انتظار چندین ساله اهالی روستای «چالاب یارقلی» برای بازگشت به روستا

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، بالا بردن توان اقتصاد داخلی و دوری از واردات به عنوان رمز موفقیت‌های دولت‌ها و بخش خصوصی در اقتصاد یکی از مواردی است که مقام معظم رهبری در دیدارهای خود با دولتمردان و دست‌اندرکاران اقتصادی کشور تأکید داشته‌اند و توجه به ورود مردم به‌ویژه روستاییان به اقتصاد را به آنها گوشزد کرده‌اند.

روستای «چالاب یارقلی» از توابع شهرستان دالاهو در استان کرمانشاه سال‌ها پیش به دلیل نبود امکانات خالی از سکنه شد و مردم روستا برای رسیدگی به امور زراعی خود مجبور به رفت‌ و آمد شدند اما فرزندان این روستا از هشت سال گذشته به صورت جدی پیگیر بازسازی و بازگشت به روستای پدری خود شده‌اند اما تاکنون تنها با در بسته روبه‌رو بوده‌اند.

این سنگ‌اندازی‌ها از طرف مسئولان در حالی است که زنبورداری و کشاورزی پیشه و منبع درآمد بسیاری از این خانواده‌ها است و بازسازی و آباد شدن این روستا سبب اشتغال‌زایی و رونق تولید می‌شود.

این در حالی است که حداقل 20 خانواده‌ای که تمایل زندگی در روستای پدری خود دارند مستأجر و آسیب‌دیده در زلزله سال گذشته هستند و اکنون ناامید از وعده‌‌های دولتمردان برای اعطای زمین، چشم امید به زندگی در روستای محل زندگی پدران خود دوخته‌اند تا ضمن رهایی از آوارگی منبع درآمدی برای آینده خود داشته باشند.

با توجه به اینکه وعده‌هایی برای اعطای زمین به مستأجران زلزله‌زده داده شد و بعد از گذشت یک سال و چند ماه هنوز اقدامی انجام نشده است و از طرفی دیگر این خانوارها توانایی اجاره یا خرید واحد دیگری را نداشتند بنابراین بهترین راه برای آن‌ها بازگشت به روستا بود که اکنون با سنگ‌اندازی مسئولان روبه‌رو شده است.

همایون رضایی یکی از افرادی که تمایل به بازگشت به روستای «چالاب یارقلی» را دارد اظهار داشت: تا پایه پنجم ابتدایی در روستای چالاب یارقلی از توابع دهستان بیونیج شهرستان دالاهو زندگی کردم و بعد از آن اهالی روستا به دلیل کمبود امکانات، سرمای شدید، نبود مدرسه و مرکز درمانی مجبور به مهاجرت از روستا شدند.

وی در گفت‌و‌گو با خبرنگار تسنیم در کرمانشاه با بیان اینکه حدود 30 تا 40 خانوار هنوز در این روستا زمین کشاورزی دارند عنوان کرد: مهاجرت ما از روستا با بازسازی شهر سرپل‌ذهاب همزمان شده بود به همین دلیل برای ادامه زندگی به سرپل‌ذهاب رفتیم.

رضایی با اشاره به اینکه از سال 89 تاکنون پیگیر بازسازی این روستا هستیم اما تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم گفت: در سال 89 روند اداری به طور کامل گذرانده شد و بعد از یکی دو سال اعلام شد که با بازسازی این روستا موافقت شده است اما دو روز بعد به ما گفتند که این روستا از محوطه‌های تحت نظر میراث فرهنگی است.

وی افزود: به دنبال طرح موضوع میراث فرهنگی در نهایت مکان دیگری در همان روستا برای بازسازی منازل مسکونی تعیین کردیم و بعد از پیگیری‌ها این مشکل نیز برطرفشد اما در دو سه سال گذشته با وجود مراجعه پی در پی هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم.

رضایی گفت: من و حدود 30 تا 40 خانواده از اقوام از مستأجران زلزله‌زده هستیم و برای دریافت زمین و تسهیلات اقدام کرده‌ایم اما تاکنون هیچ کاری انجام نشده و تنها در حد حرف بوده است و اکنون ما آواره هستیم.

