به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، «ریکاردو آلکارو»، تحلیلگر مسائل سیاسی مستقر در ایتالیا در مصاحبهای اختصاصی، راهاندازی «ابزار حمایت از مبادلات تجاری» (اینستکس) را گامی مثبت ارزیابی کرده، اما گفتی عملیاتی شدن کامل آن چند ماه طول میکشد.
آلکارو عضو میهمان اندیشکده مرکز ایالات متحده و اروپا است و محور پژوهشها و مطالعاتش را بررسی روابط آمریکا و اروپا و ارتباطات امنیتی دو طرف قرار داده است.
وی در مصاحبه با گروه انگلیسی خبرگزاری تسنیم، درباره راهاندازی اینستکس گفت: «اینستکس از جنبه مثبت، اولین نشانه ملموس از جدیت سه کشور اروپایی و اتحادیه اروپا برای حفظ برجام صرفنظر از خروج آمریکا از آن است.»
آلکارو اضافه کرد: «این نکته بسیار مهم است که این ساز و کار در فرانسه مستقر شده، اداره آن را یک فرد آلمانی به عهده خواهد داشت و سه کشور اروپایی آن را ضمانت مالی خواهد کرد. اینها سرمایهگذاریهای سیاسی پرقوتی هستند که این سازمان به دست آورده است.»
این تحلیلگر ایتالیایی در ادامه گفت: «از جنبه منفی، اینستکس ثبت شده اما عملیاتی شدن کامل آن ماهها به طول میانجامد و لازم است مسائل فنی آن مشخص شوند.»
دولتهای اروپایی از روز 11 بهمنماه در بیانیهای رسماً اعلام کردند که ثبت شرکتی در اروپا برای کلید زدن راهکار دوم را آغاز کردهاند.
در بیانیه این دولتها آمده است: «فرانسه، آلمان و انگلیس، در راستای تعهد راسخ و تلاشهای ادامهدار خود برای "حفظ برنامه جامع اقدام مشترک" (برجام) که به تأیید قطعنامه شماره 2231 شورای امنیت رسیده، ایجاد "ابزار حمایت از مبادلات تجاری" را اعلام میکنند. این ابزار، کانال ویژهای برای تسهیل تجارت مشروع میان عاملان اقتصادی اروپا و ایران است.»
کارشناسان بینالمللی مسائل تحریمهای ایران پیش از این عملیاتی شدن این ساز و کار را زمانبر، پیچیده و نیازمند آزمون و خطا در ماههای بعد از آغاز فعالیت توصیف کردهاند. برای توضیح درباره اینکه کارشناسان چه اشکالات و ابهاماتی را بر این کانال مالی وارد میکنند ابتدا لازم است با مکانیسم پیشبینیشده برای عملکرد آن آشنا شویم.
«اینستکس» در واقع قرار است به عنوان یک نهاد واسط برای مبادله پایاپای میان شرکتهای بستانکار و بدهکار به ایران عمل کند. قرار است یک شعبه از این شرکت در اروپا و شعبهای دیگر در ایران ثبت شود و این دو شرکت، تمام اطلاعات مبادلات تجاری میان شرکتهای اروپایی و ایرانی را ثبت کنند.
این کانال، طبق الگوی عملکرد پیشبینیشده قرار است به عنوان یک نظام اعتباری، بدون نیاز به رد و بدل شدن پول عمل کند. در این روش، به عنوان مثال، اگر ایران به یک شرکت فرانسوی نفت صادر کند، اعتبار ناشی از هزینه این صادرات نزد اسپیوی ذخیره خواهد شد و ایران بعداً میتواند از این اعتبار برای وارد کردن کالا از یک شرکت ایتالیایی استفاده کند. به همین نحو، شرکت ایتالیایی هم میتواند از اعتبار خود نزد اسپیوی برای معاملات دیگر استفاده کند.
انتهای پیام/