به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، پل شناور ملاثانی که در سالهای اخیر پس از هر بارندگی به زیر آب میرفت در جریان سیل امسال کاملا شکست و از مدار خارج شد. این پل که از چند سال پیش بر روی کرانه شرقی کارون در 25 کیلومتری اهواز قرار داشت متصلکننده دهستان 30 هزار نفری عنافچه به شهر ملاثانی است.
رفت و آمد فرهنگیان برای تدریس در روستاهای عنافچه، رفت و آمد دانشجویان، کارمندان، کارگران و کشاورزان استفاده روزانه از این مسیر را اجتناب ناپذیر میکند.
قولهای متعدد استاندار برای کلنگزنی پل ثابت بر روی این نقطه از کارون نیز همچون قبل دائما تمدید شده و رنگ واقعیت به خود نمیگیرد.
به گفته بومیهای منطقه، هزینههای ترمیم پل در این سالها بیش از هزینه خرید آن بوده و اگر مدیریت درستی بر آن وجود داشت پس از برآورد هزینهها با خرید پل شناور جدید یا با احداث پل ثابت، جلوی این هدررفت بزرگ سرمایه گرفته میشد.
ترمیم هم البته به این سادگی نیست پس از هر بارندگی تا زمانی که آب فروکش نکرده و به حجم قبلی خود نرسد امکان تعمیر وجود ندارد.
مسیرمواصلاتی ملاثانی به عنافچه در نیمی از سال قطع است
بارشهای متوالی پاییز و زمستان گذشته و حجم زیاد آب در رودخانه شرایط را به نحوی کرده بود که در بیش از نیمی از سال بارشی گذشته رفت و آمد از این طریق مختل و به وسیله قایقهای کوچک محلی که خطر واژگونی آنها به شدت بالاست صورت میگرفت.
سیل اخیر نیز تیر خلاصی بر پیکره این یار مجروح عنافچهایها شد و آن را به طور کامل به دونیم تقسیم کرد.
امروز و در حالی که بیش از یک ماه از سیل میگذرد شاهد آن هستیم که پل هنوز ترمیم نشده و مردم برای رفت و آمد مجبور به استفاده از اسکلههای موقت(که فاصله زیادی از این مناطق دارند) و مسیرکمربندی اندیمشک هستند که طول مسیر را سه برابر میکند.
"الغدیر" تنها دغدغه ملاثانی نیست
نکته تاسفباری که در بیخ گوش این شریان مهم ارتباطی عنافچه و ملاثانی در حال رخدادن است احداث پروژه جاده ساحلی از اهواز به ملاثانی است که با هزینهای هنگفت و بیبرآورد منطقی اقتصادی و بدون اینکه شفافسازی در مورد هزینهها و مسائل زیستمحیطی آن صورت گرفته باشد در حال اجرا است.
جادهای که ظاهرا با هدف کاهش ترافیک در جاده ترانزیتی اهواز شوشتر احداث میشود، در صورتی که راهکار کاهش ترافیک در این مسیر به سادگیِ احداث یک کمربندی است.
تخریب بسیاری از زمینهای کشاورزی منطقه که از حاصلخیزترین زمینهای کشاورزی کشور هستند و سالانه حجم زیادی از نیازهای غذایی کشور را تامین میکنند از یک سو و تاثیر احداث جاده و عبور خودرو که باعث رسوب آلایندگی در زمینهای بکر آن منطقه میشود از سوی دیگر مسئلهای است که ذهن مردم منطقه را نسبت به این طرح ملی شدیدا مشغول ساخته است.
سریالِ احداث در بستر رودخانه کِی در خوزستان تمام میشود؟
احداث نیمی از این طرح در بستر رودخانه هم البته نکته دیگر تعجبآور آن است؛ مگر به زیرآب رفتن تاسیسات ساحلیای که در بستر رودخانه اجرا شده بودند در سیل یک ماه پیش خوزستان مایه عبرت مسئولان نشد که هنوز هم به اشغال بستر رودخانه و به زیر آب فرستادن آن همه سرمایه اصرار دارند؟
وجود طرحهای بیشمار رها شده و زیرساختهای بسیار ضعیف شهری در جای جای شهرستان باوی(که پلالغدیر نمونهای از آن است) این باور را به ذهنها نزدیک میکند که مسئولان انجام پروژههای حیاتی(مثل پل الغدیر که مسیر ارتباطی 31 هزارنفر به ملاثانی است) را به پروژههای رفاهی مقدم ندانسته و مطالبات آنها را فراموش کردهاند.
شفافسازی لازمه تقریب دوباره مردم به دولت
از سویی دیگر اگر مردم احساس کنند در پرداخت خسارات ناشی از سیل آنها تعلل میشود ولی کار ساخت چنین پروژهای حداقل به طور موقت متوقف نمیشود نسبت به اقدامات دولت دلسرد خواهند شد.
امید است تمامی مجریان این طرح بزرگ ملی در راستای شفافسازی و توجیه اقتصادی و محیطزیستی آن اقدام کرده و جلوی تشویش بیشتر اذهان عمومی از این طریق را بگیرند.
گزارش از زهرا قنواتی
انتهای پیام/ح