وی با بیان اینکه قصد ما آباد کردن این روستا است افزود: هر خانواده حدود 10 تا 15 هکتار زمین کشاورزی در این روستا داریم و بیشتر مردم به دلیل نداشتن مکان نگهداری مجبور به فروش دام‌های خود شده‌اند.

رضایی عنوان کرد: اکنون بین 20 تا 30 خانواده از اقوام درجه یک و دو ما به بازگشت به روستای پدری خود تمایل دارند و به طور قطع افراد دیگری هستند که منتظر آباد شدن این روستا و بازگشت به روستا و محل زندگی خود هستند.

وی افزود: این روستا در گذشته محل سکونت خانواده‌های بسیاری بوده است اما اکنون با داشتن مجوز مانع از ساخت و ساز و آباد کردن روستا می‌شوند.

رضایی با بیان اینکه هفته‌ای چند بار برای این مشکل به بنیاد مسکن دالاهو مراجعه می‌کنم گفت: این روستا اکنون از نظر لوله‌کشی آب و جاده دسترسی مشکلی ندارد اما در چهار ماه گذشته گرفتار امروز و فردای مسئولان شده‌ایم.

وی با اشاره به اینکه بیشتر خانوارهای این روستا مستأجر و مشغول به دامداری و کشاورزی هستند افزود: بیشتر مردم روستا برای رسیدگی به امور کشاورزی خود به اجبار گاهی در چادر زندگی می‌کنند اما فرماندار، مسئولان بنیاد مسکن و سایر مسئولان هیچ اقدامی برای ما انجام نداده‌اند و تنها وعده‌های واهی می‌دهند.

رضایی با بیان اینکه گفت: حدود 400 تا 500 هکتار مرتع در این روستا وجود دارد و برخی از همسایه‌ها چون این مراتع را در اختیار دارند اکنون برای بازسازی این روستا سنگ‌اندازی می‌کنند.

وی با بیان اینکه سپاه حدود دو سال پیش جاده این روستا را بازسازی کرد عنوان کرد: مجوز تمام زیرساخت‌‌ها دریافت شده است اما متأسفانه با ما همکاری نمی‌کنند و برای ساخت و ساز اقدام نمی‌کنند.

رضایی بیان کرد: هر خانوار حاضر به پرداخت یک میلیون تومان بابت خودیاری هستیم و تنها انتظار ما رها شدن از این آوارگی است.

وی گفت: اکنون با توجه به وقوع زلزله میراث فرهنگی مشکلی برای ساخت و ساز در این روستا ندارد و حتی در صورت ممانعت امکان معرفی زمین‌های دیگر در آن روستا وجود دارد اما هر اقدامی که انجام می‌دهیم چوب لای چرخ ما می‌گذارند.

رضایی افزود: ما در این روستا مشغول به زنبورداری هستیم و برای رسیدگی به امور خود مجبور به زندگی در چادر هستیم و آخرین بار دختر بزرگم به دلیل مسمومیت 10 روز در بیمارستان بستری بود و تا مرز کما پیش رفت.

وی با بیان اینکه زندگی کردن در چادر بسیار دشوار است و خطر حیوانات گزنده همیشه وجود دارد گفت: در این چند سال هر بار که مسئولی تغییر کرده به همه مراجعه کرده‌ام.

شاید لازم به یادآوری باشد در دورانی که مهاجرت مردم از روستا به شهر یکی از مهمترین خطرات برای پیشرفت و اقتصاد کشور محسوب می‌شود تشویق به بازگشت به روستا نیز یکی از بهترین راهکارها برای رونق تولید و اقتصاد است اما در سال‌های گذشته نه تنها اقدامی برای بازگشت مردم به روستا انجام نشده است بلکه در صورت تمایل مردم به این اقدام با مانع بزرگی به نام مسئولان مواجه می‌شوند.

مردم روستای «چالاب یارقلی» تنها انتظار رهایی از آوارگی را دارند و با توجه به اینکه از مستأجران زلزله‌زده هستند مانع‌تراشی برای بازگشت آن‌ها به روستا و اشتغال به کشاورزی و زنبورداری عقلانی به نظر نمی‌رسد و انتظار می‌رود به جای سنگ‌اندازی زیرساخت‌های لازم، مدرسه و مرکز درمانی به منظور رفاه حال آن‌ها فراهم شود که آیندگان نیز از آن بهره‌مند شوند.

انتهای پیام /ح