به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، تیم ملی دوچرخهسواری جاده کشورمان پس از تامین هزینههای اعزام به ازبکستان، تا چند روز دیگر راهی تاشکند میشود تا در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کند. البته فراهم شدن شرایط این اعزام به همین راحتی و بیحاشیه نبود، چرا که طی روزهای اخیر حواشی ساخته شده به دست رئیس فدراسیون باعث شد تا رشتهای که پای ثابت کاروان المپیک ایران در دورههای اخیر بوده، وارد حاشیه شود.
قمری روز شنبه در گفتوگو با روابط عمومی فدراسیون به انتقاد از کمیته ملی المپیک و رضا صالحی امیری رئیس این کمیته پرداخت (اینجا بخوانید) و به نوعی تهدید هم کرد که شاید تیم ملی به ازبکستان اعزام نشود.
این حرفها با واکنش تند کمیته ملی المپیک مواجه شد (اینجا بخوانید) و این نهاد بزرگ ورزشی با بیان اینکه فدراسیون دوچرخهسواری از سوء مدیریت رنج میبرد، پاسخ انتقادات قمری را داد.
پس از بیانیه کمیته ملی المپیک، قمری به دنبال تغییر حرفهایش برآمد و با انداختن تقصیر حواشی اخیر بر گردن مدیر روابط عمومی فدراسیون و کم تجربه دانستن او، سعی کرد همه چیز را گل و بلبل نشان بدهد. این در حالی بود که مدیر روابط عمومی سابقه نزدیک به دو دهه فعالیت در عرصه رسانه را دارد و طبعاً نمیتواند بیتجربه باشد.
اتفاقاتی که طی دو روز گذشته افتاد، شاید بخش کوچکی از شرایط فدراسیون دوچرخهسواری طی دو سال اخیر را نمایان کرد؛ شرایطی که خوب نیست و روز به روز بدتر هم میشود. شاید بتوان گفت که دوچرخهسواری ایران یکی بدترین دوران خود را پشت سر میگذارد؛ دوران که با از دست رفتن مدالهای مختلف همراه بوده است. گل سرسبد هر تورنمنتی در دنیای ورزش، اول المپیک، سپس مسابقات قهرمانی جهان و پس از آن نیز بازیهای آسیایی است که برای هر کشوری ارزش بسیار زیادی دارد. دوچرخهسواری ایران در سالی که گذشت، عملکرد بسیار بدی در بازیهای آسیایی 2018 اندونزی داشت و حتی نتوانست یکی از سه مدالی که در 2014 اینچئون کسب کرده بود را تکرار کند. این در حالی بود که فدراسیونهای دوچرخهسواری یکی از ضعیفترین فدراسیونها در بین کاروان اعزام به جاکارتا بود و همین عملکرد ضعیف انتقاد مسئولان رده بالای ورزش کشور از مسئولان فدراسیون را به دنبال داشت.
در کنار اینها باید به کنارهگیری باشگاههای بزرگ و سرمایهگذار در دوچرخهسواری نیز اشاره کرد. این شرایط به واسطه بالاخره ناگهانی قیمت ارز به وجود آمد. انتظار میرفت فدراسیون پس از کنارهگیری باشگاهها که نقش اصلی را در اعزام ملیپوش به مسابقات بینالمللی و همچنین کسب سهمیه المپیک ایفا میکردند، فکری به حال این شرایط کند، اما آب از آب تکان نخورد تا شاهد کمرنگ شدن شانس المپیکی شدن رکابزنان باشیم.
همچنین باید به بهانه اخیر خسرو قمری در آستانه اعزام تیم ملی به مسابقات قهرمانی آسیا نیز اشاره کرد. وی در روز 10 فروردین عنوان کرد که «بارشهای بسیار و ترافیک در مناطق کوهستانی استانهای سراسر کشور اجازه نداده تا اردوی تیم ملی در شرایط خوبی برگزار شود و ما مجبور هستیم در تهران تمرینات را ادامه دهیم». برنامه مسابقات قهرمانی آسیا از چند ماه قبل مشخص بود و مسئولان فدراسیون میدانستند که جادههای کشور پر از ترافیک خواهد بود. آنها همچنین میتوانستند پیشبینی شرایط جوی را نیز داشته باشند. به هر حال صحبتهای قمری بیانگر آن بود که اگر تیم ملی نتیجه نگیرد، قرار است باران و سیل و ترافیک مقصر این ناکامی در ازبکستان لقب بگیرد.
باید به عدم ذخیرهسازی پول فدراسیون نیز اشاره کرد. در واقع فدراسیون زمان برگزاری مسابقات را میدانست و آگاه بود که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در ماه نخست از سال 98 قادر به پرداخت بودجه نیست. با این وجود هیچ فکری در این باره نشد تا این وضعیت به وجود بیاید.
آنچه مسلم است، ضعف دوچرخهسواری ایران طی دو سال اخیر مشهود است؛ رشتهای که رئیسش چند ماه قبل به عنوان «مدیر لایق آسیا» از سوی کنفدراسیون آسیا معرفی شد اما اکنون پایش روی پوست خربزه است.اگر این روند ادامه داشته باشد، باید فکر عاجلی از سوی مسئولان به منظور از بین بردن این وضعیت صورت بگیرد.
انتهای پیام/