به گزارش خبرنگار گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، به نقل از پورتال آسیای مرکزی، همکاری بین مسکو و پکن همواره مزاحم طرح استراتژیستهای آمریکایی بوده است. آنها روابط روابط روسیه و چین را تهدیدی برای نفوذ خود در اوراسیا میدانند. از دیدگاه آمریکاییها، تقابل منافع فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین در یکی از مناطق همسایه میتواند همکاری روسیه و چین را تضعیف کند. "مناسب ترین" گزینه برای این امر از دید واشنگتن، آسیای مرکزی است.
توسعه سناریوهای احتمالی چنین تقابلی نه تنها در سطح تحلیلی- تخصصی که همچنین در سطح تبلیغاتی-سیاسی، از طریق رسانهها و شبکههای اجتماعی انجام میشود. اغلب، تهاجم اقتصادی چین به "منطقه نفوذ روسیه" مورد تاکید قرار گرفته است؛ نویسندگان چنین مطالبی ادعا میکنند که توسعه سیاسی نظامی چین باید دنبال شود.
از عملیات روانی اطلاعاتی ساختار نظامی ایالات متحده نیز در این کار استفاده میشود. به عنوان مثال، منبع اینترنتی Karavansaray منتشر شده توسط فرماندهی مرکزی ایالات متحده (CENTCOM) در ماه مارس مقالهای تحت عنوان "چین نفوذ روسیه در زمینه امنیت در آسیای مرکزی را تضعیف میکند" را منتشر کرد. این مقاله ادعا میکند که حضور نظامی و اقتصادی رو به رشد چین در آسیای مرکزی شروع به ایجاد اصطکاک بین پکن و مسکو کرده است که پیش از این "ضامن امنیت منطقهای" به شمار میرفت. استدلال نویسنده بر اساس این واقعیت است که چین باید از سرمایهگذاری های خود محافظت کند و روسیه نمیتواند با تهاجم چین به منطقه "نفوذ سنتی خود "ناراضی" نباشد.
در حمایت از این موضوع که در مورد حضور نظامی پکن در آسیای مرکزی است، اطلاعاتی مربوط به عرضه سیستمهای دفاع هوایی چین، وسایل نقلیه بدون سرنشین و وسایل نقلیه زرهی سبک برای ترکمنستان و نیز در مورد فروش فروش هواپیماهای بدون سرنشین و ارائه پشتیبانی فنی به ارتش از قزاقستان و ازبکستان ارائه شده است.
کشورهای آسیای مرکزی در حقیقت سلاحهای چینی را میخرند. به این ترتیب که، در ماه ژانویه سال 2015، مشخص شد که چین دسته کوچکی از سیستم های موشکی میان برد دفاع هوایی HQ-9 به ترکمنستان و ازبکستان ارائه کرده است که مطابق با قرار داد سال 2013 میان این کشورها بود. علاوه بر این، حداقل یک مجموعه از هواپیماهای بدون سرنشین ضربتی هواپیمایی چینی Pterodactyl (Yilong-1 ) ساخته شده توسط صنایع هواپیمایی چنگدو به ازبکستان ارائه شد. در همان زمان، ترکمنستان رادارهای دوربردی را از چین خریداری کرد و چندین تن از پرسنل نظامی ترکمن در چین تحت آموزش قرار گرفتند.
اما "تقابل" بین مسکو و پکن از کجا می آید؟ در سالهای اخیر، روسیه ترکمنستان را با 10 تانک T-90S، حداقل 8 BMP-3، بیش از یک هزار خودرو کامآز، شش MLRS Smerch، دو هلیکوپتر Mi-17-1V و همچنین دو موشک از پروژه 12418 Molniya تجهیز کرده است. حجم کل و هزینه این صادرات با چین قابل مقایسه نیستند؛ منطقا این اطلاعات متناسب با خارج کردن روسیه از ترکمنستان توسط چین نیست، بنابراین در مطالب "کاروانسرای" ذکر نشده است. علاوه بر این، ترکمنستان یک کشور خنثی بوده که در هیچ یک از بلوکهای نظامی عضو نشده است. این امر مانع از آن نمیشود که این کشور به لحاظ اقتصادی با چین از طریق شبکههای خط لوله گازهای قارهای و همچنین ترکیه متصل شود.
