به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، «دردسرهای عظیم» بعد از چند بازپخش دوباره در آیفیلم به نمایش درمیآید اما همچون بازپخشهای «پایتخت» دیدنی است. چرا که نظرسنجیها نشان میدهد در زمان تکرار این سریالها، کارهای جدید تلویزیون کمتر دیده میشوند. «دردسرهای عظیم» یک سریال با ژانر طنز، درام و خانوادگی است که در سال 93 از تلویزیون پخش شد. صاحبنظران اعتقاد دارند مردم ما به هر طنز و شوخی نمیخندند اما اگر آن موقعیت کمدی را باور کنند بدون هیچ لمپنبازی، این خنده شکل فاخر به خود میگیرد. امیرغفارمنش که این روزها نقش یک روحانی در «آخر خط» تلویزیون را ایفا میکند همان حرف علیرضا خمسه را تکرار کرد که طنز بدون انتقاد بیهویت شده است.
او به خبرنگار خبرگزاری تسنیم تصریح کرد: باور کنید درونمایه طنز عمق فاجعه و مشکلات ملموس و محسوس جلوی روی مسئولین میگذارد و حتی در بسیاری از موارد هنرمندانه و در قالب شوخی راهکار هم ارائه میدهد. روزگاری طنز هم فرهنگسازی میکرد و هم جلوی معضل و تشدید مشکلات را میگرفت. ما ظرفیتسازی نکردیم و تا توانستیم از ممیزی و سانسور بهره بردیم. در نتیجه جامعه هم تحت همین محافظهکاری رشد کرد و یک شوخی گزنده و انتقادی که گاهی با شوخی قومیتها و مشاغل همراه میشود را برنمیتابد.
غفارمنش اعتقاد دارد جای آدمهای خلاق در تلویزیون خالی است، خاطرنشان کرد: بخشی از این معضلات به عدم استفاده از آدمهای خلاق برمیگردد که طرحها و ایدههای جدید دارند اما چون اهل لابیبازی نیستند، هنوز همانهایی در تلویزیون کار میکنند که جز کلیشه و تکرار چیزی برای عرضه ندارند. لازم است مدیران ما کمی ریسکپذیر باشند و به جوانان و طنزپردازان خلاق اعتماد کنند و بگذارند مردم به موقعیتها و اتفاقات جذاب و خلاقانه بخندند. آنقدر با رفتار سلیقهای به ساختار یک برنامه لطمه وارد نکنید، بگذاریم هنرمندان خلاق و ایدهپرداز، تلویزیون را همراهی کنند و مردم در سطح گستردهای شکوه هنرمندانه را به نظاره بنشینند. چرا که گاهی اوقات ترس از میز و جایگاه، مدیران ما را محافظهکار میکند و تلویزیون درگیر کلیشه و تکرار میشود و دیگر جایی برای تراوش قریحه و ذهن خلاق باقی نمیماند.
وی با اشاره به پخش مجدد «دردسرهای عظیم» از شبکه آیفیلم، تصریح کرد: من اصلاً باور نمیکردم که آی فیلم تا این اندازه بیننده داشته باشد. از وقتی بازپخش سریال شروع شده است، بازخوردهای فراوانی داشته ام و واقعاً برایم جالب است که این سریال برای بازپخش های دوم و سوم هم دیده می شود. از طرفی، می بینم که آی فیلم هم بینندگان زیادی دارد و این جالب است. دردسرهای عظیم جزو سریال های دوست داشتنی است. شخصیت «ارسلان» را هم خیلی دوست داشتم. متن فیلمنامه هم خیلی خوب و دوست داشتنی بود. به طور کلی، تیمی که آقای مهام با آن ها کار می کنند، خیلی خوب و صمیمی هستند و کار کردن با آنها لذت بخش است. بازخوردهای خوبی هم از طرف مردم گرفتیم. همه این مسائل باعث می شود که کار را دوست داشته باشم.
غفارمنش در پاسخ به این سوال که چرا این سریال زیاد دیده شد و مردم هم دوستش داشتند و چه مسائلی باعث جذابیت این سریال برای مردم شد، خاطرنشان کرد: فکر میکنم چند عامل مهم در این موضوع دخیل بوده است. اول اینکه، قصه این سریال از دل مردم بیرون آمده است. یعنی آنچه در این سریال می بینیم، مشکلاتی است که مردم با آن مواجه هستند. در این مجموعه شما جوانی را می بینید که بیکار است و برای پیدا کردن شغل تلاش می کند. اینها چیزهایی هستند که در زندگی همه اتفاق می افتد. بنابراین، مردم با این داستان ارتباط برقرار می کنند و خودشان را جای شخصیت ها قرار می دهند. یک موضوع دیگر این است که در این سریال ما شاهد ایجاد داستانهای عاشقانه میان شخصیتهای مختلف هستیم. به ویژه عشق بهار و لطیف بیننده را با خودش همراه میکند. به طور کلی، سریالهایی که عشق در آنها اتفاق می افتد، معمولاً مورد پسند مردم واقع میشوند.
وی در ادامه اضافه کرد: عشق زیباست و خداوند هم آن را دوست دارد. به نظر من، ما وقتی تبلیغ عشق میکنیم، در واقع داریم تبلیغ خداوند را در روی زمین می کنیم. رسانههای فرهنگی این مسئولیت را دارند که شور و شعف را در مردم ایجاد کنند و عشق هم همین کارکرد را دارد. شما اگر در ادبیات هم دقت کنید میبینید که کارهای شکسپیر همه با عشق همراه هستند. این عشق مردم را با خودش همراه میکند. موضوع بعدی این است که این سریال متن خوبی داشت. بازیگران خوبی هم در آن ایفای نقش کردند. همچنین ما در این سریال شاهد زندگی به سبک قدیم هستیم که چند خانواده در یک خانه ویلایی زندگی میکنند. این خانه، نوعی صمیمیت را به مردم انتقال می داد. همه این عوامل باعث شد که نتیجه کار خوب باشد و مردم کار را ببینند و با آن ارتباط برقرار کنند.
این بازیگر سینما و تلویزیون در خاتمه افزود: دردسرهای عظیم یک سریال طنز و درام است. اگرچه مشکلات مردم را بیان میکند امّا در بستری از طنز رخ میدهد. تکیه کلامهایی که بازیگران دارند، معمولاً به مردم سرایت می کند و به ویژه در زمان پخش سریال در کوچه و خیابان شنیده می شود. بازخورد جالبی که داشتم مربوط به همین تکیه کلامها بود که مردم با لحن خاصی مرا با نام «ارسلان» صدا می زنند. یا تکیه کلام «اینطوریا» و... را به کار میبردند. اینکه می بینی مردم کار را دیدهاند و تکیه کلامها را به کار میبرند، جالب است.
انتهای پیام/