به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، الکسیس سولوسکی، نویسنده روزنامه نیویورک تایمز در مطلبی نگاهی به اقتباسهای مشهور از « تیتوس آندرونیکوس» اثر شکسپیر انداخته است که به شرح زیر است:
یک نمایشنامه شکسپیر مکان خطرناکی است. شمشیرها میتوانند شما را بکشند؛ بنابراین می تواند زهرآگین باشند و غم و اندوه به بار آورند.یازده جنازه صحنه «ریچارد سوم» را آکنده میکند. «شاه لیر» با 10 شخصیت در به در میشود؛ اما «تیتوس آندرونیکوس»، با 14 مرگ - با بریدن سر، زنده به گور کردن و روش حال به هم زن خرد و خاکشیر کردن- گل سرسبد آثار شکسپیر میشود.
تی. اس. الیوت درباره «تیتوس آندرونیکوس» مینویسد «یکی از عجیبترین و بینظیرترین نمایشنامههایی که تا کنون نوشته شده است.» بدان معنا نیست که دیگران از الهام نگرفتهاند. تصویری از یک مادر که برای خوردن بچههایش به سختی تکان میخورد و چند دهه بعد از اولین نمایش آن در سال 1594، هنرمندان شروع به استفاده از تناسب- عالی، باحال و آدمخوارانه- طرح نمایشنامه برای استفاده از کمیک، غم انگیز و ساتیر وحشیانه کرده بودند.
کارگردانان آن را تقریباً بدون خون و خونریزی روی صحنه بردهاند. نمایش مدرن شده، موزیکال شده، توسط عروسکها اجرا شده و به روش کوباکی تطبیق شده است. استفان ک. بونون آن را به فضا فرستاد.
خون نمایش به هرچیز از تراژدیهای بوتلگ هلندی تا انیمه ژاپنی تا سریال «بازی تاج و تجت» پراکنده شده است. «کیمی اشمیت شکستناپذیر» به ما شخصیت تیتوس آندرومدون را هدیه میدهد که توسط با تیتوس برگز بازی میشود.
در حال حاضر «گری: دنبالهای بر تیتوس آندرونیکوس» اثر تیلور مک روی صحنه میآید که پس از قتلهای نهایی به صورت مفهومی و به معنای واقعی کلمه بازیابی میشود.
نمایش 21 آوریل در تئاتر بوت برادوی افتتاح میشود؛ اما پیش از آنکه مخاطبان متوجه شوند که آیا مک از شکسپیر تاثیر گرفته، بیایید نگاهی به برخی از اجراهای خاصرهانگیزتر نمایشنامه در فرهنگ، عامه و غیره بیاندازیم.
تیتوس آندرونیکوس (1850)
در اواسط قرن نوزدهم، بازیگر آمریکایی-آفریقایی، ایرا آلدریج و نمایشنامهنویس انگلیسی سی. ای. سامرست در نسخه جدیدی همکاری کردند که به آرون، یک مراکشی و عاشق تامورا، ملکه بربر، از وحشی به قهرمان تبدیل شد و کلیشههای نژادی را شکوفا کرد. آلدریج و سامرست اکثر قتلعامها را حذف کردند و حداقل یک صحنه را از یک ملودرام معاصر برداشتند که آلدریج نیز در آن نقش داشت. نظر آلدریج: «من تصمیم میگیرم تا بگویم که نمایشنامهای روی صحنه با یک نقطه اوج قدرتمندتر وجود ندارد.» یک منتقد اسکاتلندی بازی آلدریج را در نقش آرون با عبرات «قابلتوجه برای انرژی، آبدیده بابت وقار و صلاحیت» ستایش کرد.
تئاتر خون (1973)
یک کمدی ترسناک بریتانیایی محبوب منتقدان تئاتر و مردمی شد که از آنها متنفر هستند. «تئاتر خون» با بازی وینسنت پرایس در نقش ادوارد کندال شرایدن شیردل، یک بازیگر کلاسیک فریبنده و به هر حال بد به هر معنا اجرا شد. پس مرگ جعلی او، شیردل خودش از منتقدانش انتقام میگیرد، با قتلهای الهام گرفته از شکسپیر. پس از قتل شش منتقد و متقاعد کردن هفتمین به قتل همسرش به سبک اتللو، شیردل به تیتوس آندرونیکوس تبدیل میشود تا هشتمین قربانی را ببلعد. مردیت مریدو (رابرت مورلی)، که به سگهای پودلش به عنوان عزیزکان اشاره می کند، به یک نمایش آشپزی دعوت میشود و یک پای سرو میکند. هیچ جایزهای برای حدس زدن ماده پرکننده پای در کار نیست. شیردل او را با خمیر قالب شده پای خفه میکند.
سوئینی تاد: آرایشگر شیطانصفت خیابان فلیت (1979)
یخکننده برنده جایزه تونی استفان سوندهیم که توسط هوگو ویلر نوشته شده است، مستقیماً از شکسپیر الهام نمیگیرد. اقتباس از نمایشنامه کریستوفر باند است که منبع اصلی آن «رشته مروارید: یک عاشقانه» ترسناک و سرسخت قرن نوزدهمی است که در آن که یک آرایشگر مرگبار و خانم لوت نانوا، همسر نجیب او را توصیف میکند. با این حال، طرح انتقام، با آدمربایی و تهدید به تجاوز در آن، «تیتوس آندرونیکوس» و استفاده از گوشت چرخکرده انسان به عنوان نماد ضربات غیرانسانی غایی احترام به معنای احترام را بازتاب میدهد. همانطور که خانم لوت آواز میخواند«این انسان انسان را میبلعد، عزیزم / و ما باید اینجا انکارش کنیم.»