قابل ذکر است که "کاروانسرای" به عنوان ارزیابی "رقابت" نظامی روسیه و چینی در آسیای مرکزی، به طور عمده از نویسندگان گرجستانی و اوکراینی استفاده میکند که دیدگاه آنها به تفسیر آمریکایی از آنچه اتفاق میافتد، متناسبتر است. ظاهرا، در روسیه یا چین، متخصصان مناسب برای کاروانسرای را نمیتوان پیدا کرد.
جهت دیگری از تبلیغات آمریکایی، شایعه سازی در مورد یک پایگاه نظامی چینی است که گفته میشود در ناحیه غیر قابل دسترس بدخشان کوهستانی (تاجیکستان) واقع شده است. در ماه آوریل سال گذشته، موسسه آسیای مرکزی و قفقاز مستقر در واشنگتن، یک مقاله از استاد کالج نظامی استفان بلانک در مورد کاوش پکن مبنی بر امکان قرار دادن پایگاه نظامی در دالان واخان افغانستان منتشر کرد که برای جلوگیری از نفوذ ستیزه جویان اویغور به سین کیانگ چین و اطمینان از ایمنی کوریدور حمل و نقل به سوی اقیانوس هند است. اما، اولا، این موضوع به طور خاص در مورد افغانستان بوده، و دوم اینکه پکن به شدت وجود برنامههای این چنینی را نفی کرده است.
در ماه فوریه، "واشنگتن پست" موضوع حضور نظامی چین را در آسیای مرکزی ادامه داده و مقالهای گسترده درباره حضور احتمالی نیروهای چینی در بدخشان کوهستانی، 85 کیلومتری مرکز منطقهای مرغاب منتشر کرد. جغرافیای این منطقه برای کنترل کریدور واخان، که افغانستان را با سین کیانگ چین متصل میکند، مناسب است.
تصاویر ماهوارهای گروهی از ساختمانها را نشان میدهد که شبیه یک پایگاه نظامی کاملا تمام عیار میباشد؛ تجهیزات نظامی در تصاویر وجود ندارد. به گفته تحلیلگران، چینیهایی که خبرنگاران نشریه موفق به مصاحبه با آنها شدهاند، می توانستند نمایندگان واحدهای شبه نظامی تحت فرماندهی ارتش آزادیبخش خلق چین باشند اما جزئی از آن نمیباشند.
در مقایسه با کاروانسرای، واشنگتن پست نتیجه گیریهای شتابزدهی در مورد احتمال برخورد میان مسکو و پکن را انجام نداده، اما یادآور میشود که چین با احتیاط تلاش میکند خطوط قرمز روسیه را در این منطقه پیدا کند و واکنش احتمالی آن به استقرار نیروهای نظامی چینی در بدخشان کوهستانی را بفهمد.
از سوی دیگر، نشریه Eurasianet سوروس نتیجه گیری کرده، بیان میکند که در دراز مدت، ظهور نیروهای چینی در تاجیکستان تعادل تمام نیروها را تغییر خواهد داد، زیرا این اولین تجربه از استقرار یک مرکز نظامی چین در قلمرو شوروی سابق خواهد بود.
بحث در مورد این موضوع ادامه خواهد یافت. با این حال، مسکو و پکن، با درک اینکه منافع آنها در آسیای مرکزی ممکن است با هم برخورد داشته باشند، میتوانند روابط را به گونهای ایجاد کنند که مشکلات غیر قابل حل ایجاد نشود. به این ترتیب بود که، ایدههای امیدوار کننده اتحادیه اقتصادی اوراسیا (EAEU) و کمربند اقتصادی جاده ابریشم چینی (پروژه "کمربند و راه") بوجود آمدند.
انتهای پیام/