به گزارش خبرگزاری تسنیم از کاشان٬ صنعت بافت زیرانداز در بسیاری ارز مناطق جهان رواج داشته و در ایران نیز تاریخی کهن دارد و در بافت شباهتهایی با حصیر دارد و مانند آن برای زیرانداز مورد استفاده بوده است.
زیلو شکل تکامل یافته از حصیر بوده و بافندگان آن از حصیر الهام گرفتهاند و این فرش ارزشمند که در کاشان و میبد یزد بافته میشود که از جمله مهمترین هنرها و صنایع دستی ایران بهشمار میرود.
به یقین میتوان گفت بافت زیلو قرنها قبل از اسلام رایج بوده است چرا که شواهد موجود نشان میدهد در قرون اولیه اسلامی زیلو جزء فرشهای شناخته شده بود و بافت آن در بیشتر مناطق پهناور ایران رواج داشت؛ به ویژه آنکه زیلو کاربرد فراوانی در اماکن مذهبی داشت و از طرفی میتوان گفت نام آن با بنای مذهبی گره خورده بود.
احیای هنر زیلوبافی درکاشان
غفار سردابی یکی از بافندههای قدیمی زیلو در گفتوگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: از سن 7 سالگی در کارگاه زیلوبافی غلامرضا زیلوچیان مشغول حرفه زیلوبافی شدم و به مدت 13سال نزد استاد حسن بابا حسنی و ماشالله سردابی این هنر رو یاد گرفتم.
این بافنده زیلو گقت: زیلو نوعی فرش یا زیر انداز شبیه به گلیم است که با نخ و پنبه با رنگ روشن و تیره بافته و در تکایا ، مساجد و حسینیه ها از آن استفاده میشود.
به گزارش تسنیم٬ غفار سردابی همزمان با فراگیری مهارت بافت زیلو در کارخانجات حریر و مخمل کاشان مشغول به کار شد٬ تا این که پس از بازنشستگی، اداره میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری کاشان در ادامه سیاست حفظ واحیا صنعت زیلوبافی در سال 1384 وی را به خدمت گرفت.
استاد سردابی در طول یک دهه فعالیت در عرصه ی میراث فرهنگی به واسطه خلاقیت، ابتکار و ذوق هنری خود علاوه بر بهره گیری از طرح و رنگ های متداول در صنعت زیلوبافی توانست زیلوهایی در طرح و رنگ های متفاوت از جمله زیلوی 3رنگ و 4 رنگ تولید کند که با این هنرنمایی موفق به اخذ درجه 2 هنری از سوی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی و نیز نشان اصالت یونسکو شدند.
استاد سردابی ضمن آموزش هنرجویان و علاقمندان به هنر زیلو بافی با شرکت در نمایشگاه های مختلف گام بزرگی در راستای حفظ واحیاء صنعت زیلو بافی برداشتهاند.
گزارش از محسن بایعی
انتهای پیام/ ت