طور ژاپن بود. این بحران موجب پایان یافتن هژمونی اقتصادی ژاپن در آسیا شد.
توازن مجدد قدرت اقتصادی همزمان و همراه با توازن قدرت نظامی شد. در آغاز قرن 21 بودجه نظامی و دفاعی ژاپن 60 درصد بیشتر از چین بود. ولی در سال 2012 میلادی هزینه های دفاعی ژاپن به یک سوم چین رسید.
انتهای پیام/