خبرگزاری تسنیم- سیل خسارت بار است.از دست رفتن زیرساختها،تاسیسات،سازه های شهری و روستایی،سرمایه های تجاری و صنعتی،آسیبهای زیست محیطی (همچون فرسایش خاک، نابودی پوشش گیاهی،شیوع آلودگی ها)،عدم النفع ناشی از توقف روند عادی تولید و تجارت و البته مهم تر از همه اینها آسیب دیدن یا مرگ انسانها،خسارتهایی است که یک سیل می تواند سطح فردی و اجتماعی به ما وارد کند.
صرفنظر از آسیب دیدگی و از دست رفتن جان انسانها که خسارتی جبران ناپذیر و به یک تعبیر غیر قابل بازگشت است،دولت می تواند و باید، با تمهیدات شایسته و تامین اعتبارات کافی آسیبهای مادی ناشی از سیل را در زندگی اقتصادی واجتماعی مردم جبران کند و نقصانهای ایجاد شده در زیرساختهای عمومی را برطرف نماید و حتی بخش قابل توجهی از خسارات وارده به محیط زیست را نیز ترمیم نماید.
این اقدامات بار مشکلات و خسارات را تا حدی از دوش مردم مصیبت دیده بر می دارد،اما در واقع خسارات رابه معنای دقیق کلمه "جبران" نمی کند، بلکه صرفا آن را از حوزه اقتصادی افراد به حوزه هزینه های عمومی منتقل می کند.
این انتقال خسارات از حوزه فردی به حوزه هزینه های عمومی قطعا برای محافظت افراد و گروه مصیبت دیده در برابر آسیبهای اجتماعی ضروری است،اما به هیچ وجه پایان ماموریت دولت در حوزه "مدیریت خسارات" نیست.
مدیریت خسارت با جبران واقعی خسارت تکمیل می شود و برای جبران خسارت نیازمند برنامه ریزی هوشمندانه در جهت شناسایی و بالفعل ساختن فرصتهای خلق ارزش افزوده در عملیات بازسازی هستیم.
برخی از مهم ترین فرصتهای خلق ارزش افزوده در روند بازسازی از قرار زیرند:
1-استفاده از ظرفیت عملیات بازسازی برای اشتغالزایی در مقیاس محلی:استفاده از نیروی انسانی محلی در عملیات بازسازی موجب ارتقای بهره وری عملیات،بازگرداندن نشاط اجتماعی به منطقه و صد البته کاهش فشار معضل بیکاری در مناطق سیل زده است.این موضوع در استانهایی چون لرستان که پیش از سیل نیز به شدت با معضل بیکاری دست به گریبان بوده از اهمیت مضاعفی برخوردار است
2-استفاده از ظرفیت عملیات بازسازی برای ارتقای ظرفیت شرکتهای ساخت و ساز کلان مقیاس: بازار تضمین شده و متمرکز پروژه های بازسازی،فرصت مناسبی است تا کشور صاحب شرکتهای ساخت سازی با ظرفیت عملیاتی کلان در مقیاس بین المللی شود
3-بازسای اصولی زیرساختها: بازسازی مناطق سیل زده فرصتی است تا اینبار زیرساختهای عمومی بر اساس یک طرح جامع و نگرش سیستماتیک و بر پایه فناوریهای روز ساخته شود،افزایش بازدهی زیرساختها بر اثر این شکل از بازسازی فرصتی برای خلق ارزش افزوده مستمر است
4-اصلاح الگوی اشتغال و فعالیت اقتصادی:در بسیاری از نقاط کشور الگوی کشاورزی سنتی و ناکارآمد در دام مشکلات تامین اعتبار برای اصلاح و نوسازی گرفتار بوده و هست،اعتبارات بازسازی و جبران خسارت،می تواند در قالب طرحهای نوسازی و بازآفرینی کسب و کارهای روستایی به کار گرفته شود تا منجر به ارتقای بهره وری اقتصادی و کیفیت زندگی روستانشینان گردد.
از این دست فرصتها،همچنان فراوان می توان شمرد،اما،استفاده صحیح از این فرصتها نیازمند مسلح شدن دولت به دانش روزآمد در حوزه برنامه ریزی و مدیریت است.با تکرار روشهای کهنه نمی توان به نتایج نو دست یافت.
حسین سلاح ورزى
نایب رییس اتاق بازرگانی ایران
انتهای پیام/