به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، چفیههای خونآلود بر شط آرامش پل بستهاند. در لایههای زیرین هستی، غوغایی است، نوشتن و گفتن از شهدا همیشه یکدل صاف و پاک میخواهد مثل آینه تا حرفهایی که از این دل بر میاد بر دل بنشیند.
در دنیایی که ارزشها رفتهرفته در زیر غباری از فراموشی فرو میروند و ظواهر فریبنده دنیا رو به زوال جهانی در صدر جدول قرار میگیرند، ترویج فرهنگ شهادت و زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهدا بهترین راهی است که میتواند از انحراف جامعه و اضمحلال معنویتها جلوگیری کند.
نام تو ای لاله سرخ، معنای زندگی است و غربت بعد از تو، دامن اهالی کوی شجاعت را گرفته؛ ماییم و دلی که جز به بهای خون، نه فروخته میشود و نه خریدارش هست.
شهید غلامرضا نریمان در سوم خردادماه سال 32 در خانوادهای متدین و مذهبی در روستای رضاآباد از توابع شهرستان بیجار دیده به جهان گشود و از همان سالهای طفولیت با الفبای معارف روحبخش اسلام آشنا شد، شهید نریمان در جلسات قرآنی و نشستهای مذهبی حضور فعالی داشت.
احد الله پدر شهید میگوید: وقتی غلامرضا به دنیا آمد در روستای رضاآباد ساکن بودیم که پدرم گفت، چون این نوزاد در خاک و ملک امام رضا به دنیا آمده باید اسمش را غلامرضا بگذاریم و حقیقتاً غلام امام رضا شد.
غلامرضا انسانی باتقوا، با نماز و پاکدامن بود، علاقه زیادی به قرآن و نماز داشت، هیچگاه نماز اول وقتش ترک نمیشد اخلاق بسیار خوبی داشت و دارای خلق حسنه بود.
در فعالیتهای قبل از پیروزی انقلاب همواره مشارکت فعالی داشت و عکسهایی از نریمان که در تظاهراتها عکس شاه را پایین میکشید باقیمانده است.
ایام جوانی شهید نریمان با اوجگیری نهضت اسلامی مردم کشورمان به رهبری امام خمینی(ره) همزمان بود، پیروزی مبارزات ملت ایران و در هم کوبیده شدن طومار حکومت ظالمانه و ننگین 2500 ساله شاهنشاهی تحول عظیمی در روح شهید نریمان ایجاد کرد، بهگونهای که او را عاشقانه به صحنه دفاع از دستاوردهای این نهضت الهی کشاند، علاقهمندی عجیب پسرم به امام امت آنقدر زیاد بود که هر وقت نام امام را به زبان میآورد اشک در چشمانش حلقه میبست.
پسرم هنرش را در خدمت انعکاس ارزشهای والای انقلاب و حرکتهای بزرگ مردم در حمایت و پاسداری از آرمان شهیدان قرار داد و با تشکیل سپاه پاسداران تمام توانش را در راستای تثبیت این نظام و خنثیسازی حرکتهای کور ضدانقلاب بکار گرفت؛ او که یکی از اعضای فعال گردانهای انصارالمجاهدین بود در دوران جنگ تحمیلی با تأسی از مولایش علی(ع) به یاری خانوادههای رزمندگان شتافت و هرآن چه در توان داشت در طبق اخلاص گذاشت.
36 نفر بودند که از بیجار به سمت سنندج حرکت کردند، فرمان رسیده بود که 35 نفر از آنها غیر از غلامرضا همه به خط بروند، غلامرضا گفته بود که باید حتماً به خط مقدم بروم.
تا قبل از آن بارها دوستانش به او گفته بودند، غلامرضا چرا به خط مقدم نمیروی، همیشه میگفت زمانی به خط مقدم میروم که با تمام شدن جنگ همزمان میشود و همین هم شد آخرین خمپاره بود که بعد از آن اعلام آتشبس شد!
عبدالرضا برادر شهید هم میگوید: در مورد شهید نریمان مطلب زیاد گفتهشده و خاطرات از غلامرضا فراوان است.
«اخلاص عمل» از ویژگیهای بارز غلامرضا بود و همواره سعی میکرد تا جایی که امکان دارد دیگران را به دوری از غیبت و بدگویی دعوت و صداقت و راستی را مهمترین اصل حرکت خود قرار میداد، گشادهرویی از دیگر ویژگیهای شهید نریمان بود...
حمیدرضا دیگر بردار این شهید والامقام اذعان داشت: انسان لایقی بود و بهنظام بسیار معتقد بود، صداقت بسیار زیادی داشت.
برادرم در حوزه عکاسی فعالیت میکرد و توانایی زیادی در این زمینه داشت، زمانی که غلامرضا به جبهه اعزام شد من مشغول تحصیل بودم به من سفارش کرد در زمینه عکاسی فعالیت و تا زمان بازگشتش مغازه را اداره کنم.
یکشب قبل از شهادت با خانه پدرم تماس گرفت و گفت باید با بچههام حرف بزنم، با احسان پسرش و دخترها و همسرش صحبت کرد و گفته بود چند روز دیگر مأموریت من تمام است و برمیگردم.
فردای همان روز ساعت 11 صبح روز جمعه هفدهم تیرماه سال 1367 بود که نریمان در ارتفاعات منطقه چناره مریوان بر اثر خمپاره 81 که بر روی سنگرشان اصابت میکند، به شهادت رسید.
طبق گفته همرزمانش، 5 نفر داخل سنگر بودند که غلامرضا با اصابت خمپاره دوم از ناحیه فک به شهادت رسید...
وصیتنامه شهید
«اگر دنیا از یزید لبریز شود پشت به سالار شهیدان نکنیم، امام را تنها نگذارید و جبههها را پر کرده، احسان به والدین را فراموش نکنید و همواره از حق مظلوم دفاع کنید».
منبع: دبیرخانه ستاد کنگره 5400 شهید استان کردستان
انتهای پیام/