به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، کودتای هفت ثور توسط حزب دموکراتیک خلق افغانستان منجر به روی کار آمدن حکومت کمونیستی در این کشور شد. حکومت کمونیستی که برای تحمیل عقاید الحادی و مارکسیستی بر مردم افغانستان تلاش میکرد، اما با واکنش جدی مردم روبهرو شد و رفتهرفته قیامهای مردمی در این کشور شکل گرفت.
وقتی نظام «داوود خان» براثر کودتای کمونیستی سقوط کرد و چپیها به قدرت رسیدند، با شکلگیری آهستهآهسته مقاومت در برابر آنها، سربازان روس برای حمایت از نظام دستنشاندهشان وارد افغانستان شدند.
در آن دوران حکومت کمونیستی برای از بین بردن دین و فرهنگ اسلامی مردم افغانستان تلاش میکرد. حزب دموکراتیک خلق دین را افیون جامعه میخواند و از هیچ جنایت و شکنجهای در راستای مبارزه با عقاید اسلامی پرهیز نمیکرد.
حکومت کمونیستی نزدیک به 27هزار نفر از روحانیون و بزرگان مردمی را بهمنظور سرکوب قیامهای مردمی در این کشور اعدام کرد؛ اما با وجود سرکوبهای وحشیانه حکومت کمونیستی قیامهای مردمی علیه حکومت کمونیستی در سراسر افغانستان آغاز شد و قشون سرخ شوروی نیز در حمایت از حکومت کمونیستی به کشتار مردم افغانستان رو آورد.
در نهایت مردم متدین افغانستان پس از 14 سال جنگ و مقاومت، حکومت کمونیستی و ابرقدرت تا دندان مسلح را شکست دادند و هشتم ثور سال 1371 نیروهای مجاهدین آخرین سنگر حکومت کمونیستی در کابل را تصرف کردند و پرچم سبز مجاهدین با شعار کلمه مقدس (لااله الله، محمد الرسول الله) بر فراز ارگ ریاستجمهوری این کشور و تمام نواحی شهر کابل به اهتزاز درآمد.
در دوران مقاومت چهاردهساله مردم افغانستان علیه قشون شوروی سابق و نیروهای دولت کمونیستی بیش از یکمیلیون افغان کشته شدند و حدود یکمیلیون تن دیگر نیز زخمی شدند و تمامی زیرساختهای این کشور نابود شدند.
مردم افغانستان که برای کسب این پیروزی بیش از یکمیلیون شهید و صدها هزار زخمی داده بودند منتظر ثمره شیرین جهاد و مقاومتشان بودند، اما اختلاف سران احزاب جهادی که موجب آغاز جنگهای داخلی در این کشور شد، شهد پیروزی هشتم ثور را به کام ملت افغانستان تلخ کرد.
اگر چه هشتم ثور (هشت اردیبهشت) روز تاریخی و پرافتخاری برای مردم افغانستان محسوب میشود، اما این پیروزی در سایه حوادثی که پس از آن بهوقوع پیوست قرار گرفت و سرآغازی برای جنگهای داخلی در این کشور شد.
تفسیرهای متفاوتی از چگونگی آغاز جنگهای داخلی در افغانستان وجود دارد، اما آنچه مسلم است این جنگها هرگز نمیتواند حقانیت جهاد مردم افغانستان در برابر شوروی و دولت کمونیستی را زیر سؤال ببرد.
جنگهای داخلی در افغانستان که بر اثر مداخلات کشورهای غربی، پاکستان و عربستان بر سر تقسیم قدرت بین سران احزاب جهادی در این کشور بهوجود آمد برای چهار سال دوام یافت و بر اثر آن نیز دهها هزار نفر در این کشور جان خود را از دست دادند.
کشورهای غربی، آمریکا و متحدان منطقهای آن به دلیل رقابتی که با شوروی داشتند از جهاد مردم افغانستان حمایت کردند، اما آرمانهای ملت مسلمان افغانستان مبنی بر تشکیل یک حکومت اسلامی برای آنها نگرانکننده بود، از همین رو با مهره قرار دادن برخی از رهبران جهادی مانند «گلبدین حکمتیار» به جنگهای داخلی دامن زدند.
بر اثر عملکرد نادرست رهبران جهادی که نتوانستند در برابر توطئه کشورهای غربی در افغانستان اتحاد و همدلی خودشان را حفظ کنند و دستاورد بزرگ هشتم ثور که مردم افغانستان برای آن قربانیهای فراوانی را متحمل شده بودند، کمرنگ شد.
در حالیکه هنوز افغانستان از اثرات مخرب مداخله نظامی شوروی رنج میبرد و 23 سال جنگ خانمانسوز را بر اثر مداخلات خارجی تجربه کرده بود، حمله آمریکا به افغانستان جنگ بیپایان دیگری را در این کشور رقم زد.
اگر چه سقوط دولت کمونیستی پس از خروج شوروی و پیروزی مجاهدین را میتوان پایان کمونیسم در افغانستان دانست، اما حمله آمریکا به افغانستان را نیز میتوان ورود لیبرالیستها به این کشور عنوان کرد.
شمار بسیاری از مردم افغانستان هشتم ثور را مایه افتخار میدانند؛ چراکه توانستند کشور خود را از استعمار شوروی سابق نجات دهند و به استقلال دست یابند، ولی تعدادی هم استقلال افغانستان را در شرایطی که کشورشان در حال حاضر در کنترل کشورهای غربی است بیمعنی میدانند.
انتهای پیام/.