«تشریح سقوط تیتوس رم: یک تفسیر شکسپیری» (1984)
هاینر مولر، نمایشنامهنویس تجربهگرای آلمانی که بازنویسی ابزورد ظالمانه از شکسپیر مهارت داشت، «تیتوس آندرونیکوس» را به عنوان یک گمراهی پستمدرن و پسااستعماری دستکاری کرد. نسخه مولر خشونت اصلی را خنثی میکند؛ در حالی که آن را به عنوان یک تمثیل سیاسی بازآرایی کرد تا نشان دهد چگونه کشورهای ثروتمند از فقرا سواستفاده میکنند. مولر با ترسیم کودتای 1973 در شیلی و تقسیم برلین، شکست فرهنگ و پیشرفت انسان در ساخت جهان به جایی کمتر وحشیانه را جستجو میکند. به عنوان یک شخصیت میگوید، «شعر قاتل است.»
«آندرونیکوس» (1990، تولید نشده)
قبل از اینکه آقای بونون مدیر استراتژی دونالد ترومپ شود، او در ورطه یکی دیگر از رهبران پوپولیستی فرو رفته بود. با این وجود یکی بیشتر تجربه نظامی داشت: تیتوس. نمایشنامه او را وسوسه کرد و اوایل دهه 90، او و جولیا جونز فیلمنامهنویس روی اقتباسی بینستارهای از تیتوس آندرونیکوس با هم همکاری کردند. در اینجا، تیتوس رهبر آندرونیچی، موجودات مجردی است که به زمین میآیند و به شکل انسان درمیآیند. شکسپیر هرگز صحنههای اکستوپلاسمی را وارد نکرد؛ اما آقای بونون چنین کرد. به طرز شوکهکنندهای استودیوها آن را رد کردند. او و خانم جونز همچنین «کویولانوس» را به عنوان یک موسیقی رپ در طول شورشهای لوس آنجلس بازنویسی کردند.
تیتوس (1999)
گرچه گوینگول فضایی آقای بانون پرواز نمیکند، او به عنوان مجری طرح فیلم جولی تایمور از این تراژدی در سال 1999 حاضر بود. فیلم نمایش را در رم باستانی و مدرن بازآفرینی میکند. آنتونی هاپکینز گفته تیتوس هم به شاه لیر و هم به هانیبال لکتر ارجاع داشت، شخصیت دیگری با ذائقهای فراتر در غذاخوردن. نقدها به طور کلی مثبت بود، منتقد تایمز نوشت فیلم «بهترین استدلال ممکن را برای یک درام احمقانه را فراهم میکند بدترین مطلقی است که به فکرمان خطور میکند.» اما نه تنها رم در «تیتوس» فاقد بزرگی است که فیلم 25 میلیون دلار هزینه برداشت و فقط 2 میلیون دلار در گیشه به فروش رسید.
ساوت پارک: اسکات تنورمن باید بمیرد (2001)
اسکات تنورمن، در قسمت 69 «ساوت پارک»، یک مدرسهای میانسال به اسم اسکات تنورمن کارتمنرا متقاعد می کند تا موهای شکمش را بخرد. وقتی دوستانش برای کارتمن توضیح میدهند بلوغ چگونه رخ میدهد، کارتمن خواهان استرداد پولش میشود. سپس او انتقام میگیرد. پس از برنامههای مختلف شکست میخورد از جمله با حضور یکی ستارههای گروه رادیوهد، کارتمن مرتکب قتل پدر و مادر اسکات میشود، اسکات را به یک کارناوال کان چایل میبرد و به او یک کاسه دلفریب چیلی میدهد. کارتمن از روی کینه میگوید «نیا، نیا، نیا، نیا، نیا، نیا مجبورت میکنم پدر و مادرت رو بخوری».
تیتوس اندرونیکوس (2005 تا کنون)
تیتوس اندرونیکوس در سال 2005 گشایش یافت که سبک خودش را دارد. یک گروه بروکلینی پساپانکی به رهبری پاتریک استیکلس است. این نام جذابیت دوستداشتنی شکسپیر را تجلیل کردند و اگر مادری به خمیر کردن اجساد فرزندان خدمت کند، او پانک راک نیست. منظورم این است پس چه چیزی است؟ اولین آهنگ گروه در اولین آلبوم خود، «هوا کردن شکایات» در سال 2008، به طور آزاد از سخنرانی پرده پنجم آرون نقل قول کردند. آلبوم چهارم، «تراژدی رقتآور» در سال 2015، یک اپرای راک با 29 ترانه درباره افسردگی ذهنی آقای استیکلس،با عنوان تیتوس اندرونیکوس در برگههای سال 1623 منتشر شد، اگر چه نسخههای رقعی صادقانه بیشتر به شیوه راکاندرول هستند.
انتهای پیام/